Jfyhkgu

; ;	; 34 Batalion Celny;
	; 34 Batalion Celny;
	Historia;
; Państwo;	; II Rzeczpospolita;
Sformowanie;	1921;
Rozformowanie;	1922;
	Tradycje;
Rodowód;	; 5/I batalion wartowniczy;
Kontynuacja;	; 34 batalion SG;
	Dowódcy;
Pierwszy;	kpt. Piotr Salnicki;
	Organizacja;
Dyslokacja;	; Siejłowicze;
	;
Formacja;	; Bataliony Celne;
Podległość;	; MSW; 9 Brygada Celna;

.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}

34 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Spis treści

1 Formowanie i zmiany organizacyjne

2 Służba celna

3 Kadra batalionu

4 Struktura organizacyjna

5 Przypisy

6 Bibliografia

Formowanie i zmiany organizacyjne |

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 roku w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 34 batalion celny powstał w granicach DOG Warszawa, a zorganizowano go na bazie 5/I batalionu wartowniczego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych^[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych^[3].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej^[4].

W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne^[5]. 34 batalion celny znalazł się w strukturze 9 Brygady Celnej^[6].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, minister spraw wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”^[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną^[7]. 34 batalion celny przemianowany został na 34 batalion Straży Granicznej.

Osobny artykuł: 34 batalion Straży Granicznej.

Służba celna |

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień^[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście^[9].

Sąsiednie bataliony

29 batalion celny ⇔ 32 batalion celny – IX 1921^[10]

29 batalion celny ⇔ 32 batalion celny – XII 1921^[10]

Kadra batalionu |

Dowódcy batalionu

stopień	imię i nazwisko	okres pełnienia służby	kolejne stanowisko
kpt.	Piotr Salnicki^[1]	15 II 1921^[11]
mjr kaw.	Władysław Dąbrowski^[1]	1 XII 1921 - 27 IX 1922	komendant 34 baonu SG

Struktura organizacyjna |

Ordre de Bataille 34 batalionu celnego w Siejłowiczach na dzień 15 lutego 1921 roku^[11]
kompania	1. Sołtanowszczyzna	2. Juszewicze	3. Pasieka	4. Buzuny
wartownie	Sołtanowszczyzna	folwark Lisuny	Ostrołucha	Bucznoje
	Grzybowszczyzna	folwark Kobyle Głowy	Kukuła	folwark Kul
	Grzybowszczyzna	Osłup	Waszkowscy
		folwark Rotstojna	Djampol
OdeB 34 batalionu celnego w Siejłowiczach^[11]
kompania	1 kompania celna	2 kompania celna	3 kompania celna	4 kompania celna
placówki	Kukowicze		Osłup	Bucznoje
	Sołtanowszczyzna		Botsztein	folwark Kul
	Grzybowszczyzna		Rymarze	ziemianka
	Łazuny		Ostrołuchy	Smolarnia
	Kobyla Głowa		Iwaszkiewicze
			ziemianka

Przypisy |

↑ ^a^b^c Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.

↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.

↑ ^a^b Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 75.

↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 74.

↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 72.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 73.

↑ ^a^b WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.

↑ ^a^b^c OdeB batalionów celnych ↓, s. 34bc.

Bibliografia |

Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.

Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.

Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.

Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin

[CITEREFPrengel-Boczkowska200914-1] Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.

[CITEREFBerezaSzczepański201424-2] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.

[CITEREFBerezaSzczepański201425-3] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.

[CITEREFDominiczak199275-4] Dominiczak 1992 ↓, s. 75.

[CITEREFBerezaSzczepański201426-5] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.

[CITEREFDominiczak199274-6] Dominiczak 1992 ↓, s. 74.

[CITEREFPrengel-Boczkowska20095-7] Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.

[CITEREFDominiczak199272-8] Dominiczak 1992 ↓, s. 72.

[CITEREFDominiczak199273-9] Dominiczak 1992 ↓, s. 73.

[CITEREFWIG_–_mapa_operacyjna_Polski_1:300_000-10] WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.

[CITEREFOdeB_batalionów_celnych34bc-11] OdeB batalionów celnych ↓, s. 34bc.

搜尋此網誌

Jfyhkgu

34 Batalion Celny