Halit





































































Halit






Selpologne.jpg



Właściwości chemiczne i fizyczne

Skład chemiczny
NaCl

Twardość w skali Mohsa
2,0

Przełam
muszlowy

Łupliwość
doskonała według (100)

Pokrój kryształu
izomorficzne (w formie sześcianu), naskorupienia, skupienia włókniste, naciekowe, wykwity

Układ krystalograficzny
regularny

Topliwość
804 °C

Właściwości mechaniczne
kruchy, diatermiczny, łatwo rozpuszczalny w wodzie (35,7 g NaCl/100 ml H2O)

Gęstość minerału
2,1 – 2,2 g/cm³
Właściwości optyczne

Barwa
bezbarwny, białawy lub zabarwiony na niebiesko, różowo, pomarańczowo, żółto lub czerwonawo

Rysa
biała

Połysk
szklisty, tłusty

Współczynnik załamania
1,5443
Dodatkowe dane
Szczególne własności
optycznie izotropowy

Halit – minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od greckich słów halos – sól, słony, oraz lithos – kamień. Minerał znany i używany od czasów starożytnych. Głównym składnikiem jest chlorek sodu.


Halityt (potocznie sól kamienna) to monomineralna skała zbudowana z halitu.




Spis treści






  • 1 Budowa


  • 2 Geneza


  • 3 Występowanie


  • 4 Zastosowanie


  • 5 Galeria


  • 6 Zobacz też


  • 7 Przypisy





Budowa |





Struktura halitu


Przeważającą postacią kryształów jest sześcian. Struktura kryształu charakteryzuje się regularnym ułożeniem jonów Cl- i z wypełnieniem wolnych przestrzeni przez Na+. W wyższej temperaturze minerał staje się plastyczny. Również przy wzroście ciśnienia zmieniają się jego właściwości fizyczne i wówczas jest zdolny do "płynięcia" – halokineza. Płytki wyłupane z kryształów przy około 200 °C stają się giętkie i podatne na trwałe deformacje. Jest minerałem bardzo higroskopijnym, głównie na skutek małych domieszek chlorków Mg i K.


Teoretycznie zawiera 39,34% Na i 60,66% Cl.


W skupieniach halitu pospolicie obecne bywają domieszki ziaren piasku kwarcowego, substancji bitumicznych, a przede wszystkim innych chlorków i siarczanów charakterystycznych dla cyklotemów ewaporacyjnych, np. kizeryt, polihalit, karnalit, sylwin, gips, anhydryt, czasami siarka rodzima (Kłodawa).


Zabarwienie


  • sól wielicka ma szarą barwę spowodowana domieszkami ilastymi,

  • sól pomarańczowa zawdzięcza swoją barwę wrostkom hematytu,

  • niebieskie zabarwienie spowodowane jest prawdopodobnie defektami sieci krystalicznej

  • zielone zabarwienie powodują wrostki minerałów miedziowych, np. atacamit



Geneza |


Jest produktem krystalizacji wód morskich lub słonych jezior. Tworzy wykwity na pustyniach. Jest obecny również wśród ekshalacji wulkanicznych. Powstają przeważnie w rejonach Ziemi charakteryzujących się suchym klimatem.



Występowanie |


Sól z wody morskiej lub z wód jezior słonych pozyskuje się we: Włoszech, Francji, Portugalii, Hiszpanii, Indiach, Chinach, Rosji, Azerbejdżanie, Kazachstanie, Uzbekistanie, Arabii Saudyjskiej, Algierii, Tunezji, USA, Chorwacji.


W Polsce największe złoża soli kamiennej są wieku cechsztyńskiego, znajdują się na Kujawach (kopalnie w Inowrocławiu – wydobycie ok. 2,5 mln t rocznie i Ciechocinku, gdzie sól pozyskiwana jest metodą wypłukiwania solanki), a także we wschodniej Wielkopolsce w Kłodawie – obecnie najważniejsze złoże eksploatowane metodą podziemną, wydobycie ok. 700 tys. t rocznie, oraz na Dolnym Śląsku w Sieroszowicach – wydobycie ok. 220 tys. t rocznie.


Złoża w Małopolsce – mioceńskie, obecnie nieeksploatowane:



  • w Wieliczce: Kopalnia soli "Wieliczka" – wydobycie zakończono w 1996 r., a produkcja w wysokości ok. 20 tys. t soli rocznie odbywa się poprzez utylizację wód zasolonych wpływających do kopalni. Kopalnia jest przede wszystkim obiektem turystyczno-uzdrowiskowym, odwiedzanym przez ponad 1 mln turystów rocznie

  • w Bochni – w likwidacji od 1990 r., od 1995 r. prowadzona jest działalność turystyczno-uzdrowiskowa

  • w Baryczy – zakończono wydobycie w 1998 r.


Mniejsze, nieeksploatowane złoża, znajdują się także pomiędzy Żorami i Rybnikiem oraz nad Zatoką Pucką, pomiędzy Łebą a Puckiem.


W Polsce w roku 2013 wydobyto 4,2 mln ton soli kamiennej[1].























































































Wybrani producenci
soli kamiennej
w 1998 roku[2]
Produkcja w tysiącach ton

Europa
55 470
Niemcy
15 700
Francja
7 386
Holandia
5 500
Polska
3 284
Rosja
2 000

Afryka (z Półwyspem Arabskim)
3 963
Egipt
1 380

Ameryka Północna i Środkowa
64 555
USA
41 230
Kanada
13 320
Meksyk
8 412

Ameryka Południowa
15 453
Brazylia
6 837
Chile
6 207

Azja
53 837
Chiny
30 830
Indie
11 964

Australia
8 879

Świat
204 257


Zastosowanie |



  • Sól kamienna jest jednym z ważniejszych surowców w przemyśle chemicznym oraz spożywczym (sól kuchenna, sól warzona).

  • Jest stosowana jako środek do rozmrażania i zwalczania śliskości zimowych (sól drogowa).

  • Kryształy są używane do budowy aparatury pomiarowej np. spektrofotometrów absorpcyjnych w podczerwieni



Galeria |










Zobacz też |



  • Kopalnia soli

  • Trakt solny



Przypisy |




  1. Surowce mineralne Polski. Sól kamienna (pol.). Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2014-12-21].


  2. Wielka Encyklopedia PWN, JanJ. Wojnowski (red.), t. 25, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2004, s. 396, ISBN 83-01-14193-X, ISBN 83-01-13357-0, OCLC 830629358 .









Popular posts from this blog

Арзамасский приборостроительный завод

Zurdera