Płaskowyż
Płaskowyż (plateau) – obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach, będący fragmentem wydźwigniętej powierzchni zrównania lub równiny wulkanicznej[1].
Płaskowyż jest słabo urozmaicony dolinami i wyraźnie zaznacza się wśród otaczających go niższych obszarów. W Polsce najczęściej występuje na obszarach wyżynnych (np. Płaskowyż Nałęczowski, Płaskowyż Rybnicki, Płaskowyż Tarnogrodzki, Płaskowyż Jędrzejowski). Przykładem płaskowyżów na świecie może być Dekan w Indiach lub Kras położony na terenie Włoch i Słowenii.
Przypisy |
↑ Płaskowyż (pol.). Encyklopedia PWN. [dostęp 2018-04-28].
Bibliografia |
- Jaroszewski W., Marks L., Radomski A., 1985: Słownik geologii dynamicznej. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa
Kontrola autorytatywna (forma ukształtowania terenu):
GND: 4160123-3
BNCF: 31509