38 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba celna
3Kadra batalionu
4Struktura organizacyjna
5Przypisy
6Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.11069/Mob. z dnia 13 sierpnia 1921 roku w miejsce batalionów etapowych i wartowniczych utworzone zostały bataliony celne. 38 batalion celny powstał od podstaw (nowoformowany) w granicach DOG Lwów. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].
Zadanie sformowania batalionu otrzymała 12. i 5 Dywizja Piechoty. 12 DP wyznaczyła ze swojego składu 300 szeregowych, a 5 DP po 150 z 38. i 39 pułk piechoty Strzelców Lwowskich [4]. Batalion formowano w Tarnopolu[4].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nienadających się do dalszej służby wojskowej[5].
29 października 1921 wojewoda tarnopolski wydał zarządzenie w którym granicę państwową na terenie województwa tarnopolskiego podzielił na cztery odcinki. IV odcinek – granica powiatu skałackiego i zbarskiego obsadził 38 batalion celny z Bogdanówki[6].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[7]. 38 batalion celny znalazł się w strukturze 5 Brygady Celnej[8].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[9]. 38 batalion celny przemianowany został na 38 batalion Straży Granicznej.
Osobny artykuł: 38 batalion Straży Granicznej.
Służba celna |
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[10]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[11].
W kwietniu 1922 bataliony celne będące na terenie DOG Lwów otrzymały zadanie chronić w rejonie swojej odpowiedzialności wiadukty, mosty kolejowe i dworce. Zadanie taki otrzymał także 38 batalion celny w Kamionce[12].
Sąsiednie bataliony
23 batalion celny ⇔ 25 batalion celny – XII 1921[13]
Kadra batalionu |
Dowódcy batalionu
stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
płk
Jan Werstakowski[1]
VII – X 1922[14]
emeryt[15]
Struktura organizacyjna |
Ordre de Bataille 38 batalionu celnego w Bogdanówce w październiku 1922[14]
kompania
1. Podwołoczyska
2. Rożyska
3. Toki
4. Kałaharówka
dowódcy
kpt. Piotr Błyskał
por. Władysław Kaduro
kpt. Zygmunt Składzień
por. Adolf Pasterczyk
Przypisy |
↑ abPrengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 15.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
↑ abBereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
↑ abMateriały organizacyjne 39 bc ↓, s. 1-3.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
↑Materiały dyslokacyjne 39 bc ↓, s. 1,2.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
↑Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
↑Ochrona granicy 10 bc ↓, s. 7.
↑WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
↑ abOdeB batalionów celnych ↓, s. 38bc.
↑Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 22.
Bibliografia |
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Teresa Prengel-Boczkowska. Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”. , 2009. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej.
Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
Materiały dotyczące ochrony granicy na odcinku 10 batalionu celnego → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Materiały dotyczące dyslokacji, wykazy placówek, rozkład pododdziałów, korespondencja 39 batalionu celnego, 1921 – 1922 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» Тип Акционерное общество Год основания 1957 Основатели Министерство авиационной промышленности СССР Расположение Россия Россия , Нижегородская область Ключевые фигуры Олег Вениаминович Лавричев (генеральный директор) Отрасль Приборостроение Продукция Продукция для авиационной и космической отраслей, а также гражданского назначения Число работников около 7000 человек Проходная АПЗ Сайт oaoapz.com Арзамасский приборостроительный завод на Викискладе Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» (сокращённое наименование — АО «АПЗ» ) — предприятие, выпускающее приборы для авиационной и космической отраслей, а также продукцию гражданского назначения. Завод разрабатывает и производит гироскопические приборы, системы управления, бортовые электронно-вычислительные машины, рулевые приводы, контрольно-провер
«Zurdo» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Zurdo (desambiguación). Los zurdos escriben y realizan otras actividades motrices finas con la mano izquierda. Para ello existen herramientas adaptadas, como lápices y tijeras para zurdos. Día de los Zurdos, 13 de agosto de 2002. El Día Internacional de la Zurdera fue instituido por el Club de los Zurdos para celebrar el ser zurdo y concienciar a toda clase de público acerca de las ventajas y desventajas de ser zurdo. La celebración ha crecido con el tiempo y en algunos países como Reino Unido se llevan a cabo diversas actividades lúdicas. Los zurdos son las personas que asimilan tendencia natural o utilizan preferentemente el lado izquierdo de su cuerpo, situación observable en sus extremidades. Es un fenotipo minoritario de la especie humana. Las personas que usan preferentemente la mano derecha son diestras , mientras que las que usan indistintamente las dos manos o piernas son ambidiestras . Índice 1 Demog
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Крыжановский; Крыжановский, Сергей. Сергей Ефимович Крыжановский Государственный секретарь 20 октября 1911 — 3 апреля 1917 Предшественник А. А. Макаров Преемник нет Рождение 29 августа (10 сентября) 1862 Киев , Российская Империя Смерть 12 января 1935 ( 1935-01-12 ) (72 года) Париж , Франция Отец Ефимий Михайлович Крыжановский Супруга Щербатская Мария Ипполитовна, сестра Ф. И. Щербатского. Образование Санкт-Петербургский университет Награды Орден Св. Анны III ст. (1893) Орден Святого Станислава II ст. (1897) Орден Св. Владимира III ст. (1906) Орден Св. Анны I ст. (1909) Орден «За гражданские заслуги» (Болгария) I ст. (1911) Орден Св. Владимира II ст. (1914) Сергей Ефимович Крыжановский ( 29 августа (10 сентября) 1862, Киев — 12 января 1935, Париж) — русский государственный деятель, юрист. Тайный советник (1907), статс-секретарь его императорского ве
II Rzeczpospolita
