Jfyhkgu

1 Galicyjski Pułk Ułanów. Koszary Leopoldstadt 1850

1 Galicyjski Pułk Ułanów (niem. Galizisches Ulanen-Regiment Ritter von Brudermann Nr. 1) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku |

21 października 1784 roku cesarz Józef II Habsburg zezwolił na zorganizowanie oddziału polskich kawalerzystów w składzie dwóch dywizjonów. Dowódcy Korpusu Ułanów, podpułkownikowi von Hotze do pomocy przydzielono księcia majora Józefa Poniatowskiego. W roku 1785 sformowano trzeci dywizjon ułanów. Jesienią roku 1787 dywizjony ułanów zostały rozdzielone pomiędzy pułki szwoleżerów i znalazły się nad granicą turecką.

15 lipca 1790 roku cesarz Leopold II Habsburg nakazał utworzenie pułku ułanów, który powinien być skompletowany do 1 listopada 1791 roku.

W roku 1791 ułani odeszli z pułków szwoleżerów do nowo tworzonego pułku ułanów. Początkowo pułk nie posiadał numeru, dopiero w 1798 roku, w związku z utworzeniem drugiego pułku ułanów, otrzymał numer „1”.

Lata 90. XVIII wieku pułk spędził na walkach armii austriackiej w ramach koalicji przeciw rewolucyjnej Francji na frontach włoskim i niemieckim. Następne lata to ciągłe walki w wojnach napoleońskich.

W 1801 roku oraz 1814 roku cześć pododdziałów i oficerów odeszło do nowo tworzonych pułków ułańskich 3. i 4.

W latach 1848-1849 pułk brał udział w działaniach armii austriackiej podczas Wiosny Ludów i Powstania Węgierskiego. Potem pułk uczestniczył w wojnie Austrii z Piemontem i Francją w 1859 roku.
W 1860 roku czwarte szwadrony ułańskich pułków 1,2 i 8 wykorzystano do utworzenia Ochotniczego Pułku Ułanów (późniejszy 13. Pułk Ułanów)
Szwadrony pułku w wojnie austriacko-pruskiej w 1866 roku nadzorowały granicę w rejonie Oświęcimia, Goczałkowic, Kęt i Dziedzic.
Wtedy też do pułku został wcielony Dywizjon Krakusów „Regimentarza” Kazimierza hr. Starzeńskiego złożony w głównej mierze z byłych Powstańców Styczniowych, którzy bądź schronili się w Galicji po upadku zrywu, bądź zostali tam internowani.

Latem 1918 spieszony pułk (konie oddał w 1917 roku), znajdował się na Ukrainie w Jekaterynosławiu. Jesienią dzięki pomocy polskich kolejarzy,oraz w porozumieniu z POW udało się przetransportować prawie cały pułk do kadry (szwadronu zapasowego) stacjonującej w Kluczach pod Olkuszem. Tylko jeden z eszelonów został przejęty i rozbrojony przez Ukraińców. Polacy w kadrze zabezpieczyli przed kradzieżą magazyny oraz rozbroili i zwolnili obcych narodowościowo ułanów. 1 listopada 1918 roku powiadomiono Komendę POW w Olkuszu o przejściu oddziału do Wojska Polskiego. W późniejszym okresie pułk w Wojsku Polskim zmienił nazwę na 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.

Rejony rekrutacji pułku |

Pułk uzupełniany był rekrutami pochodzącymi z Galicji, od 1853 z obszaru okręgu uzupełnień 56 Pułku Piechoty (IR NR.56) Wadowice, 1857-1860 z obszarów 20 i 56 - Pułków Piechoty (IR Nr 20 i 56) Nowy Sącz i Wadowice, od 1867 do 1889 z okręgu uzupełnień Pułków Piechoty 13 i 56 (Kraków i Wadowice). Później był wskazywany obszar 1 Korpusu z Krakowa (Militär-Territorial-Bezirk Kraków).

Pokojowe garnizony |

1815 St. Floeian, 1816 Oradea (Wielki Waradyn), 1817 Wiedeń, 1818 Žatec, 1843 Wiedeń, 1845-48 Pardubice, 1849 Neusohl (Banska Bystrzyca), 1850 St. Georgen (Svätý Jur), potem Beroun (Beraun), 1851 St. Georgen, 1854 Kraków, 1855-59 Wessely (Veselí nad Moravou), 1860 Wessely, 1862 Mährisch Neustadt (Uničov), 1863- 66 Tarnów, Lugos (Lugoj), 1868 Temeszwar, 1871 Oedenburg (Sopron), 1876 Tarnów, 1880 Kraków, 1895 Wiedeń, Monasterzyska (1899).

W latach 1913-1914 komenda pułku i I dywizjon stacjonowały w koszarach przy ulicy Wuleckiej we Lwowie, II dywizjon w Mostach Wielkich, a Kadra Zapasowa w Koszarach Kawalerii (Kavalleriekaserne Rakowice), w podkrakowskich wówczas Rakowicach przy obecnej ulicy Ułanów^[1].

Kolejnymi właścicielami pułku byli:

• 1815 Książę Ernst Sachsen-Coburg-Gotha, generał kawalerii


• 1844 Hrabia Carl Civalart, generał kawalerii


• 1865 Hrabia Carl Grünne, generał kawalerii


• 1884-1885 nieobsadzony


• 1885 Arcyksiążę Rudolf, następca tronu, feldmarschallleutnant


• 1889-1894 nieobsadzony


• 1894 Arcyksiążę Otto, pułkownik, feldmarschallleutnant

W latach 1815-1844 drugim właścicielem pułku był hrabia Carl Civalart, feldmarschallleutnant, generał kawalerii

Od 1907 roku szefem pułku był generał kawalerii Rudolf von Brudermann^[1].

Żołnierze |

Komendanci pułku

• płk baron Wilhelm von Hammerstein-Ecquord (1819)


• 1823 Książę Friedrich Anton Hohenzollern - Hechingen, pułkownik


• 1831 Baron Cornelius v. Dankelmann, pułkownik


• 1838 Adolph v. Mengen, pułkownik


• 1845 Carl v. Almásy, pułkownik


• 1849 Hrabia Hermann Nostitz - Rieneck, pułkownik


• 1851 Baron Wilhelm v. Koller, pułkownik


• 1858 Adolph v. Mengen, pułkownik


• 1865 Friedrich Ziegler v0n Klipphausen, pułkownik


• 1869 Baron Eduard Fleissner von Wostrowitz, pułkownik


• 1870 Hrabia Alexander Kálnoky de Köröspatak, pułkownik


• 1874 Baron Carl von Lasollaye, pułkownik


• 1878 Hrabia Rudolph Grünne, podpułkownik


• 1878 Franz Kunz, podpułkownik, pułkownik


• 1882 Baron Otto von Gemmingen - Guttenberg, pułkownik


• 1887 Hrabia Albert Nostitz - Rieneck, podpułkownik, pułkownik


• 1892 Baron Carl Dlauhovesky von Langendorf, pułkownik


• 1898 Hrabia Oscar Ludolf, pułkownik


• płk Eugen Ruiz de Roxas (1913)


• płk Friedrich Weisz von Schleussenburg (1914^[1])

Oficerowie pułku

• mjr Stefan de Castenedolo Kasprzycki – komendant I dywizjonu (1914)


• mjr Roman Kawecki – komendant Kadry Zapasowej (1914)


• rtm. Władysław Oksza-Orzechowski
  


• rtm. Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek
  


• por. Władysław Bzowski
  


• por. Stefan Jacek Dembiński
  


• por. Adolf Drwota – oficer magazynowy (1914)


• por. Piotr Głogowski
  


• ppor. Jan Głogowski
  


• por. Aureliusz Passelli – oficer prowiantowy (1914)


• por. Olderych Vasku (1902-1905)


• por. Antoni Zawadzki (1881-1889)


• ppor. rez. Hilary Kossak
  

Barwy 1 Pułku Ułanów |

• 1865: żółta tatarka, jasnoniebieska kurtka i spodnie, czerwone wyłogi, żółte guziki.


• 1868: złotożółta tatarka, jasnoniebieska ułanka, czerwone wpuszczane do butów spodnie i czerwone wyłogi, żółte guziki.


• 1876: złotożółta czapka, jasnoniebieska ułanka, czerwone wpuszczane do butów spodnie i czerwone wyłogi, żółte guziki.

Przypisy |

Bibliografia |

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.


• http://web.archive.org/web/20170101192621/http://www.kuk-wehrmacht.de:80/regiment/ulanen/u01.html


• http://www.forum.ulani.pl/viewtopic.php?t=70


• http://www.napoleon-series.org/military/organization/Austria/cavalry/c_austriancav2.html

p • d • e Pułki kawalerii Cesarstwa Austrii epoki napoleońskiej Pułki dragonów 1 2 3 4 5 6 Pułki huzarów 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pułki kirasjerów 1 2 3 4 5 6 7 8 Pułki szwoleżerów 1 2 3 4 5 6 7 Pułki ułanów 1 2 3 4 Zobacz też: Kategoria:Pułki kawalerii austro-węgierskiej

p • d • e Siły zbrojne Monarchii Austro-Węgierskiej Rodzaj sił zbrojnych cesarska i królewska Armia cesarska i królewska Marynarka Wojenna cesarsko-królewska Obrona Krajowa królewsko-węgierska Obrona Krajowa Piechota Strzelcy polni (K.u.k. Feldjäger) Kaiserjäger (Strzelcy cesarscy) Piechota Bośniacko-Hercegowińska Legion Ukraińskich Strzelców Siczowych Kawaleria K.u.k. Dragoner K.u.k. Husaren K.u.k. Ulanen Wojska lotnicze Austro-Węgierskie Siły Powietrzne Lista austro-węgierskich asów myśliwskich podczas I wojny światowej Pozostałe rodzaje wojsk K.k. Landesschützen (Strzelcy krajowi) K.k. Kaiserschützen (Strzelcy cesarscy) K.u.k. Pioniere K.u.k. Sappeure Tabory (Traintruppe) Landsturm Domobrani Organizacja Organizacja w 1914 Garnizony na ziemiach polskich Lista okrętów c. i k. Marynarki Wojennej Udział Polaków 1914-1918 Pierwsza Kompania Kadrowa Legiony Polskie (od 1916 Polski Korpus Posiłkowy)