28 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej rozmieszczony na granicy polsko-łotewskiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba celna
3Kadra batalionu
4Struktura organizacyjna
5Przypisy
6Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 roku w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 28 batalion celny powstał w granicach 2 Armii, a zorganizowano go na bazie II/III batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].
Osobny artykuł: II Kielecki batalion etapowy.
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[5]. 28 batalion celny znalazł się w strukturze 8 Brygady Celnej[6].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[7]. 28 batalion celny przemianowany został na 28 batalion Straży Granicznej.
Osobny artykuł: 28 batalion Straży Granicznej.
Służba celna |
Batalion obsadzał cały odcinek granicy polsko-łotewskiej[8].
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[9]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[10].
Sąsiednie bataliony
27 batalion celny ⇔ WP – IX 1921[11]
27 batalion celny ⇔ WP ⇔ 41 batalion celny – XII 1921[11]
Kadra batalionu |
Dowódcy batalionu
stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
kpt.
Franciszek Jasiński[1]
X 1921 – VIII 1922[12]
płk
Władysław Morawski[1]
VIII – IX 1922[12]
Struktura organizacyjna |
Ordre de Bataille 28 batalionu celnego w Słobódce na dzień 1 czerwca 1921[12]
kompania
1. Rozki
2. Druja
3. Karasino
oddział km
dowódcy
por. Jan Czernia
por. Franciszek Kogut
por. Kazimierz Wierzejski
por. Michał Dobrzański
warta
nr 13 Domaryszki V
nr 1 Wjaty
nr 27 Jauryszki
nr 14 Domaryszki I
nr 2 Jermoły
nr 28 Krywosiele
nr 15 Zaplusy
nr 3 Stajki
nr 29 Nikołajuńce
nr 16 Plussy
nr 4 Druja
nr 30 Anisimowicze
nr 17 Świlemieszcze
nr 5 Stefanowo
nr 31 Skorobogata
nr 18 Karadelle
nr 6 Szafranowo
nr 32 Gemza
nr 19 Raugiszki
nr 7 Baljuny
nr 33 Bartoliszki
nr 20 Wangiszki
nr 8 ziemianka
nr 34 Nowiki
nr 21 Bludziny
nr 9 Berzy
nr 35 Kliszaniszki
nr 22 Orzeliszki
nr 10 ziemianka
nr 36 Kimbarliszki
nr 23 Plaszkiety
nr 11 Łapiny
nr 37 Turmonty
nr 24 ziemianka
nr 12 Szokale
nr 38 Kompocice
nr 25 Bielany
nr 26 Annopol
Urbany
Ordre de Bataille 28 batalionu celnego w Słobódce na dzień 25 września 1922 roku[12]
kompania
1. Kruki
2. Izemelo
3. Stankiewicze
4. Gawryłowo
dowodcy
por. Ksawery Szymanowski
por. Franciszek Kogut
por. Józef Truszkowski
por. Stanisław Jaszczakiewicz
warta
nr 10 Raugiszki
nr 1a Ziemianka
nr 19 Nikołojwice
kompania
na ćwiczeniach
nr 11 Wanagiszki
nr 1 Berzy
nr 20 Anisinwicze
nr 12 Bludziny
nr 2 Ziemianka
nr 21 Skorobogata
nr 13 Ozeliszki
nr 3 Żapiny
nr 22 Giemza
nr 14 Plaszkiety
nr 4 Szokale
nr 23 Balciszki
nr 15 Bielany
nr 5 Domaryszki I
nr 24 Nowiki
nr 16 Gzibeliszki
nr 6 Domaryszki II
nr 25 Kliszaniszki
nr 17 Janryszki
nr 7 Żaplusy
nr 26 Kimbarciszki
nr 18 Krywosiele
nr 8 Swilemieszcze
nr 27 Turmonty
nr 9 Karadelle
nr 28 Kompocie
Przypisy |
↑ abcPrengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 14.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
↑ abBereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
↑Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
↑Reorganizacja baonów etapowych na kordonie północnym ↓, s. 25.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
↑ abWIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
↑ abcdOdeB batalionów celnych ↓, s. 28bc.
Bibliografia |
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.
Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» Тип Акционерное общество Год основания 1957 Основатели Министерство авиационной промышленности СССР Расположение Россия Россия , Нижегородская область Ключевые фигуры Олег Вениаминович Лавричев (генеральный директор) Отрасль Приборостроение Продукция Продукция для авиационной и космической отраслей, а также гражданского назначения Число работников около 7000 человек Проходная АПЗ Сайт oaoapz.com Арзамасский приборостроительный завод на Викискладе Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» (сокращённое наименование — АО «АПЗ» ) — предприятие, выпускающее приборы для авиационной и космической отраслей, а также продукцию гражданского назначения. Завод разрабатывает и производит гироскопические приборы, системы управления, бортовые электронно-вычислительные машины, рулевые приводы, контрольно-провер
«Zurdo» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Zurdo (desambiguación). Los zurdos escriben y realizan otras actividades motrices finas con la mano izquierda. Para ello existen herramientas adaptadas, como lápices y tijeras para zurdos. Día de los Zurdos, 13 de agosto de 2002. El Día Internacional de la Zurdera fue instituido por el Club de los Zurdos para celebrar el ser zurdo y concienciar a toda clase de público acerca de las ventajas y desventajas de ser zurdo. La celebración ha crecido con el tiempo y en algunos países como Reino Unido se llevan a cabo diversas actividades lúdicas. Los zurdos son las personas que asimilan tendencia natural o utilizan preferentemente el lado izquierdo de su cuerpo, situación observable en sus extremidades. Es un fenotipo minoritario de la especie humana. Las personas que usan preferentemente la mano derecha son diestras , mientras que las que usan indistintamente las dos manos o piernas son ambidiestras . Índice 1 Demog
II Rzeczpospolita
