Tu-2







Ten artykuł dotyczy samolotu. Zobacz też: lokomotywa TU2.






































































































Tu-2S


Tu-2 w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
Tu-2 w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
Dane podstawowe
Państwo
 ZSRR
Konstruktor
Tupolew, Zakłady Lotnicze Irkut
Typ
 średni bombowiec szturmowy; lekki bombowiec nurkujący
Załoga
 4 (pilot, nawigator-bombardier, strzelec-radiotelegrafista, strzelec)
Historia
Data oblotu
29 stycznia 1941
Lata produkcji
1942 ; 1943-1948
Wycofanie ze służby
 1957
Dane techniczne
Napęd
 2 x 14-cylindrowe silniki gwiazdowe ASz-82FN

Moc
 1850 KM (1379 kW) każdy; (ciągła - 1460 KM)
Wymiary
Rozpiętość
 18,86 m
Długość
 13,80 m
Wysokość
 4,56 m
Powierzchnia nośna
 48,8 m²
Masa

Własna
 7474 kg

Startowa
 11 360 kg (normalna)
12 360 kg (maksymalna)
Osiągi

Prędkość maks.
 na poziomie morza - 482 km/h (509 km/h z dziesięciominutowym doładowaniem); na pułapie 5400 m - 547 km/h

Prędkość wznoszenia
 na wysokość 5000 m: 9 min 30 s

Pułap
 9500 m
Zasięg
 2100 km

Rozbieg
 485 - 640 m

Dobieg
 675 - 1060 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka kal. 20 mm (w nasadach skrzydeł)
3 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (ruchome - w tylnej części kabiny; w górnym stanowisku strzeleckim; w dolnym stanowisku strzeleckim)
ładunek do 1200 kg bomb w komorze bombowej
Użytkownicy

World operators of the Tu-2.PNG ZSRR, Bułgaria, ChRL, KRLD, Polska, Rumunia, Węgry,





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Tu-2 (ros.Ту-2) – czteromiejscowy średni bombowiec szturmowy produkcji ZSRR z okresu II wojny światowej, skonstruowany przez więźniów NKWD w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym 29 jako samolot o oznaczeniu „103” w zespole pod kierownictwem Andrieja Tupolewa.




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Samoloty Tu-2 w polskim lotnictwie wojskowym


  • 3 Opis konstrukcji


  • 4 Wersje


  • 5 W muzeach


  • 6 Przypisy





Historia |


Prace nad projektem rozpoczęto w 1938 roku, po czym przystąpiono do budowy dwóch prototypów przeznaczonych do prób w locie. Samolot oblatany 29 stycznia 1941 roku w postaci prototypu ANT-58.
Tu-2 był jednym z najlepszych szybkich bombowców z czasów II wojny światowej, lecz w większych ilościach (2500 lub więcej egzemplarzy) powstał dopiero po jej zakończeniu. Zbudowanie samolotu serii próbnej poprzedziły prototypy ANT-59 i ANT-60. Pierwsze samoloty serii produkcyjnej dostarczono wiosną roku 1944. Były one wersją Tu-2 z mocniejszymi silnikami i cięższym uzbrojeniem obronnym i ofensywnym. Samolot ten charakteryzował się doskonałymi właściwościami operacyjnymi, co zapewniały jego wysokie osiągi, odporność i wszechstronność w roli bombowca i samolotu szturmowego. Jedynymi innymi modelami, jakie na większą skalę wzięły udział w operacjach bojowych w czasie II wojny światowej, był samolot dalekiego zasięgu Tu-2D oraz samolot rozpoznania fotograficznego Tu-2R. Samoloty Tu-2 były przede wszystkim eksploatowane w lotnictwie radzieckim. Były także przedmiotem eksportu. Chińskie Tu-2 były używane bojowo podczas wojny koreańskiej.



Samoloty Tu-2 w polskim lotnictwie wojskowym |


10 października 1949 roku na lotnisku w Legnicy odebrano osiem samolotów Tu-2, większość w wersji Tu-2S, a co najmniej jeden w wersji szkolno-treningowej UTu-2[1]. Wszystkie samoloty, o numerach bocznych 1 do 8, zostały przyjęte początkowo przez 7 Pułk Bombowców Nurkujących stacjonujący na lotnisku Ławica w Poznaniu, później część trafiła do innych pułków lotniczych[1]. Pomimo planów dalszych zakupów, pozostały one jedynymi samolotami tego typu w lotnictwie polskim[1].


Najdłużej – w latach 1950-1955, używano czterech maszyn w 30 Pułku Lotnictwa Marynarki Wojennej[1]. Dwa samoloty Tu-2 zostały rozbite w wypadkach w 1952 i 1955 roku[1].


W 1955 roku dwa egzemplarze zostały przekazane do 19 Lotniczej Eskadry Holowniczej w Świdwinie, gdzie były wykorzystywane do 1956 roku do holowania rękawów w czasie ćwiczeń pilotów myśliwskich w strzelaniach powietrznych[1].


W 1956 roku samolot oznaczony numerem „5” trafił z 19 leh do Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, gdzie został przerobiony na latające laboratorium między innymi do prób foteli wyrzucanych[1].


Samoloty Tu-2 zostały wycofane z eksploatacji na początku lat 60. XX wieku. Dwa samoloty (nr 5 i 8) zostały przekazane do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[1].


Od 1949 roku w Polsce używano także 6 samolotów szkolnych UTB-2 bazujących na konstrukcji Tu-2[1].



Opis konstrukcji |


Dwusilnikowy średniopłat o konstrukcji całkowicie metalowej. Usterzenie pionowe podwójne. Podwozie chowane w locie. Śmigła czterołopatowe.



Wersje |




Tu-2 w muzeum w Monino




  • ANT-58 - prototyp Tu-2


  • ANT-59 - zmodernizowany prototyp Tu-2


  • ANT-60 - zmodernizowany prototyp Tu-2

  • Tu-2 - samolot produkcji seryjnej

  • Tu-2S - ulepszona wersja samolotu

  • Tu-2D - samolot dalekiego zasięgu

  • Tu-2R - samolot rozpoznania fotograficznego

  • UTu-2 - wersja szkolno-bojowa (dwuster)[1]

  • UTB-2 - samolot szkolny bazujący na konstrukcji Tu-2[1]



W muzeach |




  • Bułgaria
    • Muzeum Lotnictwa w Krumowie, Obwód Płowdiw - Tu-2T, nr taktyczny 27



  • Chiny

    • Chińskie Muzeum Lotnictwa pod Pekinem



  • Polska


    • Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie - Tu-2S, samolot przystosowany do prób z fotelami wyrzucanymi [2]


    • Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie - Tu-2S, nr taktyczny 8, samolot 7 Samodzielnego Bombardująco-Nurkowego Pułku Lotniczego[3]




  • Rosja

    • Centralne Muzeum Sił Lotniczych Federacji Rosyjskiej w Monino pod Moskwą




Przypisy |




  1. ↑ abcdefghijk Marian Mikołajczuk, Paweł Sembrat: Samoloty Tu-2 i UTB-2 w lotnictwie polskim, w: Lotnictwo z Szachownicą nr 33(3/2009), s. 4-12


  2. ↑ Samolot Tu-2S, www.muzeumlotnictwa.pl


  3. ↑ Samolot Tu-2S, eMWPaedia






























































































p • d • e

Samoloty i śmigłowce polskiego lotnictwa wojskowego po 1945 roku


  • Wojska Lotnicze

  • Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju

  • Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej


Samoloty myśliwskie

  • Jak-1

  • Jak-9

  • Jak-17

  • Jak-23

  • MiG-15

  • LiM-1

  • LiM-2

  • MiG-17

  • LiM-5

  • MiG-19

  • MiG-21

  • MiG-23

  • MiG-29

  • F-16
Samoloty bombowe

  • Pe-2

  • Tu-2

  • Ił-28
Samoloty szturmowe

  • Ił-2

  • Ił-10

  • LiM-6

  • Su-7

  • Su-20

  • Su-22
Samoloty transportowe

  • Fw 58

  • NC.701

  • C-47

  • Li-2

  • Szcze-2

  • Ił-12

  • Ił-14

  • Ił-18

  • An-12

  • An-24

  • An-26

  • Jak-40


  • Tu-154M

  • M28

  • C-295

  • C-130
Samoloty szkolne

  • UTI-4

  • UT-2

  • USB

  • Po-2

  • CSS-13

  • Junak 2

  • Junak 3

  • Jak-11

  • Jak-18

  • TS-8 Bies

  • TS-11 Iskra

  • I-22 Iryda

  • Orlik

  • M-346

Samoloty wielozadaniowe
i łącznikowe

  • Bf 108

  • Fi 156

  • Po-2

  • CSS-13

  • Jak-12

  • An-2

  • Wilga 35
Śmigłowce

  • Mi-1/SM-1

  • SM-2

  • Mi-2

  • Mi-4

  • Mi-6

  • Mi-8

  • Mi-14

  • Mi-17

  • Mi-24

  • W-3 Sokół

  • Bell 412

  • SH-2G

  • SW-4


  • Samoloty PSP do 1939 roku

  • Samoloty PSP na Zachodzie

  • Samoloty PSP w ZSRR

  • Samoloty PSP po 1945 roku





-

Popular posts from this blog

冬

Image
季節による積雪の変化 冬 （ふゆ）は、四季の一つであり、一年の中で最も寒い期間・季節を指す。二十四節気や旧暦のように、一年中で最も太陽の高度が低く夜が長い期間を指すこともある。 北半球では冬至後の1月-2月頃に気温が低いことが多く、南半球では夏至後の7月‐8月頃にあたる。 日本の気象庁では一日の日最低気温が0℃以下の日を 冬日 （ふゆび）、また、日最高気温が0℃以下の日を 真冬日 （まふゆび）と呼んでいる。このような日は1月を中心に前後の毎年12月から翌年3月頃にかけて発生するから（ただし、年や地域によっては、11月・4月でも生じる場合もある）、この時期のあたりが冬の範囲に入る。 冬が特別・特有とされる物（特に収穫物）に付いては旬#冬を参照。 目次 1 定義 2 気候 3 生物 3.1 植物 3.2 動物 4 冬の行事 5 天文・自然 6 比喩的な用法 7 冬を題材にした作品 7.1 文学 7.2 音楽 7.2.1 クラシック 7.2.2 童謡 7.2.3 ポピュラー系 8 関連項目 定義 地球と太陽の光の模式図。この図では北半球が冬となる。 北半球が冬のときは南半球は太陽高度が高くなるため夏となり、南半球が冬のときは同様に北半球は夏となる。 社会通念・気象学では1月・2月・12月。たとえば「暖冬」「厳冬」などはこの3か月の平均気温で判断する。 寒候年・1年間の間で1月、2月、12月とすると1シーズンとしての冬を評価できない。そのため1月、2月を含む年をそのシーズンで括る。たとえば、「2009年の冬」といった場合、2008年の12月、2009年の1月、2月である。また、「2008/2009年冬」という書き方をする。初雪・終雪の日など11月以前、3月以降になることのあるようなものもこの定義による。 二十四節気に基づく節切りでは立冬から立春の前日まで。 旧暦による月切りでは十月・十一月・十二月。上に近いが、最大半月ずれる。 年度では1月・2月・3月。英語ではこの3か月をwinter quarterと呼ぶ。 天文学上は冬至から春分まで。ここでの「冬至」「春...
Read more

浄心駅

Image
浄心駅 浄心駅5番出口（2010年3月） じょうしん Joshin ◄ T03 庄内通 (1.4km) (0.8km) 浅間町 T05 ► 所在地 名古屋市西区城西四丁目3208 愛知県の地図を表示 名古屋市の地図を表示 北緯35度11分32秒 東経136度53分27秒 駅番号 ○ T04 所属事業者 名古屋市交通局 （名古屋市営地下鉄） 所属路線 鶴舞線 [1] キロ程 4.1km（上小田井起点） 駅構造 地下駅 ホーム 2面2線 乗車人員 -統計年度- 7,116人/日（降車客含まず） -2017年- 開業年月日 1981年（昭和56年）11月27日 [1] テンプレートを表示 浄心駅 （じょうしんえき）は、愛知県名古屋市西区城西4丁目にある、名古屋市営地下鉄鶴舞線の駅である。駅番号は T04 。 運行上の拠点であり乗務員の交代が当駅で行われる他、上り最終電車のみ当駅止まりとなる（翌朝当駅から上小田井駅へ回送し、上小田井駅発の列車となる）。かつては日中にも当駅起終点の列車が1往復設定されていた。 目次 1 歴史 2 駅構造 2.1 のりば 3 駅周辺 4 バス路線 5 隣の駅 6 脚注 7 関連項目 8 外部リンク 歴史 1981年（昭和56年）11月27日 - 当駅 - 伏見間の延伸に際し開業 [1] 。 1984年（昭和59年）9月6日 - 庄内緑地公園 - 当駅間の開業に伴い途中駅となる [1] 。 駅構造 浄心駅ホーム 相対式ホーム2面2線を有する地下駅。1番ホームには東改札口、2番ホームには西改札口がそれぞれあり、両ホームは線路の下を通る連絡通路でつながっている。改札外では東西それぞれのコンコースをつなぐ通路は無く、分断されている。 1番又は2番出入り口から入り階段を降りると1番ホーム（赤池・豊田市方面）にしか行けず、4～6番出入り口から入り階段を降りると2番ホーム（上小田井・犬山方面）にしか行くことができない。 よって、例えば2番ホームで降りて...
Read more

カンタス航空

Image
カンタス航空 Qantas Airways IATA QF [1] ICAO QFA コールサイン Qantas 法人番号 1700150004605 設立 1920年 ハブ空港 キングスフォード・スミス国際空港 メルボルン空港 焦点空港 香港国際空港 シンガポール・チャンギ国際空港 パース空港 ブリスベン空港 アデレード空港 マイレージサービス Frequent Flyer 会員ラウンジ Qantas Club 航空連合 ワンワールド 保有機材数 213機 (147機発注中) 就航地 144都市 (39カ国) 親会社 Qantas Airways Limited 本拠地 オーストラリア ニューサウスウェールズ州シドニー 代表者 Alan Joyce (CEO) Leigh Clifford (会長) 外部リンク qantas.com テンプレートを表示 カンタス航空本社 (Qantas Building A) カンタス航空 （カンタスこうくう、英語: Qantas Airways Limited ）は、オーストラリアおよび南半球最大手の航空会社。 オーストラリアでのQantasの発音は、 Quantas ( [ˈkwɒntəs] [2] [3] [4] 、 クウォンタス ) のように発音される。 目次 1 概要 2 歴史 2.1 設立 2.2 第二次世界大戦 2.3 第二次世界大戦後 2.4 拡大 2.5 現在 3 就航都市 4 保有機材 4.1 特別塗装機 5 マイレージサービス 6 機内サービス 6.1 広報活動 6.2 新ユニフォーム 7 事故及び故障 8 「オーストラリア・アジア航空」 9 補足 10 関連項目 11 脚注 12 外部リンク 概要 カンタス航空はオーストラリアのナショナルフラッグの航空会社であり、その機材数、国際便と国内便の就航都市数...
Read more