13 Galicyjski Pułk Ułanów







Ten artykuł dotyczy 13 Galicyjskiego Pułku Ułanów. Zobacz też: 13 Pułk Ułanów - stronę ujednoznaczniającą.

.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
























































13 Pułk Ułanów
Galizisches Ulanen Regiment "von Böhm-Ermolli" Nr. 13


Ilustracja
Umundurowanie jednostek c.k. kawalerii, 1898
Historia

Państwo

 Austro-Węgry
Sformowanie

17 stycznia 1860
Rozformowanie

1918
Nazwa wyróżniająca
Galicyjski
Patron
feldmarsz. baron Eduard von Böhm-Ermolli
Dowódcy
Pierwszy
płk Ludwig Pulz
Ostatni
ppłk Leo Graf Spannocchi
Działania zbrojne

Custoza (1866), Bitwa pod Sadową (1866) Lwów (1915), I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Złoczów, Zborów

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe
Rodzaj wojsk

kawaleria
Podległość
15 Brygada Kawalerii

13 Galicyjski Pułk Ułanów Eduarda von Böhm-Ermolli (niem. Galizisches Ulanen Regiment "von Böhm-Ermolli" Nr. 13) istniał w latach 1860-1918.


Powstał 17 stycznia 1860 na bazie 4. dywizjonów, pochodzących z Pułków Ułanów nr 1, 2, 8 oraz 10 Pułku Ułanów w miejscowości Stockerau.


W 1912 wchodził w skład XI Korpusu Armijnego – 8 Dywizji Kawalerii – 15 Brygady Kawalerii, komendantem regimentu był podpułkownik Leo Graf Spannocchi. Rejon rekrutacji znajdował się we Lwowie. Garnizony: sztab i II Dywizjon mieścił się w Złoczowie, a I Dywizjon stacjonował w Zborowie.




Spis treści






  • 1 Barwy pułku


  • 2 Historia


  • 3 Garnizony


  • 4 Rejony rekrutacji regimentu


  • 5 Komendanci


    • 5.1 Oficerowie pułku




  • 6 Publikacje


  • 7 Przypisy


  • 8 Zobacz też





Barwy pułku |


Rogatywka ciemnoniebieska, guziki z białego metalu.



Historia |


W roku 1866 regiment składał się w większości z Polaków – niedawnych powstańców styczniowych oraz mieszkańców Galicji środkowej. 24 czerwca 1866, dowodzony przez płka Maksymiliana Rodakowskiego, przeprowadził szarżę na pułki włoskiej piechoty pod Custozą. W ataku tym polski ułan, Władysław Brzuchowiecki, zranił następcę tronu Italii, księcia Humberta. 13 galicyjski pułk ułanów zapłacił zwycięską szarżę wysokimi stratami i stał się od tego czasu bardzo popularnym. Płk. Rodakowski w pamiętnikach stwierdza, iż jego chłopcy "przyczynili się nadzwyczajnie do podniesienia sławy rycerskiej Polaków i ułanów austriackich". Szarża ułanów spod Custozzy były przez lata przez polskich mieszkańców Galicji wspominana razem z tymi spod Kircholmu i Somosierry. Pułk walczył podczas pierwszej wojny światowej.



Garnizony |


Miejscowości, w których stacjonował garnizon 13 Pułku: 1860 Stockerau, 1862 Enns, 1864 Klagenfurt, Udine, 1865-1866 Werona, 1866 Tarnopol, 1869 Gródek, 1874 Łańcut, 1879 Prossnitz, 1883 Göding, 1886 Lwów, 1888 Złoczów.



Rejony rekrutacji regimentu |




  • 1867-1873. Okręgi uzupełnień Nr 40 i 45 Rzeszów, Sanok),


  • 1873-1875. Okręg uzupełnień Nr 40 Rzeszów,


  • 1876-1883. Okręgi uzupełnień Nr 10 i 30 (Stryj, Lwów)


  • 1883-1889. Okręg uzupełnień Nr 80 (Złoczów).


  • 1889-1914. Okręg uzupełnień: XI AK (Lwów)


W roku 1914 skład narodowościowy pułku był następujący:
55% Rusini, 42% Polacy, 3% inne narodowości



Komendanci |




Nazwiska poległych austriackich ułanów z 13 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Kościele Kapucynów w Wiedniu.


kolejni dowódcy Pułku :



  • 1860 – Ludwig Pulz, pułkownik

  • 1866 – Maksymilian von Rodakowski[1], pułkownik

  • 1871 – Franciszek Suchodolski de Suchodół, pułkownik

  • 1874 – Zygmunt Gniewosz, pułkownik

  • 1879 – Franz Benesch, podpułkownik

  • 1892 – Nicolaus Cseke de Szt. György, podpułkownik

  • 1883 – Carl v. Gilsa, pułkownik

  • 1885 – Egmont Graf zur Lippe-Weissenfels, pułkownik

  • 1890 – Ferdinand Ochl, podpułkownik

  • 1892 – Franz Neuhaus, podpułkownik

  • 1898 – Friedrich Janowski, podpułkownik

  • 1894 – Oscar Kiwisch v. Rotterau, podpułkownik

  • 1900 – Richard Clausnitz, podpułkownik

  • 1903-1908 – Georg Edler von Lehmann, pułkownik

  • 1909-1912 – Stanisław von Ursyn-Pruszyński, pułkownik

  • 1913-1914 – Leo Graf Spannocchi, podpułkownik



Oficerowie pułku |



  • Zbigniew Dunin-Wąsowicz

  • Wilhelm Habsburg (1895-1948)

  • Wilhelm Siemieński


  • Edmund Ritter von Zaremba (1876)



Publikacje |



  • H. Skala: Slávne časy cisárskej jazdy v 17.-19. storočí, Prešov 2005.


  • Studia historyczne, PAN Oddział w Krakowie. 1978 str. 110.

  • Jan Rydel, W służbie Cesarza i Króla, ​ISBN 83-7188-235-1​, 9788371882357.



Przypisy |




  1. "Wśród późniejszych dowódców 13 pułku ułanów byli m.in. Polacy Franciszek
    Suchodolski, Zygmunt Gniewosz, Fryderyk Janowski i Stanisław Pruszyński" [w:] Roman Taborski. Polacy w Wiedniu. str. 239.




Zobacz też |



  • 45 Galicyjski Pułk Piechoty

  • Garnizon Lwów






Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空