Jfyhkgu

Praktyki religijne Świadków Jehowy – ogół indywidualnych i zbiorowych działań, uznawanych za elementy wielbienia Boga w religii Świadków Jehowy^[1].

Świadkowie Jehowy uważają, że wszelkie wierzenia i praktyki religijne chrześcijan powinny być oparte na Piśmie Świętym; nie mogą być one wytworem ludzkiego umysłu, opierać się na tradycji sprzecznej z Biblią lub na ludzkiej filozofii^[2]. Ich zdaniem oddawanie czci Bogu stanowi najważniejszą powinność każdego człowieka, a praktyki religijne są uznane przez Boga tylko wtedy, gdy wypływają ze szczerych pobudek i są zgodne z wymaganiami zawartymi w Biblii^[3].

Praktyki religijne |

Chrzest nowych członków – przez całkowite zanurzenie w wodzie – podczas kongresu (Polska).

Chrzest |

• Przyjmują chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie^[4][5] jako symbol oddania się Bogu osoby dojrzałej^[6][7]; nie praktykują chrztu niemowląt^[7].


• Oczekują od kandydatów do chrztu, że przed tym publicznym obrzędem osoba zdecydowana na przyłączenie się do Świadków Jehowy wcześniej zdobędzie podstawową wiedzę biblijną, dostosuje swoje życie do zasad biblijnych oraz odda się Jehowie Bogu na służbę w osobistej modlitwie^[6][8].


• Zwykle kandydat do chrztu przez jakiś czas przed chrztem jest wdrażany do pełnienia służby w dziele ewangelizacji jako tzw. nieochrzczony głosiciel^[6].


• Nie posiadają tzw. formuły chrztu, czyli nie ma podczas tego aktu żadnych wygłaszanych słów (przed chrztem padają tylko odpowiedzi na dwa pytania)^[7].


• Nie pobierają opłat za udzielenie chrztu^[9].

Głoszenie od domu do domu (Portugalia)

Ewangelizacja |

• Prowadzą na całym świecie działalność kaznodziejską, głosząc dobrą nowinę o Królestwie Bożym^[10][11] jako niepłatni ochotnicy – głosiciele, z których część podejmuje się służby w charakterze pionierów pomocniczych lub służby pełnoczasowej (pionierów stałych^[12], misjonarzy, nadzorców obwodu) lub też pracy w Biurach Oddziałów, zwanych też „Betel”. Na świecie spośród ponad 8,4 miliona głosicieli, przeszło 1,2 miliona (w Polsce około 8,4 tysięcy) to pionierzy pełnoczasowi (dane z roku 2017)^[13][14]. Uważają, że głoszenie^[15] czyli obwieszczanie dobrej nowiny o Królestwie Bożym jest dziś najważniejszą działalnością prowadzoną na ziemi (Obj. 14:6, 7), przyczynia się do uświęcania imienia Jehowy Boga (Mt. 6:9), orędzie to odmienia życie ludzi i może prowadzić do ich wybawienia^[16]. Dlatego każdy z nich jako głosiciel ma za zadanie nieodpłatnie uczestniczyć w działalności kaznodziejskiej^[17].


• Swych nauk opartych na Biblii nauczają głównie przez głoszenie od domu do domu, a także publiczne na ulicach i w innych miejscach publicznych oraz przez tzw. głoszenie nieoficjalne – krewnym i znajomym oraz innym przygodnie spotykanym osobom^[18]. W działalności tej szeroko wykorzystują publikacje w formie drukowanej, ale także filmy wideo, nagrania audio, telewizję internetową JW Broadcasting^[19] oraz oficjalną stronę internetową: jw.org^[20][21][22], która zawiera informacje w przeszło 980 językach. Pod względem liczby wersji językowych jest ona największym serwisem internetowym na świecie^[23]. Umożliwia m.in. czytanie, słuchanie oraz pobieranie (w postaci plików) całej Biblii i różnych publikacji Świadków Jehowy^[24][25].


• W celu objęcia działalnością kaznodziejską całego globu w 1943 roku Towarzystwo Strażnica otworzyło szkołę kształcącą misjonarzy (Biblijna Szkoła Strażnicy – Gilead). Obecnie kształceni są w niej także nadzorcy obwodu i przyszli pracownicy Biur Oddziałów^[26]. Do marca 2018 roku szkołę tę ukończyło ponad 8,5 tysiąca studentów w 144 klasach^[27][28].

Małżeństwo |

• 
  Zaręczyny, narzeczeństwo: Świadkowie Jehowy zaręczyny traktują jako poważne zobowiązanie, którego następstwem ma być zawarcie małżeństwa – związku kobiety i mężczyzny. Kategorycznie wystrzegają się mieszkania pod jednym dachem z osobą niebędącą jeszcze partnerem małżeńskim, przedmałżeńskie kontakty seksualne uznając za grzech rozpusty^[29][30].


• 
  Ślub: Wyznawcy pragnący się pobrać muszą spełnić pewne wymagania prawne, aby móc zawrzeć legalny związek w danym kraju. Ceremonii złożenia przysięgi małżeńskiej^[31][32] przewodniczy urzędnik urzędu stanu cywilnego (w Polsce; w innych krajach jego odpowiednik) lub w niektórych krajach upoważniony kaznodzieja^[31].

• Okolicznościowe przemówienie może odbyć się w miejscowej Sali Królestwa – za zgodą miejscowych starszych zboru; na ogół zapraszana jest cała wspólnota zboru i inni goście^[33]. Wygłaszane przemówienie pt. Małżeństwo godne uznania w oczach Bożych kieruje uwagę na praktyczne rady zawarte w Biblii, dotyczące życia rodzinnego^[31].


• Nie pobiera się opłat za przeprowadzenie ceremonii ślubnej w Sali Królestwa^[9].


• W zależności od decyzji nowożeńców może być zorganizowane przyjęcie weselne. Odpowiedzialność za przebieg całej uroczystości ślubnej spoczywa przede wszystkim na panu młodym^[31].


• Niektóre zwyczaje ślubne nie są w ogóle praktykowane, m.in. polterabend, tłuczenie kieliszków na szczęście, okrzyki gości gorzko gorzko, oczepiny, sypanie ryżem albo jego substytutami^[34].

• Zalecone jest pobieranie się tylko ze współwyznawcą^[35].


• Świadkowie Jehowy wystrzegają się rozwodów^[36]. Uznają, że według Biblii małżeństwo rozwiązuje śmierć współmałżonka. Za jedyny powód do rozwodu, umożliwiającego później zawarcie kolejnego małżeństwa, uznają cudzołóstwo jednej ze stron^[37].


• Nie praktykuje się odnawiania przysięgi małżeńskiej^[31].


• Obchodzenie rocznic ślubu jest kwestią pozostawioną osobistej decyzji^[38].

Świadkowie Jehowy uważają, że małżeństwo ma stanowić święty, trwały związek – dar od Jehowy Boga^[39], pozwalający kobiecie i mężczyźnie wzajemnie się wspierać^[40][41], w którym można znaleźć miłość i bliskość oraz który pozwala stworzyć odpowiednie warunki do wychowywania dzieci^[42]. Mąż jest odpowiedzialny za duchową^[43], emocjonalną i materialną pomyślność małżeństwa i rodziny^[44]. Wystrzegają się słów i czynów rujnujących małżeństwo oraz zdecydowanie potępiają wszystko co mogłoby przyczynić się do zdrady^[45][46].

Świadkowie Jehowy poza zebraniami zborowymi studiują Biblię osobiście oraz w gronie rodzinnym (tzw. wielbienie Boga w gronie rodzinnym). Oprócz tego codziennie analizują fragment Biblii na podstawie broszury Codzienne badanie Pism.

Modlitwa |

• 
  Modlą się wyłącznie do Boga Jehowy w imię Jezusa Chrystusa^[47][48][49].


• Nie modlą się do Jezusa^[50]. Nie kierują modlitw także do ducha świętego, świętych, Marii czy też do aniołów^[49][51][52].

Osobiste i rodzinne studium Biblii |

• Biblię studiują indywidualnie (tzw. osobiste studium Biblii) i w gronie rodzinnym (tzw. wielbienie Boga w gronie rodzinnym)^[53][54]. Oprócz tego codziennie analizują fragment Biblii na podstawie broszury Codzienne badanie Pism^[55] oraz rozmyślają nad tym, czego dowiedzieli się z Biblii^[1].

Pogrzeb |

• Pochówek odbywa się w sposób zgodny z miejscowym prawem i zwyczajami (niekolidującymi z wierzeniami Świadków Jehowy)^[56][57]; może być stosowana kremacja^[58].


• Uroczystości pogrzebowe wyznawców nie zawierają rytuałów i obrzędów w intencji zmarłych. Okolicznościowe przemówienie może odbyć się w miejscowej Sali Królestwa, w zakładzie pogrzebowym, w domu zmarłego lub przy grobie. Starszy zboru krótko przypomina historię życia zmarłego, jego udział w działalności zboru oraz jego nadzieję na zmartwychwstanie, którą żywił. Celem takiej uroczystości jest pocieszenie w smutku najbliższych oraz przypomnienie, co Biblia mówi o śmierci i nadziei zmartwychwstania. W czasie uroczystości zwykle śpiewa się jedną lub kilka pieśni religijnych, a kończy modlitwą do Boga^[56][59][57].


• Ponieważ Świadkowie Jehowy nie wierzą w nieśmiertelność duszy, dlatego odrzucają wszelkie praktyki wynikające z tego poglądu. Nie oddają czci duchom zmarłych oraz wystrzegają się wszelkich ceremonii, urządzanych z myślą o zjednaniu przychylności zmarłych przodków, w tym świętowania, gdy pogrzeb kończy się stypą. Wystrzegają się m.in. nocnego czuwania przy zwłokach, składania ofiar płynnych, przemawiania do zmarłych i kierowania do nich próśb, organizowania uroczystych rocznic pogrzebu, noszenia żałoby oraz innych zwyczajów wynikających z wiary w nieśmiertelność duszy (np. Wszystkich Świętych, Zaduszki itp.)^{[59][60][61][56][57]}.


• Nie pobierają opłat za przeprowadzenie uroczystości pogrzebowych^[56][9].

Święta |

• Obchodzą doroczną uroczystość Wieczerzy Pańskiej (Pamiątka)^[62] wiosną, w dniu odpowiadającym 14 nisan według kalendarza hebrajskiego, wieczorem po zachodzie słońca^[63][64]. Wygłoszone wtedy zostaje okolicznościowe przemówienie o tematyce biblijnej, podkreślające rolę Jezusa Chrystusa w zamierzeniu Bożym co do ludzkości, w szczególności znaczenie jego ofiarnej śmierci jako okupu złożonego dla wybawienia z niewoli grzechu i śmierci. Następnie podawany jest obecnym chleb pieczony bez zakwasu i czerwone wino, które spożywają wyłącznie osoby uważające się za wybrane do przyszłych władz Królestwa Bożego w niebie^[65][64]. Świadkowie Jehowy uważają, że celem obchodzenia Wieczerzy Pańskiej jest upamiętnienie Jezusa oraz wyrażenie wdzięczności za ofiarę, jaką złożył za ludzi. Ta doroczna uroczystość nie jest żadnym sakramentem ani obrzędem religijnym, w wyniku którego dostępuje się łaski czy przebaczenia grzechów^[66].


• Odrzucają tradycyjne rytuały, święta, wywodzące się z kultury ludowej bądź obchodzone indywidualnie – jak urodziny czy imieniny – czy ustanowione święta państwowe oraz święta religijne, jeśli te naruszają przykazania lub zasady biblijne, np. związane lub wywodzące się z niezgodnych ich zdaniem z Biblią poglądów i praktyk religijnych, stanowią element kultu państwa lub nadmiernej czci oddawanej ludziom^[67].

Sala Królestwa w Kłodzku

Zebranie Świadków Jehowy w Sali Królestwa (Portugalia).

Zebrania zborowe |

• Cotygodniowe zebrania zborowe: Świadkowie Jehowy we wszystkich swych zborach organizują trzy cotygodniowe zebrania^[68][69]. Odbywają się one dwa razy w tygodniu w obiektach nazywanych „Salami Królestwa”. Wstęp na te zebrania jest wolny, nie przeprowadza się zbiórek pieniędzy. Aktualny program zebrań – identyczny program przedstawiany we wszystkich zborach na świecie – jest zamieszczony online na oficjalnej stronie internetowej jw.org, w Bibliotece Internetowej Strażnicy, w darmowych aplikacjach na urządzenia cyfrowe JW Library i JW Library Sign Language oraz w wybranych publikacjach. Najczęściej w niedzielę odbywają się łącznie dwa zebrania: wykład biblijny i studium Strażnicy – zebranie w weekend. W innym dniu tygodnia odbywa się trzecie zebranie – Chrześcijańskie życie i służba – zebranie w tygodniu. Podczas nich modlą się, studiują Pismo Święte, śpiewają pieśni, dają wyraz swojej wierze oraz wzajemnie się zachęcają^[1][70][71]. Krótka charakterystyka tych zebrań^[72]:

• 
  Wykład biblijny – 30-minutowe przemówienie publiczne o tematyce biblijnej. Mówcą może być starszy zboru lub sługa pomocniczy. Omawia on z podium określony wcześniej temat biblijny, kierując uwagę na wersety z Pisma Świętego, które obecni śledzą we własnych egzemplarzach Biblii. Wykłady publiczne mają urozmaiconą tematykę (szkice, prawie 200 tematów, dostarcza Ciało Kierownicze). Omawiają nauki i proroctwa biblijne, zasady i rady dotyczące życia rodzinnego, małżeńskiego, problemów młodzieży i zasad moralnych. Po jego zakończeniu następuje studium Strażnicy.


• 
  Studium Strażnicy – godzinne zebranie, na którym omawia się artykuły specjalnie przygotowane na to studium zborowe, zawarte w czasopiśmie „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. Artykuły do studium mają różnorodną tematykę: omawiają zagadnienia biblijne oraz rady przydatne w życiu chrześcijańskim. Lektor odczytuje akapity z podręcznika, a prowadzący – wyznaczony starszy zboru – zadaje zamieszczone w czasopiśmie pytanie, na które obecni dobrowolnie udzielają odpowiedzi. W czasie dyskusji odczytuje się również wersety biblijne. Artykuły do studium na dany tydzień są identyczne i rozważane są w tym samym tygodniu w ponad 120 tysiącach zborów na całym świecie.


• 
  Chrześcijańskie życie i służba – zebranie składa się z trzech części. Rozpoczyna się pieśnią i modlitwą oraz krótkimi uwagami wstępnymi przewodniczącego zebrania. Następnie zaczyna się pierwsza część zebrania – Skarby ze Słowa Bożego, której celem jest lepsze zrozumienie Słowa Bożego. Na początku zostaje wygłoszone 10 minutowe przemówienie oparte na fragmencie Biblii przewidzianym na dany tydzień, przy użyciu pomocy wizualnych zamieszczonych w miesięczniku „Chrześcijańskie życie i służba – program zebrań” oraz krótkich filmów, przybliżających tło i kontekst relacji biblijnych. Punkt wskazuje na ich praktyczne zastosowanie. Następny 8 minutowy punkt „Wyszukujmy duchowe skarby” omawia za pomocą pytań i odpowiedzi z udziałem obecnych, myśli zawarte w przeczytanym fragmencie Biblii. Część kończy się 4 minutowym odczytaniem fragmentu Biblii przez wyznaczonego wcześniej mężczyznę. Druga część Ulepszajmy swą służbę składa się z trzech zadań ćwiczebnych przydzielonych wcześniej uczestnikom lub wyświetla się krótkie filmy zawierające propozycje prowadzenia rozmowy w służbie kaznodziejskiej – nawiązywanie rozmowy, dokonywanie odwiedzin ponownych i prowadzenie studiów biblijnych. Celem tej części zebrania jest przygotowanie do służby kaznodziejskiej. Ostatnia część – Chrześcijański tryb życia rozpoczyna się pieśnią, następnie w jednym lub w dwóch punktach programu omawia się praktyczne zastosowanie Biblii w życiu codziennym oraz omawianie potrzeb zboru – różne tematy i zagadnienia o treści przydatnej dla członków zborów. Po nim następuje 30 minutowe „zborowe studium Biblii”, na którym omawia się Biblię na podstawie określonego podręcznika wydanego przez Towarzystwo Strażnica. Lektor odczytuje akapity z podręcznika, a prowadzący – na ogół co tydzień inny, wyznaczony starszy zboru (lub sługa pomocniczy) – zadaje zamieszczone w publikacji pytanie, na które obecni dobrowolnie udzielają odpowiedzi. W czasie dyskusji odczytuje się również wersety biblijne. Celem tej części zebrania jest nauka stosowania zasad biblijnych w życiu codziennym. Przed końcową pieśnią i modlitwą przeprowadza się krótką powtórkę myśli poruszonych w trakcie całego zebrania, a także zapowiada się, co będzie omawiane w następnym tygodniu. Zebranie trwa godzinę i 45 minut^{[73][74][75][76][77][78]}. Celem zebrania jest pomoc w skutecznym głoszeniu dobrej nowiny i nauczaniu^[79].

• 
  Zbiórka do służby polowej – krótkie zebranie zborowe, na którym przygotowuje się głosicieli i pionierów do głoszenia dobrej nowiny (ewangelizacji)^[80]. Organizowanie zbiórek ma na celu prowadzenie ewangelizacji w sposób uporządkowany i skuteczny^[81]. Zbiórki organizowane są w zależności od potrzeb i miejscowych warunków, w Sali Królestwa lub w innych dogodnych miejscach. Na zbiórce omawia się rady biblijne, podaje się wskazówki, jak sobie radzić w typowych sytuacjach podczas służby kaznodziejskiej, albo rozważa inne rady z biuletynu „Chrześcijańskie życie i służba”. Następnie dokonuje się podziału grupy oraz wyznacza teren do pracy. Zebranie kończy modlitwa do Boga Jehowy. Spotkania te trwają od 5 do 7 minut, a jeśli odbywają się po innym zebraniu zborowym – jeszcze krócej^[82]. Przewodniczy im zwykle jeden ze starszych zboru lub sług pomocniczych^[81].

Zgromadzenie w Sali Zgromadzeń (Centrum Kongresowe Świadków Jehowy w Sosnowcu).

Doroczny kongres na stadionie (Turyn, Włochy 2009)

Zgromadzenia |

Trzy razy do roku świadkowie Jehowy uczestniczą w masowych spotkaniach zwanych zgromadzeniami (kongresami)^[68][83], organizowanych zwykle na dużych obiektach, takich jak stadiony, hale sportowe, a także coraz częściej we własnych obiektach, specjalnie w tym celu budowanych – Salach Zgromadzeń. Rodzaje zgromadzeń:

• Kongresy regionalne lub międzynarodowe – odbywające się co roku, zwykle 3-dniowe kongresy na stadionach lub w wynajętych halach, rzadziej we własnych salach zgromadzeń. Gromadzą zwykle wiele tysięcy osób. Przed tymi kongresami przeprowadzana jest kampania zapraszania na nie osób postronnych. Na kongresy międzynarodowe lub specjalne zapraszani są licznie delegaci z innych krajów.


• Zgromadzenia obwodowe – jednodniowe zjazdy głosicieli z danego obwodu, organizowane dwa razy w roku we własnych Salach Zgromadzeń lub w innych obiektach.

Charakterystyczne zabronione formy kultu |

Kult obrazów |

• Świadkowie Jehowy odrzucają kult obrazów, rzeźb i innych wizerunków (który uważają za bałwochwalstwo)^[84] oraz pośrednictwo i kult świętych^[85].

Kult państwa |

• Nie oddają czci godłom państwowym, sztandarom, hymnom itp., choć darzą je stosownym szacunkiem^[86]. W sprawach swoich obowiązków obywatelskich (np. podatki) starają się postępować zgodnie z zasadą z listu do Rzymian 13:1, iż „nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga; istniejące władze zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga" i zawsze z uwzględnieniem nadrzędności władzy Boga (zasada z Dziejów Apostolskich 5:29 »Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom«)^[87].

Współpraca międzywyznaniowa |

Wystrzegają się współpracy międzywyznaniowej i nie biorą udziału w ruchach ekumenicznych, uważając, że inne religie i wyznania zostały zwiedzione przez Szatana. Ich zdaniem chrześcijaństwo zdradziło Boga i Biblię, a inne religie również nie cieszą się Bożym uznaniem. Ogół religii utożsamiają z „nierządnicą Babilonem Wielkim” z biblijnej Księgi Apokalipsy i uważają, iż spotka go kara ze strony Boga^[88][89][90].

Zobacz też |

• Doktryna Świadków Jehowy

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• W co wierzą Świadkowie Jehowy?. Watchtower jw.org.


• Gracjana Chojnacka: Małżeństwo i rodzina w etyce religijnej świadków Jehowy, „Roczniki socjologii rodziny”, UAM, 2007 nr 1, s. 109–129