33 Batalion Celny




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}













































33 Batalion Celny

Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Sformowanie
1921
Rozformowanie
1922
Tradycje
Rodowód
II/IV batalion etapowy
V/IV batalion etapowy
Kontynuacja

33 batalion SG
Dowódcy
Pierwszy
płk Tomasz Gierazłowski
Organizacja
Dyslokacja

Mikaszewicze[1]
Korotycze (od XII 1921)[1]
Olszany (od II 1922)[1]
Sienkiewicze (od III 1922)[1]
Prozoroki (od IV 1922)[1]

Formacja

Bataliony Celne
Podległość

MSW
7 Brygada Celna

Bataliony celne we wrześniu 1921.jpg

33 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Służba celna


  • 3 Kadra batalionu


  • 4 Struktura organizacyjna


  • 5 Uwagi


  • 6 Przypisy


  • 7 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 roku w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 33 batalion celny powstał w Brześciu Litewskim, a zorganizowano go na bazie II/IV i V/IV batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].


Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4].


W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[5]. 33 batalion celny znalazł się w strukturze 7 Brygady Celnej[6].


Od chwili powstania do listopada 1921 roku sztab batalionu pozostawał w Mikaszewiczach, od grudnia 1921 stacjonował w Korotyczach, w lutym 1922 w Olszanach, w marcu w Sienkiewiczach, a już 1 kwietnia 1922 stacjonował w Prozorokach. W Prozorokach funkcjonował do rozwiązania, czyli do jesieni 1922 roku[7]


Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[8]. 33 batalion celny przemianowany został na 33 batalion Straży Granicznej.



 Osobny artykuł: 33 batalion Straży Granicznej.


Służba celna |


Zgodnie z rozkazem poleskiego inspektora wojskowego granicy wschodniej z 19 października 1921, 33 batalion celny obsadził odcinek granicy od Prypeci do wsi Radziwiłowicze z siedzibą dowództwa batalionu w Radziwiłowicze[9].


Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[10]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[11].


Sąsiednie bataliony



  • 24 batalion celny ⇔ 29 batalion celny – IX 1921[12]


  • 40 batalion celny ⇔ 37 batalion celny – XII 1921[12]



Kadra batalionu |


Dowódcy batalionu


























stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
płk
Tomasz Giewarłowski[1]
1 VIII 1921[7]

płk kaw.
Stefan Przyłucki[1]
1 XII 1921[7]

ppłk piech.
Bolesław Szymański[a]
1 I 1922 – 1 X 1922[7]


Dowódcy kompanii[7]






















Data
Dowódca
1 kompanii celnej
Dowódca
2 kompanii celnej
Dowódca
3 kompanii celnej
Dowódca
oddziału km

1 I 1922
por. Andrzej Drozd
por. Zygmunt Dziewicki
por. Franciszek Troll
ppor. Aleksander Dubiniewicz

1 IX 1922
kpt. Marian Podolski
por. Jan Wojciechowski


Struktura organizacyjna |

























































Ordre de Bataille 33 batalionu celnego w Mikaszewiczach na dzień 1 sierpnia 1921
kompanie

1. Lenino

2. Maliszewo

3. Rubryń
oddział km
dowódcy

kpt. Włodzimierz Krogulski

por. Paweł Komar

por. Franciszek Troll

kpt. Michał Sopocki

placówki
Jaśkowicze
Wilcza
Bezuny

Morocz
ujście Słuczy
Korwa leśn.
Grabówek
nad Prypecią
naprzeciw Młyńska
Grabowo
futor Łutki
Obzów
Milewicze
Łutki
Korwia
Zalutycze
Łado
Radziwiłłowicze
Budy


Marszczynowicze

Dyslokacja batalionu w listopadzie 1921[15]:



  • dowództwo batalionu – Maleszewo Duże

  • 1 kompania celna – Maleszewo Małe

  • 2 kompania celna – Rubryń

  • 3 kompania celna – Radziłowicze



Uwagi |




  1. Bolesław Szymański z dniem 1 grudnia 1921 roku został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru[13], z dniem 1 grudnia 1921 roku został powołany do służby czynnej w Baonach Celnych[14].



Przypisy |




  1. abcdefg Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.


  2. Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.


  3. ab Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.


  4. Dominiczak 1992 ↓, s. 75.


  5. Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.


  6. Dominiczak 1992 ↓, s. 74.


  7. abcde OdeB batalionów celnych ↓, s. 33bc.


  8. Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.


  9. Materiały dotyczące dyslokacji IWGW ↓, s. 35.


  10. Dominiczak 1992 ↓, s. 72.


  11. Dominiczak 1992 ↓, s. 73.


  12. ab WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.


  13. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921 roku, s. 1527.


  14. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 89.


  15. Inspektorat „Polesie” ↓.



Bibliografia |



  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.

  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.


  • Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej. 

  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin

  • Materiały dotyczące dyslokacji Inspektoratu Wojskowego Granicy Wschodniej Województwa Poleskiego, 1921–1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin





Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空