Jfyhkgu

Otoskleroza (łac. otosclerosis, ang. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.

W otosklerozie dochodzi do rozwoju ognisk nieprawidłowej tkanki kostnej w obrębie kosteczek ucha środkowego. Niedosłuch o charakterze przewodzeniowym powstaje głównie na skutek zrośnięcia podstawy strzemiączka z otworem okienka owalnego oraz zarośnięciem okienka okrągłego. Hamuje to przenoszenie bodźców dźwiękowych do ucha wewnętrznego. Osoba z otosklerozą może cierpieć również z powodu szumu w uszach i zawrotów głowy. Słyszenie zazwyczaj jest lepsze w głośnym otoczeniu.

Diagnostyka |

• diagnostyka obrazowa nie znajduje zastosowania w wykrywaniu otosklerozy, jednakże w niektórych przypadkach w badaniu tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego można uwidocznić ogniska otosklerotyczne;


• 
  audiometria tonalna – niedosłuch przewodzeniowy z krzywymi progowymi w fazie początkowej na poziomie 40dB, zachowana rezerwa ślimakowa, lepsze słyszenie na wyższych częstotliwościach, załamek Carharta – obniżenie progu słuchu o około 10–20 dB w częstotliwości 2 kHz, w dalszym przebiegu pogorszenie słuchu dla częstotliwości wysokich;


• w otoskopii widoczny niekiedy objaw Schwartzego – przeświecający na różowo wzgórek;


• 
  audiometria impedancyjna – prawidłowa podatność błony bębenkowej, brak lub patologiczny odruch z mięśnia strzemiączkowego;


• patologiczna próba Gellé.

Leczenie |

• protezowanie słuchu,


• podawanie bisfosfonianów, związków fluoru,


• leczenie operacyjne – stapedektomia; stapedotomia.

Przeciwwskazania do leczenia operacyjnego |

• 
  choroba Meniera,


• aktywny proces zapalny ucha środkowego,


• ciąża,


• jedyne słyszące ucho,


• perforacja błony bębenkowej.

Zasady leczenia operacyjnego |

• nigdy nie operuje się obojga uszu podczas jednego zabiegu, operacja drugiego ucha z reguły najwcześniej po upływie roku od pierwszego zabiegu,


• zawsze operuje się gorzej słyszące ucho.

Bibliografia |

• Stanisław Iwankiewicz: Otolaryngologia. Warszawa: PZWL, 1980, s. 83-90. ISBN 83-200-0324-5.


• Kazimierz Niemczyk: Otoskleroza. W: Grzegorz Janczewski: Otolaryngologia praktyczna podręcznik dla studentów i lekarzy. T. 1. Gdańsk: Via Medica, 2005, s. 169-174. ISBN 83-89861-31-3.


• Audiologia kliniczna. red. Mariola Śliwińska-Kowalska. Łódź: Mediton oficyna wydawnicza, 2005, s. 237-252. ISBN 83-913433-8-3.