Jfyhkgu

; ;	; 31 Batalion Celny;
	; 31 Batalion Celny;
	Historia;
; Państwo;	; II Rzeczpospolita;
Sformowanie;	1921;
Rozformowanie;	1922;
	Tradycje;
Rodowód;	; II/V batalion etapowy; IV/V batalion etapowy;
Kontynuacja;	; 31 batalion SG;
	Dowódcy;
Pierwszy;	mjr Zygmunt Parfanowicz;
	Organizacja;
Dyslokacja;	; Dokszyce;
	;
Formacja;	; Bataliony Celne;
Podległość;	; MSW; 8 Brygada Celna;

.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}

Szkic rozmieszczenia pododdziałów 31 batalionu celnego „Dokszyce”

31 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Spis treści

1 Formowanie i zmiany organizacyjne

2 Służba celna

3 Kadra batalionu

4 Struktura organizacyjna

5 Uwagi

6 Przypisy

7 Bibliografia

Formowanie i zmiany organizacyjne |

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 roku w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 31 batalion celny powstał w obszarze 2 Armii, a zorganizowano go na bazie II i IV Krakowskiego batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych^[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych^[3].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej^[4].

W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne^[5]. 31 batalion celny znalazł się w strukturze 8 Brygady Celnej^[6].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”^[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną^[7]. 31 batalion celny przemianowany został na 31 batalion Straży Granicznej.

Osobny artykuł: 31 batalion Straży Granicznej.

Służba celna |

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień^[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście^[9].

Sąsiednie bataliony

30 batalion celny ⇔ 27 batalion celny – IX 1921^[10]

44 batalion celny ⇔ 27 batalion celny – XII 1921^[10]

Kadra batalionu |

Dowódcy batalionu

stopień	imię i nazwisko	okres pełnienia służby	kolejne stanowisko
mjr	Zygmunt Wiktor Parfanowicz^[1]	IX 1921 – VII 1922^[11]
rtm.	Edward Drzniewicz^[1]	VIII – X 1922^[11]

Struktura organizacyjna |

OdeB 31 batalionu celnego w Dokszycach na dzień 6 października 1922^[11]
kompanie	1. Gnieździłowo	2. Dokszyce^[a]	3. Porzecze	4. Olesiowo
dowódcy	por. Bogusław Wadołkowski	por. Witold Sielicki	por. Antoni Brankiewicz	kpt. Józef Piwiński
placówki	Worony	w rezerwie	Komajsk	Hornowo-Bartkiewicz
	Sieliszcze		Kopciuchy	Hornowo-Karczewski
	Bujek		Turowszczyzna	Hornowo-Asona
	Wieraciejka		Starynka	Hornowo-Wierciński
	ziemianka		Starosielle	Hornowo-Sołtys
	Smolarnia		Ostrów	Krownica
	Ossowo		Trawki	Lipowo
	ziemianka		Trościanica
	Baszkówka
	Dworzec

Uwagi |

↑ W tym czasie 2 kompania celna pozostawała w rezerwie^[11]

Przypisy |

↑ ^a^b^c Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.

↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.

↑ ^a^b Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 75.

↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 74.

↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 72.

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 73.

↑ ^a^b WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.

↑ ^a^b^c^d OdeB batalionów celnych ↓, s. 31bc.

Bibliografia |

Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.

Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.

Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.

Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin

[12] W tym czasie 2 kompania celna pozostawała w rezerwie^[11]

[CITEREFPrengel-Boczkowska200914-1] Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.

[CITEREFBerezaSzczepański201424-2] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.

[CITEREFBerezaSzczepański201425-3] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.

[CITEREFDominiczak199275-4] Dominiczak 1992 ↓, s. 75.

[CITEREFBerezaSzczepański201426-5] Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.

[CITEREFDominiczak199274-6] Dominiczak 1992 ↓, s. 74.

[CITEREFPrengel-Boczkowska20095-7] Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.

[CITEREFDominiczak199272-8] Dominiczak 1992 ↓, s. 72.

[CITEREFDominiczak199273-9] Dominiczak 1992 ↓, s. 73.

[CITEREFWIG_–_mapa_operacyjna_Polski_1:300_000-10] WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.

[CITEREFOdeB_batalionów_celnych31bc-11] OdeB batalionów celnych ↓, s. 31bc.

搜尋此網誌

Jfyhkgu

31 Batalion Celny