2 Batalion Strzelców
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1926 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Nadanie sztandaru | 19 czerwca 1938 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | ppłk Stefan III Michalski | |
Ostatni | ppłk Stanisław Janik | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Starogard, Tczew | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | piechota |
2 Batalion Strzelców (2 bs) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Spis treści
1 Historia batalionu
2 Kadra batalionu
2.1 Obsada personalna w 1939 roku
3 Symbole batalionu
4 Uwagi
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne
Historia batalionu |
Latem 1926 roku 65 pułk piechoty otrzymał rozkaz przedyslokowania swoich pododdziałów ze Starogardu Gdańskiego do Grudziądza. Rozkaz ten nie dotyczył III batalionu piechoty. Na bazie III/65 pp utworzony został 2 batalion strzelców, mający charakter samodzielnej jednostki wojskowej[1]. W marcu 1930 roku batalion przeniesiono ze Starogardu Gdańskiego do Tczewa[2].
26 czerwca 1938 roku żołnierze batalionu złożyli przysięgę na sztandar.
W maju 1939 roku batalion przystąpił do budowy umocnień polowych w rejonie Tczewa[3].
Kadra batalionu |
- Dowódcy batalionu
- mjr / ppłk piech. Stefan III Michalski (1926 - 31 III 1930 → zastępca dowódcy 5 pspodh[4])
- mjr piech. Franciszek II Studziński (31 III 1930 - 21 VI 1932 → kwatermistrz 1 pspodh)
- mjr dypl. piech. Władysław Bartosik (21 VI 1932 – I 1934 → wykładowca w Szkole Podchorążych Inżynierii[5])
- ppłk dypl. piech. Jan Kruk-Śmigla (X 1933 - 1936 → II oficer sztabu Inspektora Armii gen. dyw. Stefana Dąb-Biernackiego)
- mjr / ppłk piech. Stanisław Janik (25 XI 1936 - IX 1939)
- Oficerowie batalionu
- mjr piech. Antoni Hajzik - kwatermistrz (9 XII 1932 - 7 VI 1934 → dowódca baonu w 29 pp)
- kpt. Emil Niemiec
- kpt. Tadeusz Czeszejko-Sochacki (kwatermistrz w 1928)
Obsada personalna w 1939 roku |
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[6][a]:
- dowódca batalionu – ppłk Stanisław Andrzej Janik
- I zastępca dowódcy – mjr Józef Rosiek
- adiutant – por Jan Seredyński
- lekarz – por. lek. Jan Baużyk
- II zastępca dowódcy (kwatermistrz) – kpt. adm. (piech.) Ireneusz Sztompka
- oficer mobilizacyjny – kpt. Ireneusz Marian Czernik
- zastępca oficera mobilizacyjnego – vacat
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Władysław Adam Monkosa
- oficer gospodarczy – kpt. int. Rajmund Wincza
- oficer żywnościowy – chor. Stanisław Jankowski
- dowódca kompanii gospodarczej i oficer taborowy – por. tab. Zygmunt Majer
- dowódca plutonu łączności – por. Kazimierz Dziasek
- dowódca plutonu pionierów – vacat
- dowódca plutonu ppanc. – por. Antoni Lebiedź
- dowódca oddziału zwiadu – por. Bolesław Ossowski
- dowódca 1 kompanii – kpt. Aleksander Kajetanowicz
- dowódca plutonu – por. Zdzisław Sylwiusz Ożarowski
- dowódca 2 kompanii – por. Piotr Paweł Kołodziej
- dowódca plutonu – ppor. Stanisław Lewenec
- dowódca 3 kompanii – por. Marian Spławski
- dowódca plutonu – ppor. Antoni Borowski
- dowódca plutonu – ppor. Mikołaj Marian Jacyna
- dowódca kompanii km – kpt. Tadeusz Graczyk
- dowódca plutonu – por. Stanisław Brożek
- dowódca plutonu – ppor. Franciszek Dominik
- na kursie – por. Tadeusz Bohlen
- na kursie – ppor. Leszek Zbyszko Ludwik Bieńkowski
Symbole batalionu |
Sztandar
Wzór sztandaru został zatwierdzony przez Prezydenta RP[8].
19 czerwca 1938 roku w Toruniu Generalny Inspektor Sił Zbrojnych, Marszałek Polski Edward Śmigły-Rydz wręczył dowódcy batalionu sztandar ufundowany przez społeczeństwo Tczewa i Pelplina oraz powiatu tczewskiego.
Razem ze sztandarem baon otrzymał od fundatorów cztery posrebrzane fanfary, cztery płomienie do fanfar i cztery fartuszki do fanfar, "złotą księgę" oraz szafę do eksponowania sztandaru[9].
Odznaka pamiątkowa
30 maja 1931 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 2 Batalionu Strzelców[10].
Odznaka o wymiarach 40x40 mm ma kształt krzyża jerozolimskiego o biało emaliowanych ramionach. Na środku krzyża tarcza z nałożonym złotym gryfem na niebieskim tle, dawnym herbem Tczewa. Na ramionach krzyża umieszczono złotą cyfrę "2", inicjały baonu "B" i "S" oraz rok powstania "1926".
Odznaki oficerskie, dwuczęściowe, tłoczone w srebrze, złocone i emaliowane były wykonane przez Stanisława Reising w Warszawie, ul. Niecała 1. Odznaki żołnierskie tłoczone w tombaku, srebrzone i oksydowane produkował Bronisław Grabski w Łodzi, ul. Zakątna 59/61[11].
Barwy
Oficerowie liniowi i szeregowcy na kołnierzach kurtek nosili granatowe, sukienne łapki z seledynową żyłką oraz numer porządkowy baonu "2" na naramiennikach[12].
Uwagi |
↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].
Przypisy |
↑ Jerzy Krzyś: 65 Starogardzki Pułk Piechoty. s. 14.
↑ Józef Milewski: 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. s. 10.
↑ Konrad Ciechanowski, Armia "Pomorze" s. 20.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 660.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
↑ Dodatek Tajny Nr 6 do Dziennika Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 6 z 1938 r., poz. 65.
↑ Kazimierz Satora, Opowieści wrześniowych sztandarów s. 174.
↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 15 z 30 maja 1931 r., poz. 181.
↑ Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. s. 147., Henryk Wielecki, Rudolf Sieradzki, Wojsko Polskie 1921-1939. Odznaki pamiątkowe piechoty s. 146.
↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 22 z 4 sierpnia 1927 r., poz. 268.
Bibliografia |
- Konrad Ciechanowski, Armia "Pomorze", Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, wyd. I, ISBN 83-11-06793-7
- Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siy Zbrojne Na Zachodzie. Pantera Books. ISBN 83-204-3299-5.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Jerzy Krzyś: 65 Starogardzki Pułk Piechoty. Pruszkó: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1994. ISBN 83-85621-42-3.
- Józef Milewski: 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: "Ajaks", 1993. ISBN 83-85621-09-1.
Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939- Kazimierz Satora, Opowieści wrześniowych sztandarów, Instytut Wydawniczy PAX, wyd. I, Warszawa 1990, ISBN 83-211-1104-1
- HenrykH. Wielecki HenrykH., RudolfR. Sieradzki RudolfR., Wojsko Polskie 1921-1939. Odznaki pamiątkowe piechoty, Warszawa: Wydawnictwo CREAR, 1991, ISBN 83-900345-0-6, OCLC 69329326 .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Linki zewnętrzne |
- Kazimierz Ickiewicz, Krzysztof Zielinski, Wojsko Polskie w Tczewie w latach 1930-2005. Szkice historyczne, Tczew 2005
|
|