Jfyhkgu

Garuda Indonesia
IATA GA ICAO GIA Znak INDONESIA
Historia
Data założenia	26 stycznia 1949 (jako Garuda Indonesian Airways)
Lokalizacja
Państwo	Indonezja
Baza	Port lotniczy Dżakarta-Soekarno-Hatta
Węzeł	Port lotniczy Dżakarta Port lotniczy Denpasar Port lotniczy Makasar Port lotniczy Medan
Węzeł rezerwowy	Port lotniczy Surabaja Port lotniczy SAMS
Kooperacja
Program lojalnościowy	Garuda Frequent Flyer
Sojusz	SkyTeam (2012)
Flota
Liczba samolotów	84 (+ 54 zamówionych)
Liczba tras	50 (31 krajowe,19 międzynarodowych)
Przedsiębiorstwo
Siedziba	Tangerang, Banten, Indonezja
Członkowie zarządu	Emirsyah Satar (CEO), Agus Priyanto, Hadinoto Soedigno
Udziałowcy	rząd Indonezji
Slogan	Fly Ever Higher
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Garuda Indonesia – narodowe linie lotnicze Indonezji (kod linii IATA: GA) obsługujące stałe połączenia pasażerskie i cargo pomiędzy macierzystym portem lotniczym Dżakarta-Soekarno-Hatta a lotniskami w Azji, Europie i Australii. Większość udziałów linii jest w posiadaniu rządu Indonezji.

Garuda Indonesia otrzymała cztery gwiazdy w rankingu Skytraxu, była kandydatem do pięciogwiazdkowego odznaczenia w roku 2013, który finalnie otrzymała 11 listopada 2014 roku. Ponadto, linia należy do sojuszu SkyTeam.

Nazwa linii pochodzi od Garudy – mitycznego bóstwa w hinduizmie i buddyzmie tybetańskim, przedstawianego jako złoty lub czerwony orzeł o ciele człowieka, będący wierzchowcem boga Wisznu. Symbol widnieje również w godle Indonezji.

Historia |

Powstanie |

Początki Garuda Indonesia sięgają późnych lat 40. XX wieku, kiedy podczas rewolucji w Indonezji przeciwko zwierzchnictwu Holandii, linie obsługiwały specjalne loty Douglasem DC-3. Jako oficjalną datę powstania linii pod nazwą Garuda Indonesian Airways, uznaje się 26 stycznia 1949 roku. Pierwszą maszyną był DC-3 znany jako Seulawah („Złota Góra”), zakupiony za 120 000 dolarów malajskich przez lokalnych przedsiębiorców indonezyjskiego regionu Aceh. Podczas rewolucji linie wspierały interesy państwa, zapewniając transport przywódcom w czasie misji dyplomatycznych.

Rząd Mjanmy przyszedł z pomocą dla rozwijających się linii. Narodowy przewoźnik Mjanmy - Myanmar Airways International, wynajmował DC-3 do własnych lotów. W czerwcu 1956 roku linie Garuda wykonały pierwszy lot z pielgrzymami do Mekki z czterdziestoma pasażerami na pokładzie samolotu Convair 340.

Lata 60: Rozwój i ekspansja |

W lata 60. Garuda Indonesia wkroczyła z flotą 8 Convair 240, 8 Convair 340 i 8 Convair 440. W 1961 i pod koniec 1965 dołączyły 3 Convair 990 Coronado i 3 Lockheed L-188 Electra. W tym samym czasie utworzono trasę do Hongkongu, na międzynarodowe lotnisko Kai Tak. 28 sierpnia 1963 linie, dotychczas skupione na lotach krajowych i regionalnych, otworzyły połączenia do Europy - do Amsterdamu i Frankfurtu. W 1965 dodano Rzym i Paryż przez Bombaj i Kair, z użyciem ekskluzywnego samolotu Convair 990 Coronado. Tego samego roku rozpoczęto loty do chińskiego Kanton trasą przez kambodżańska stolicę Phnom Penh.

W 1965 roku dla Garuda Indonesia nastała era odrzutowa wraz z nabyciem Douglasa DC-8, który został włączony do służby na trasie do amsterdamskiego lotniska Schiphol przez Kolombo, Bombaj, Rzym i Pragę.

Lata 70. i 80: Nowe samoloty |

W latach 70. do floty Garuda Indonesia dołączyły maszyny McDonnell Douglas DC-9 i Fokker F28. W jednym momencie linie posiadały 42 Fokkery, stając się tym samym największym operatorem maszyn tego typu. W 1976 przewoźnik wprowadził Douglasa DC-10, w 1980 Boeinga 747-200, a w 1982 roku Airbusa A300-B4. Do roku 1984 Garuda Indonesia użytkowały 6 DC-10, 24 DC-9, 36 F-28 i 6 B747-200.

Lata 90: Trudny czas |

W 1991 roku Garuda Indonesia zakupiły 13 maszyn McDonnell Douglas MD-11, W 1994 weszły w posiadanie trzech Boeingów 747-400 (dwa prosto od producenta, a jeden od brazylijskich linii Varig) i Airbusa A330-300. W tym czasie linie odnotowały dwie katastrofy lotnicze - na lotnisku w japońskim mieście Fukuoka podczas startu rozbił się DC-10, a zaledwie rok później w mieście Medan w wyniku największej katastrofy w historii Indonezji życie straciły 234 osoby. Również w 1997 roku, z powodu azjatyckiego kryzysu finansowego Garuda Indonesia zostały zmuszone do redukcji połączeń, co zbiegło się z wydarzeniami kolejnych lat, kiedy ruch turystyczny do krajów azjatyckich znacznie zmalał, przez takie wydarzenia jak: ataki na World Trade Center w 2001, zamachy bombowe na Bali w 2002 czy trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim w 2004.

2000–2009: Utracona reputacja i zakaz lotów do Europy |

W 2001 roku Garuda Indonesia otworzyła filię, tanie linie lotnicze Citilink, do obsługi lotów krajowych z pomocą pięciu samolotów Fokker F28. W 2007 roku Unia Europejska wydała przewoźnikowi zakaz lotów nad Europą, jak również pozostałym indonezyjskim liniom lotniczym, w następstwie katastrofy Boeinga 737-400^[1]. Przewodniczący Europejskiej Komisji Bezpieczeństwa Lotów Federico Grandini zapowiedział rozpatrzenie zakazu. W sierpniu 2007 minister transportu Indonezji ogłosił, że Unia Europejska powinna zdjąć zakaz lotów w okolicach października. Ostatecznie zakaz został odwołany w lipcu 2009, zarówno dla Garuda Indonesia jak i trzech innych linii lotniczych.

2009 do teraz: Odrodzenie |

Po skreśleniu linii z czarnej listy linii lotniczych Garuda Indonesia ogłosiły intensywny pięcioletni plan rozwoju zawierający m.in. zmianę logo, malowania samolotów, uniformów załogi, podwojenie liczby maszyn z 62 do 116, zwiększenie ilości międzynarodowych tras z 41 do 62.^[2]

W 2010 roku, podczas Air Show w Farnborough Garuda ogłosiła zamówienie sześciu dodatkowych samolotów A330-200.^[3]

Flota |

Flota linii Garuda Indonesia - stan na 04.2015.^[4]

Porty docelowe |

Garuda Indonesia obsługują 31 tras krajowych i 19 międzynarodowych^[5].

Państwo	Miasto	Port lotniczy
Australia i Oceania
Australia	Melbourne	Port lotniczy Melbourne
	Perth	Port lotniczy Perth
	Sydney	Port lotniczy Sydney
Azja
Arabia Saudyjska	Dżudda	Port lotniczy Dżudda
	Rijad	Port lotniczy Rijad
	Dammam	Port lotniczy Dammam
Chiny	Kanton	Port lotniczy Guangzhou
	Pekin	Port lotniczy Pekin
	Szanghaj	Port lotniczy Szanghaj-Pudong
Hongkong	Hongkong	Port lotniczy Hongkong
Indonezja	Banda Aceh	Port lotniczy Banda Aceh
	Medan	Port lotniczy Medan-Polonia
	Pekanbaru	Port lotniczy Pekanbaru
	Batam	Port lotniczy Batam-Hang Nadim
	Padang	Port lotniczy Padang
	Palembang	Port lotniczy Palembang
	Pangkal Pinang	Port lotniczy Pangkal Pinang
	Bandar Lampung	Port lotniczy Bandar Lampung-Radin Inten II
	Jambi	Port lotniczy Jambi
	Dżakarta	Port lotniczy Dżakarta-Soekarno-Hatta
	Yogyakarta	Port lotniczy Yogyakarta-Adisucipto
	Surakarta	Port lotniczy Surakarta-Adisumarmo
	Semarang	Port lotniczy Semarang-Achmad Yani
	Surabaja	Port lotniczy Surabaja-Juanda
	Malang	Port lotniczy Malang
	Denpasar	Port lotniczy Denpasar
	Mataram	Port lotniczy Mataram-Selaparang
	Makasar	Port lotniczy Makasar
	Manado	Port lotniczy Sam Ratulangi
	Palangka Raya	Port lotniczy Palangkaraya-Tjilik Riwut
	Pontianak	Port lotniczy Pontianak-Supadio
	Banjarmasin	Port lotniczy Banjarmasin
	Balikpapan	Port lotniczy SAMS
	Kupang	Port lotniczy Kupang-El Tari
	Kendari	Port lotniczy Kupang-El Tari
	Biak	Port lotniczy Biak-Frans Kaisiepo
	Jayapura	Port lotniczy Jayapura-Sentani
	Timika	Port lotniczy Timika
	Ambon	Port lotniczy Ambon
	Ternate	Port lotniczy Ternate-Babullah
	Palu	Port lotniczy Palu-Mutiara
Japonia	Tokio	Port lotniczy Narita
	Nagoja	Port lotniczy Chūbu
	Osaka	Port lotniczy Kansai
Korea Południowa	Seul	Port lotniczy Seul-Inczon
Malezja	Kuala Lumpur	Port lotniczy Kuala Lumpur
Singapur	Singapur	Port lotniczy Singapur-Changi
Tajlandia	Bangkok	Port lotniczy Bangkok-Suvarnabhumi
Zjednoczone Emiraty Arabskie	Dubaj	Port lotniczy Dubaj
Europa
Holandia	Amsterdam	Port lotniczy Amsterdam-Schiphol
Wielka Brytania	Londyn	Port lotniczy Londyn-Heathrow (do 28 października 2018)[6]

Przypisy |