1 Dywizja Piechoty (powstanie listopadowe)
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | Królestwo Polskie | |
Sformowanie | 1831 | |
Rozformowanie | 1831 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | gen. dyw. Jan Krukowiecki | |
Działania zbrojne | ||
Powstanie listopadowe | ||
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | Piechota |
1 Dywizja Piechoty – polski związek taktyczny, utworzony po wybuchu powstania listopadowego.
Spis treści
1 Skład i obsada personalna
1.1 Dowódcy dywizji
1.2 Struktura organizacyjna
2 Przypisy
3 Bibliografia
Skład i obsada personalna |
Dowódcy dywizji |
- gen. dyw. Jan Krukowiecki[1][2] – (do 28 lutego 1831)
- gen. bryg. Maciej Rybiński[2] – 28 lutego 1831 – 10 września 1831
- gen. bryg. Walenty Andrychewicz – 11 września 1831 – 28 września 1831
- gen. bryg. Paweł Muchowski – 28 września 1831 – 5 października 1831
- płk Franciszek Bobiński – (faktyczny dowódca 28 września 1831 – 5 października 1831)
Struktura organizacyjna |
23 stycznia – 26 kwietnia[3][1]
- 1 brygada piechoty — generał brygady Antoni Giełgud[1][2], płk Antoni Wroniecki od 28 lutego do 26 marca 1831, płk Hieronim Ramorino[4].
1 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
5 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 2 brygada piechoty — generał brygady Kazimierz Małachowski[1][2], płk Walenty Zawadzki,
2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
6 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
26 kwietnia – 5 (12) maja[5]
- 1 brygada piechoty — płk Hieronim Ramorino[4].
1 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
5 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 2 brygada piechoty — płk Paweł Muchowski, płk Franciszek Bobiński
2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
12 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
Od 5 (12) maja
- 1 brygada piechoty – płk Franciszek Młokosiewicz, płk Jerzy Langerman, płk Jerzy Niewęgłowski
1 pułk strzelców pieszych (4 bataliony)
16 pułk piechoty liniowej) (2 bataliony)
- 2 brygada piechoty — płk Paweł Muchowski, płk Franciszek Bobiński
2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
12 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
Przypisy |
↑ abcd Callier 1887 ↓, s. 361.
↑ abcd Kozłowski 1983 ↓, s. 190.
↑ Wimmer 1978 ↓, s. 489-490.
↑ ab Polacy pochowani na cmentarzu Montmartre oraz Saint-Vincent i Batignolles w Paryżu, praca zbiorowa pod red. Andrzeja Biernata i Sławomira Górzyńskiego, Warszawa 1999, s. 109.
↑ Wimmer 1978 ↓, s. 491.
Bibliografia |
- Edmund Callier: Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831. Poznań: Drukarnia Dziennika Poznańskiego, 1887.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce.. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski Wojsko Polskie – Królestwo Polskie 1815-1830 reprint: Kurpisz Poznań 2003
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Eligiusz Kozłowski: Historia oręża polskiego 1795-1939. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1983. ISBN 83-214-0339-5.
|