Komisariat Straży Granicznej „Konarzyny” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.
Spis treści
1Geneza
2Formowanie i zmiany organizacyjne
3Służba graniczna
4Działania bojowe w 1939 roku
5Kierownicy/komendanci komisariatu
6Struktura organizacyjna
7Uwagi
8Przypisy
9Bibliografia
Geneza |
Już w 1918 roku powstające państwo polskie zaczęło tworzyć wyspecjalizowane formacje przeznaczone do ochrony granic Rzeczypospolitej. W kwietniu 1920 roku w Zielonej Chocinie stacjonował 5 dywizjon 4 pułku Strzelców Granicznych[1]. W kolejnych latach inne formacje ochraniały granice w tym rejonie. W 1921 roku w okolicach Zielonej Chociny rozmieszczone zostały pododdziały 20 batalionu celnego[2].
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[3].
Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Zielona Chocina” do Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice” i określił jego strukturę organizacyjną[4].
Rozkazem nr 12 z 10 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił nową organizację i dyslokację komisariatu[5].
Służba graniczna |
Kierownik Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej mjr Józef Zończyk w rozkazie organizacyjnym nr 2 z 8 czerwca 1928 roku udokładnił linie rozgraniczenia komisariatu. Granica północna: kamień graniczny nr C 277; granica południowa: kamień graniczny nr D 046[6].
Od rana 1 września 1939 do godziny 10.00 kompania Straży Granicznej „Konarzyny” por. Piotra Marciniaka walczyła w okolicach Konarzyn z niemieckim batalionem z 32 pułku Straży Granicznej.
Następnie kompania wycofała się na przesmyki jezior Swomigaci i Małych Swomigaci. Pierwszego przesmyku bronił por. Marciniak, a drugiego ppor. Kazimierz Bielecki. Zagrożona okrążeniem kompania cofała się na rubież Męcikał – Mylof – Rytel. Tu poległ kpr. Tomasz Musiał, a ppor. Bielecki i sierż. Ignacy Nowak dostali się do niewoli. Ppor. P. Marciniak wraz z grupą strażników przedostał się do Rawy Ruskiej i walczył w batalionie cyklistów ppłk. Karola Bacza jako dowódca 3 kompanii. W okolicach Lwowa resztki kompanii w tym jej dowódca poddali się Niemcom[7].
Kierownicy/komendanci komisariatu |
stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
komisarz
Kazimierz Kociatkiewicz
1928–1939[8]
komisarz
Piotr Marciniak
od 12 VIII 1939[8]
Struktura organizacyjna |
Organizacja komisariatu w kwietniu 1928[4]:
komenda − Zielona Chocina
placówka Straży Granicznej I linii „Kiełpin” szosa
placówka Straży Granicznej I linii „Nowa Karczma”
placówka Straży Granicznej I linii „Konarzyny”
placówka Straży Granicznej I linii „Babilon” Karczma
placówka Straży Granicznej II linii „Zielona Chocina”
Organizacja komisariatu w styczniu 1930[9]:
komenda − Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii „Kełpin” szosa
placówka Straży Granicznej I linii „Nowa Karczma”
placówka Straży Granicznej I linii „Konarzyny”
placówka Straży Granicznej I linii „Babilon” Karczma
placówka Straży Granicznej II linii „Konarzyny”[a]
Organizacja komisariatu w 1933
placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Organizacja komisariatu w 1936
placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Organizacja komisariatu w 1937
placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Uwagi |
↑W 1931 placówka Straży Granicznej II linii „Konarzyny” wydzieliła posterunek detaszowany SG „Sworniegacice”. → Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 78
Przypisy |
↑Przeformowanie oddziałów StG ↓, s. 5-6.
↑OdeB batalionów celnych ↓, s. 20bc.
↑Goryński 2012 ↓, s. 226.
↑ abJabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 19.
↑Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 75.
↑Kopie rozkazów PIOSG ↓, s. 45.
↑Polak 1998 ↓, s. 79.
↑ abSzutowicz Talewski ↓.
↑Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 74.
Bibliografia |
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
Andrzej Szutowicz, Zbigniew Talewski: Placówka Straży Granicznej „Kiełpin Szosa”. [dostęp 2017-01-25].
Rozkazy, materiały dotyczące dyslokacji, organizacji służby, wywiadu wojskowego i przeciwprzemytniczego, budżetu PIOSG → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Straż Graniczna (1928–1939)
Komenda Główna Straży Granicznej • Egzekutywa Komendy Głównej SG • Ekspozytura Inspektoratu Ceł • Flotylla Straży Granicznej • placówki SG • stopnie w SG • dyslokacja SG w 1930
Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» Тип Акционерное общество Год основания 1957 Основатели Министерство авиационной промышленности СССР Расположение Россия Россия , Нижегородская область Ключевые фигуры Олег Вениаминович Лавричев (генеральный директор) Отрасль Приборостроение Продукция Продукция для авиационной и космической отраслей, а также гражданского назначения Число работников около 7000 человек Проходная АПЗ Сайт oaoapz.com Арзамасский приборостроительный завод на Викискладе Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» (сокращённое наименование — АО «АПЗ» ) — предприятие, выпускающее приборы для авиационной и космической отраслей, а также продукцию гражданского назначения. Завод разрабатывает и производит гироскопические приборы, системы управления, бортовые электронно-вычислительные машины, рулевые приводы, контрольно-провер
«Zurdo» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Zurdo (desambiguación). Los zurdos escriben y realizan otras actividades motrices finas con la mano izquierda. Para ello existen herramientas adaptadas, como lápices y tijeras para zurdos. Día de los Zurdos, 13 de agosto de 2002. El Día Internacional de la Zurdera fue instituido por el Club de los Zurdos para celebrar el ser zurdo y concienciar a toda clase de público acerca de las ventajas y desventajas de ser zurdo. La celebración ha crecido con el tiempo y en algunos países como Reino Unido se llevan a cabo diversas actividades lúdicas. Los zurdos son las personas que asimilan tendencia natural o utilizan preferentemente el lado izquierdo de su cuerpo, situación observable en sus extremidades. Es un fenotipo minoritario de la especie humana. Las personas que usan preferentemente la mano derecha son diestras , mientras que las que usan indistintamente las dos manos o piernas son ambidiestras . Índice 1 Demog
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Крыжановский; Крыжановский, Сергей. Сергей Ефимович Крыжановский Государственный секретарь 20 октября 1911 — 3 апреля 1917 Предшественник А. А. Макаров Преемник нет Рождение 29 августа (10 сентября) 1862 Киев , Российская Империя Смерть 12 января 1935 ( 1935-01-12 ) (72 года) Париж , Франция Отец Ефимий Михайлович Крыжановский Супруга Щербатская Мария Ипполитовна, сестра Ф. И. Щербатского. Образование Санкт-Петербургский университет Награды Орден Св. Анны III ст. (1893) Орден Святого Станислава II ст. (1897) Орден Св. Владимира III ст. (1906) Орден Св. Анны I ст. (1909) Орден «За гражданские заслуги» (Болгария) I ст. (1911) Орден Св. Владимира II ст. (1914) Сергей Ефимович Крыжановский ( 29 августа (10 сентября) 1862, Киев — 12 января 1935, Париж) — русский государственный деятель, юрист. Тайный советник (1907), статс-секретарь его императорского ве