Mikaszewicze[1] Korotycze (od XII 1921)[1] Olszany (od II 1922)[1] Sienkiewicze (od III 1922)[1] Prozoroki (od IV 1922)[1]
Formacja
Bataliony Celne
Podległość
MSW 7 Brygada Celna
33 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba celna
3Kadra batalionu
4Struktura organizacyjna
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 roku w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 33 batalion celny powstał w Brześciu Litewskim, a zorganizowano go na bazie II/IV i V/IV batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[5]. 33 batalion celny znalazł się w strukturze 7 Brygady Celnej[6].
Od chwili powstania do listopada 1921 roku sztab batalionu pozostawał w Mikaszewiczach, od grudnia 1921 stacjonował w Korotyczach, w lutym 1922 w Olszanach, w marcu w Sienkiewiczach, a już 1 kwietnia 1922 stacjonował w Prozorokach. W Prozorokach funkcjonował do rozwiązania, czyli do jesieni 1922 roku[7]
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[8]. 33 batalion celny przemianowany został na 33 batalion Straży Granicznej.
Osobny artykuł: 33 batalion Straży Granicznej.
Służba celna |
Zgodnie z rozkazem poleskiego inspektora wojskowego granicy wschodniej z 19 października 1921, 33 batalion celny obsadził odcinek granicy od Prypeci do wsi Radziwiłowicze z siedzibą dowództwa batalionu w Radziwiłowicze[9].
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[10]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[11].
Sąsiednie bataliony
24 batalion celny ⇔ 29 batalion celny – IX 1921[12]
40 batalion celny ⇔ 37 batalion celny – XII 1921[12]
Kadra batalionu |
Dowódcy batalionu
stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
płk
Tomasz Giewarłowski[1]
1 VIII 1921[7]
płk kaw.
Stefan Przyłucki[1]
1 XII 1921[7]
ppłk piech.
Bolesław Szymański[a]
1 I 1922 – 1 X 1922[7]
Dowódcy kompanii[7]
Data
Dowódca 1 kompanii celnej
Dowódca 2 kompanii celnej
Dowódca 3 kompanii celnej
Dowódca oddziału km
1 I 1922
por. Andrzej Drozd
por. Zygmunt Dziewicki
por. Franciszek Troll
ppor. Aleksander Dubiniewicz
1 IX 1922
kpt. Marian Podolski
por. Jan Wojciechowski
Struktura organizacyjna |
Ordre de Bataille 33 batalionu celnego w Mikaszewiczach na dzień 1 sierpnia 1921
kompanie
1. Lenino
2. Maliszewo
3. Rubryń
oddział km
dowódcy
kpt. Włodzimierz Krogulski
por. Paweł Komar
por. Franciszek Troll
kpt. Michał Sopocki
placówki
Jaśkowicze
Wilcza
Bezuny
Morocz
ujście Słuczy
Korwa leśn.
Grabówek
nad Prypecią
naprzeciw Młyńska
Grabowo
futor Łutki
Obzów
Milewicze
Łutki
Korwia
Zalutycze
Łado
Radziwiłłowicze
Budy
Marszczynowicze
Dyslokacja batalionu w listopadzie 1921[15]:
dowództwo batalionu – Maleszewo Duże
1 kompania celna – Maleszewo Małe
2 kompania celna – Rubryń
3 kompania celna – Radziłowicze
Uwagi |
↑Bolesław Szymański z dniem 1 grudnia 1921 roku został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru[13], z dniem 1 grudnia 1921 roku został powołany do służby czynnej w Baonach Celnych[14].
Przypisy |
↑ abcdefgPrengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
↑ abBereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
↑ abcdeOdeB batalionów celnych ↓, s. 33bc.
↑Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
↑Materiały dotyczące dyslokacji IWGW ↓, s. 35.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
↑ abWIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
↑Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921 roku, s. 1527.
↑Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 89.
↑Inspektorat „Polesie” ↓.
Bibliografia |
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.
Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
Materiały dotyczące dyslokacji Inspektoratu Wojskowego Granicy Wschodniej Województwa Poleskiego, 1921–1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Questa voce o sezione sull'argomento finanza aziendale non cita le fonti necessarie o quelle presenti sono insufficienti . Puoi migliorare questa voce aggiungendo citazioni da fonti attendibili secondo le linee guida sull'uso delle fonti. Questa voce sull'argomento finanza aziendale è solo un abbozzo . Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. In economia aziendale il fatturato (detto anche volume d'affari ), secondo la corretta tecnica ragioneristico-tributaria, è la somma dei ricavi delle vendite [1] e/o delle prestazioni di servizi nonché degli altri ricavi e proventi ordinari di un'azienda registrati ai fini IVA per cui, quindi, è stata emessa fattura. I concetti, infatti, si ritrovano essenzialmente in ambito IVA. In un'accezione non tecnica e meramente corrente nel commercio, viene considerato volgarmente come la somma dei ricavi dell'impresa [2] . In realtà, il concetto di fatturato deriva diretta...
II Rzeczpospolita
