208 Pułk Piechoty (II RP)
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | ppłk Jan Szewczyk | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | piechota |
208 Pułk Piechoty Rezerwowy [1] – dowództwo pułku piechoty Wojska Polskiego dla pomorskich batalionów piechoty typu specjalnego w 1939.
Spis treści
1 Historia pułku
2 Organizacja pułku
3 Obsada personalna dowództwa pułku
4 Przypisy
5 Bibliografia
Historia pułku |
W zmianach do planu mobilizacyjnego „W” na rok 1939[2] ujęto sformowanie na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII dwóch dowództw pułków piechoty dla pomorskich batalionów piechoty typu specjalnego z pododdziałami specjalnymi[3] ale bez plutonu artylerii piechoty:
- 208 pułku piechoty rezerwowej w Bydgoszczy, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim [4]
209 pułku piechoty rezerwowej w Chełmnie, okresie zagrożenia, w grupie jednostek oznaczonych kolorem zielonym [5].
Jednostką mobilizującą dla 208 pp (rez.) został 62 pułk piechoty z 15 DP [6], a dla 209 pp (rez.) - 66 Kaszubski pułk piechoty z 16 DP [7].
W skład obu pułków wejść miały pomorskie bataliony piechoty typu specjalnego formowane na bazie batalionów Pomorskiej i Chełmińskiej Brygady ON:
- batalion piechoty nr 81 mob. przez 1 Batalion Strzelców w Chojnicach na bazie Tucholskiego Batalionu ON,
- batalion piechoty nr 82 mob. przez II batalion 65 Starogardzkiego pułku piechoty w Gniewie na bazie Starogardzkiego Batalionu ON,
- batalion piechoty nr 83 mob. przez 62 pułk piechoty w Bydgoszczy na bazie Kcyńskiego Batalionu ON,
- batalion piechoty nr 84 mob. przez 2 Batalion Strzelców na bazie Kościerskiego Batalionu ON,
- batalion piechoty nr 85 mob. przez 1 Batalion Strzelców na bazie Czerskiego Batalionu ON,
- batalion piechoty nr 86 mob. przez 61 pułk piechoty wielkopolskiej na bazie Nakielskiego Batalionu ON.
Początkowo wszystkie bataliony miały być formowane w „grupie niebieskiej”. Następnie przesunięto do „grupy zielonej” bataliony: tucholski, czerski i kościerski.
Patrząc na miejsce stacjonowania batalionów ON skład obu pułków powinien być następujący:
- 208 pułk piechoty rezerwowej (bataliony piechoty nr 81, 83 i 86),
- 209 pułk piechoty rezerwowej (bataliony piechoty nr 82, 84 i 85).
Przyjmując, że wszystkie pododdziały pułku mobilizowane były w tej samej grupie jednostek to skład uległ by zmianie i przedstawiał się następująco:
- 208 pułk piechoty rezerwowej (bataliony piechoty nr 82, 83 i 86),
- 209 pułk piechoty rezerwowej (bataliony piechoty nr 81, 84 i 85).
W planach na rok 1940 przewidywano wystawienie Dowództwa 210 pułku piechoty rezerwowego we Włocławku przez 14 pułk piechoty i Kwatery Głównej 48 Dywizji Piechoty (Rezerwowej) oraz włączenie do składu dywizji 31 pułku artylerii lekkiej.
W czerwcu 1939 podjęta została decyzja o przeformowaniu 12 batalionów ON typu II w bataliony ON typu specjalnego, w tym batalionów: kościerskiego, czerskiego, nakielskiego, tucholskiego, starogardzkiego i kcyńskiego. Powyższy plan zrealizowano w 25%. Do wybuchu wojny przeformowano tylko bataliony: żniński, koronowski i chorzowski.
W kampanii wrześniowej żaden z pułków nie wystąpił w planowanym składzie. Kcyński Batalion ON (Batalion Piechoty Nr 83) razem ze Żnińskim i Wągrowieckim Batalionem ON podporządkowany zostały dowódcy 26 DP ze składu Armii „Poznań”. Pozostałe pododdziały weszły w skład wielkich jednostek i zgrupowań taktycznych podległych dowódcy Armii „Pomorze”: Zgrupowanie „Chojnice” (tucholski i czerski), Oddział Wydzielony „Kościerzyna” (kościerski) i 15 Wielkopolska Dywizja Piechoty (nakielski). Tylko Starogardzki Batalion ON (Batalion Piechoty Nr 82) wszedł w skład 209 pp (rez.).
Marian Porwit w swoich Komentarzach[8] podaje, że zorganizowany z marszówek garnizonu Inowrocław 208 pp wraz z 23 i 24pp wszedł w skład odtworzonej 6 września 1939 27 DP.
Organizacja pułku |
- Dowództwo 208 Pułku Piechoty
- I batalion (batalion nadwyżek 4 DP) - mjr Wojnarowski
- II batalion (Grudziądzki batalion ON) kpt. Józef Krakowski[9]
- III batalion (Jabłonowski batalion ON) - kpt. Korwin–Kosakowski
- dowódca kompanii przeciwpancernej – por. Łukasik
- dowódca plutonu – ppor. Komorowski
- dowódca kompanii zwiadowczej – por. Józef Kaszewski
- dowódca plutonu kolarzy – ppor. Władysław Kiersztyn
- zastępca dowódcy plutonu – kpr. Stanisław Pacyna
- dowódca plutonu artylerii piechoty – ppor. Wojciechowski
Obsada personalna dowództwa pułku |
Obsada personalna pułku we wrześniu 1939 roku[10]
- dowódca pułku – ppłk piech. Jan Szewczyk
- I adiutant – kpt. Jan Kozłowski
- II adiutant – ppor. Teodor Bross
- kwatermistrz – kpt. Władysław Lindner
- oficer łączności – por. Łucjan Markiewicz
- oficer żywnościowy – ppor. Bronisław Nowicki
- oficer płatnik – por. Domke
- zastępca oficera płatnika – sierż. Piszcz
- oficer informacyjny – por. Aleks Czenszak
- starszy lekarz pułku – ppor. Różycki
Przypisy |
↑ Skrót - 208 pp (rez.)
↑ Nowe studium planu mobilizacyjnego „W” pod nazwą „W1” weszło w życie 15 maja 1939 roku.
↑ Pododdziały specjalne pułku piechoty na stopie wojennej: kompania zwiadowców, kompania przeciwpancerna, pluton łączności, pluton pionierów, pluton artylerii piechoty, pluton przeciwgazowy.
↑ Jednostki oznaczone kolorem niebieskim przeznaczone były do osłony granicy zachodniej.
↑ Jednostki oznaczone kolorem zielonym były wzmacniane i formowane w okresie zagrożenia.
↑ 62 pp mobilizował się w „grupie niebieskiej”.
↑ 66 pp mobilizował się w „grupie niebieskiej”.
↑ „Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku”, Wyd. Czytelnik Warszawa 1983, tom 2, strona 109
↑ Konrad Ciechanowski podaje, że Grudziądzkim Batalionem ON dowodził kpt. Tarnowski.
↑ Obsada personalna ↓, s. 53.
Bibliografia |
- Obsada personalna 62 pp dnia 1.9.1939 r.. W: B.I.27d [on-line]. IPMS. [dostęp 2018-03-02].
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3, s. 18, 218, 223,
- Konrad Ciechanowski, Armia „Pomorze”, Wydawnictwo MON, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06793-7,
- KazimierzK. Pindel KazimierzK., Obrona narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
|
|