Tu-141
| ||
 Tu 141 na wyrzutni | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR | |
| Producent | Charkowski Zakład Lotniczy | |
| Konstruktor | Tupolew | |
| Typ | UAV | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 0 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1974 | |
| Wycofanie ze służby | 1989 | |
| Egzemplarze | 152 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A | |
Ciąg | 19,6 kN | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 3,88 m | |
| Długość | 14,33 m | |
| Wysokość | 2,44 m | |
| Powierzchnia nośna | 10 m² | |
| Masa | ||
| Użyteczna | 5370 kg | |
| Osiągi | ||
Prędkość maks. | 1100 km/h | |
Prędkość przelotowa | 1000 km/h | |
Pułap | 6000 m | |
| Zasięg | 1000 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Wyposażenie dodatkowe | ||
| aparatura rozpoznawcza | ||
| Użytkownicy | ||
| ZSRR | ||
Tu-141 (oznaczany też jako M-141, ros. nazwa Стриж, Striż, tzn. „jerzyk”) – bezzałogowy samolot rozpoznawczy (UAV) opracowywany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR od lat 60. XX wieku, rozwinięcie starszej konstrukcji Tu-123.
Długość 14,33 m, rozpiętość skrzydeł 3,88 m, masa całkowita 5370 kg, wyposażony w silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A o ciągu 19,6 kN.
Prędkość 1000 km/h, zasięg 1000 km, pułap 6000 m. Wyposażony był w aparaturę rozpoznawczą (aparaty fotograficzne, radary, kamery, aparaty na podczerwień itp.).
Oblatany pod koniec 1974, do służby w armii ZSRR wszedł w 1979, wyprodukowano łącznie 152 egzemplarze, a zaprzestano ich produkcji i wycofano ze służby w latach 80. XX wieku. Jego pomniejszona wersja (blisko dwukrotnie krótsza i czterokrotnie lżejsza) nosiła oznaczenie Tu-143 Riejs (Рейс, tzn. „lot”) i oblatywana była także w latach 70.; zastąpiona została przez nieznacznie różniącą się od Tu-143 konstrukcję Tu-243 Riejs-D (Рейс-Д), a potem przez Tu-300 Korszun (Коршун, tzn. „kania”).
Linki zewnętrzne |
- Tu-141 na Chodyńskim Polu w Moskwie
| ||||||||||||||
