Elisabeth Högström
| ||
| Państwo |  Szwecja | |
| Data urodzenia | 27 marca 1951 | |
| Gra | praworęczna | |
| Klub | Karlstads Curlingklubb | |
Występy | ||
ZIO | 1 (1988) | |
MŚ | 4 (1980-1982, 1987) | |
MŚ mikstów | {{{MŚMx}}} | |
ME | 7 (1976, 1980-1983, 1986, 1988) | |
Dorobek medalowy | ||
Zimowe igrzyska olimpijskie | ||
| Srebro | Calgary 1988 (dyscyplina pokazowa) | |
Mistrzostwa świata | ||
| Srebro | Perth 1980 | |
| Złoto | Perth 1981 | |
| Srebro | Genewa 1982 | |
Mistrzostwa Europy | ||
| Złoto | Berlin Zachodni 1976 | |
| Złoto | Kopenhaga 1980 | |
| Srebro | Grindelwald 1981 | |
| Złoto | Kirkcaldy 1982 | |
| Złoto | Västerås 1983 | |
| Złoto | Perth 1988 | |
Elisabeth Högström (z domu Carlsson[1]; ur. 27 marca 1951), szwedzka curlerka, mistrzyni świata i 5-krotna mistrzyni Europy.
Na pierwszej międzynarodowej imprezie – 1976 Högström była trzecią w zespole Elisabeth Branäs. Szwedki awansowały do fazy-play off, tam wysoko pokonały Angielki (13:2) i Francuzki (13:4) zdobywając pierwszy złoty medal mistrzostw Europy dla Szwecji[2].
Jako skip Högström wystąpiła na MŚ 1980. Jej drużyna zakwalifikowała się do finału, gdzie uległa Kanadzie (Marj Mitchell) 6:7[3]. Jeszcze w tym samym roku reprezentacja Szwecji uzyskała tytuł mistrzyń Europy pokonując w finale rywalizacji Norweżki (Ellen Githmark) 10:9[4].
Rok później Högström także występowała jako drużyna narodowa. W 1981 wyniki odwróciły się i Szwecja wywalczyła złote medale MŚ pokonując w finale 7:2 Kanadę (Susan Seitz), natomiast zespół przegrał finał rozgrywek europejskich ze Szwajcarkami (Susan Schlapbach) 5:8[5].
W 1982 zespół Elisabeth Högström nadal utrzymywał bardzo wysoką formę. Szwedki po pokonaniu przez Dunki (Marianne Jørgensen) ukończyły na 2. miejscu MŚ [6]. Po roku przerwy odzyskały również tytuł mistrzyń Europy, w ostatnim spotkaniu rozgromiły 13:2 Włoszki (Maria-Grazzia Constantini)[7]. Na następnych zawodach tej rangi Högström obroniła złoty medal, w finale Norweżkom (Trine Trulsen) nie udało się pokonać Szwecji.
Högström pojawiła się później w sezonie 1986/1987, nie udało się jej wtedy uzyskać tak dobrych wyników jak wcześniej. Reprezentacja Szwecji zajęła na ME i MŚ odpowiednio 6. i 7. miejsca. W 1988 po raz pierwszy wystąpiła na zimowych igrzyskach olimpijskich, curling był wówczas jedynie dyscypliną pokazową. Szwedki w finale uległy gospodyniom – Kanadyjkom (Linda Moore) 5:7[8].
W ostatnim swoim występie na arenie międzynarodowej – ME 1988 Szwedki po raz kolejny sięgnęły po złote medale, Högström triumfowała po raz 5. Był to najlepszy rezultat w historii mistrzostw Europy do 2005, wówczas Anette Norberg, z którą Högström zdobyła swoje ostatnie mistrzostwo, wygrała turniej po raz szósty.
W 1999 Elisabeth była trenerem reprezentacji na Mistrzostwach Świata Juniorów, młodzi Szwedzi zajęli 4. miejsce.
Drużyna |
| Czwarta | Trzecia | Druga | Otwierająca | |
|---|---|---|---|---|
| 1988/1989 | Elisabeth Högström | Anette Norberg | Monika Jansson | Marie Henriksson |
| 1987/1988 | Monika Jansson | Birgitta Sewik | ||
| 1986/1987 | Birgitta Sewik | Eva Andersson | Bitte Berg | |
| 1981/1984 | Katarina Hultling | Birgitta Sewik | Karin Sjögren | |
| 1979/1981 | Carina Olsson | |||
| 1976/1977 | Elisabeth Branäs | Elisabeth Högström | Eva Rosenhed | Anne-Marie Ericsson |
Przypisy |
↑ Elisabeth Bettan Högström
↑ ME 1976 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ MŚ 1980 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ ME 1980 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ ME 1981 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ MŚ 1982 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ ME 1982 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
↑ ZIO 1988 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
Linki zewnętrzne |
- Elisabeth Högström w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.). results.worldcurling.org.
