Jfyhkgu

Poniżej znajduje się lista rodzajów walk we wrestlingu. Rodzaje walk mogą być definiowane ze względu na liczbę uczestniczących zawodników, dodatkowe zasady lub specjalne warunki zwycięstwa. Czasem walki mogą się zaliczać do więcej, niż jednej kategorii. Na przykład Tables, Ladders and Chairs match może być dodatkowo singles matchem jeśli biorą w nim udział dwie osoby^[1] lub triple threat matchem jeśli biorą w nim udział trzy osoby^[2]. W liście nie uwzględniono rodzajów walk, które miały miejsce tylko raz, chyba że w ramach przykładu lub uznania za prekursora innych rodzajów.

Choć walki we wrestlingu mają określone zasady, są one luźno przestrzegane i egzekwowane. Umiejętności zawodnika nie determinują wyniku. Rezultat, a czasem także przebieg są z góry ustalone. Zasady mogą też być modyfikowane w zależności od decyzji organizatorów^[3].

Podstawowe typy walk |

Poniżej znajdują się podstawowe rodzaje walk, w których zwycięstwo następuje w wyniku przypięcia lub zmuszenia przeciwnika do poddania się. Zawodnicy są ograniczeni ringiem, a użycie przedmiotu w walce lub interwencja kogoś spoza uczestników pojedynku skutkuje dyskwalifikacją.

Standardowa walka (normal match) |

Paige przypinająca AJ Lee na gali Raw

Chris Jericho wykonujący swój charakterystyczny chwyt Walls of Jericho na CM Punku w celu zmuszenia go do poddania się

W standardowym pojedynku zwycięzcą jest pierwszy zawodnik, któremu uda się zdobyć określoną liczbę punktów (fall). Walki, w których do zwycięstwa wymagane jest zdobycie jednego punktu nazywane są one-fall^[3], a takie, w których wymagane są dwa punkty three-fall lub two out of three falls match^[3][4] lub Best Two Out Of Three Falls Match^[5]. W niektórych organizacjach, szczególnie w europejskich, walki są dzielone na rundy, które zwykle trwają 5 minut, ale runda może zakończyć się przed upływem czasu, jeśli wrestler zdobędzie w jej trakcie punkt - warunkiem zwycięstwa jest zdobycie więcej punktów, niż przeciwnik^[6]. Metody zdobycia punktu to:

• 
  Przypięcie (pinfall / pin) – przytrzymanie przeciwnika tak aby obie jego łopatki stykały się z podłogą dopóki sędzia nie policzy do trzech. Dotknięcie liny ringu przez przypinającego lub przypinanego przerywa liczenie. Przypięcie jest najczęstszym sposobem kończenia pojedynków.


• 
  Zmuszenie do poddania się (submission) – doprowadzenie przeciwnika do poddania się poprzez założenie mu bolesnego chwytu^[3][4]. Ból może być powodowany na przykład poprzez wykręcanie przeciwnikowi kończyn lub wbijanie paznokci w jego skórę^[7]. Wrestler może się poddać dając sygnał sędziemu. Za oddanie zwycięstwa uznawana jest również utrata przytomności^[3]. Sprawdzanie tego czy wrestler jest przytomny może się odbywać na różne sposoby. 23 marca 1997 na gali WrestleMania 13 sędzia uznał przegraną Steve'a Austina, gdy ten przestał odpowiadać arbitrowi na pytania^[8]. 23 lutego 1997 na gali SuperBrawl VII sędzia uznał utratę przytomności Hulka Hogana po trzykrotnym uniesieniu ręki zawodnika, która za każdym razem bezwładnie opadała^[9]. Jeśli wrestler, któremu zakładany jest chwyt, lub ten, który zakłada chwyt, dotknie liny ringu, to atakujący musi puścić przeciwnika^[3].

Dyskwalifikacja (DQ) ma miejsce kiedy jeden z zawodnik złamie ustalone zasady. Może być to użycie niedozwolonego przedmiotu, wykonanie zabronionego manewru, korzystanie z pomocy osób niebiorących oficjalnie udziału w walce lub przebywanie poza ringiem zbyt długo (count-out). Dyskwalifikacja, w zależności od zasad gali, może oznaczać że zawodnik zostaje wyeliminowany, przegrywa lub walka zostaje uznana za nierozstrzygniętą^[3].

Pinfall Only match |

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest przypięcie przeciwnika, poddanie się nie jest uznawane^[10].

Submission match |

 Osobny artykuł: Submission Match.

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest zmuszenie przeciwnika do poddania się, przypięcia nie są uznawane^[4][10].

Iron Man |

 Osobny artykuł: Iron Man match.

Walka trwająca określoną ilość czasu. Zawodnik, który więcej razy przypnie przeciwnika lub zmusi go do poddania się (jedno i drugie jest liczone tak samo) wygrywa^[4].

Kategorie walk ze względu na liczbę zawodników |

Poniżej znajdują się rodzaje walk, które charakteryzują się przede wszystkim tym, że bierze w nich udział więcej, niż dwóch wrestlerów. Elimination Chamber match został opisany w sekcji Walki w klatce, a King of the Mountain match w Walki wymagające używania przedmiotów.

Podstawowy podział |

Big Show atakujący Edge'a (po lewej) i Johna Cenę (po prawej) w walce typu triple threat

 Osobne artykuły: Triple Threat i Fatal 4-way.

W niektórych walkach przeciwko sobie walczą trzy lub więcej osób albo trzy lub więcej drużyn. Te walki mogą odbywać się na standardowych zasadach, na zasadach elimination matchu lub być łączone z innymi rodzajami walki, takimi jak ladder match^[11], czy steel cage match^[12]. Szczególnym rodzajem wieloosobowej walki w klatce jest elimination chamber match^[4].

W zależności od liczby uczestników (wrestlerów występujących indywidualnie lub tag teamów) dla wieloosobowych pojedynków stosuje się różne nazwy :

• Dla 3 uczestników – Triple Threat match^[4]
  

• Dla 4 uczestników – Fatal Four Way match^[4]
  


• Dla 5 uczestników – Fatal Five Way match^[13]
  


• Dla 6 uczestników – Six Way match^[14] / Six-Pack Challenge^[15]
  

Standardowe walki |

W standardowej walce, w której biorą udział trzy lub więcej osób wygrywa wrestler, który przypnie dowolnego przeciwnika lub zmusi go do poddania się wygrywa^[4][16]. W przypadku walk drużynowych tag team wygrywa gdy jeden z należących do niego zawodników przypnie lub zmusi do poddania się członka dowolnej drużyny przeciwnej^[17].

Elimination match |

W walce tego typu przypięcie lub zmuszenie przeciwnika do poddania się skutkuje eliminacją przeciwnika^[18]. Zawodnik wygrywa jeśli wszyscy pozostali uczestnicy bitwy zostaną wyeliminowani. W przypadku walk drużynowych przypięcie lub zmuszenie do poddania się dowolnego członka przeciwnego tag teamu skutkuje eliminacją całego tag teamu^[19].

Handicap match |

Walka, w której jedna z dwóch stron pojedynku ma liczebną przewagę. Może to być starcie między jednym wrestlerem, a tag teamem, albo między tag teamem, a liczniejszym tag teamem^[4]. W zwykłym handicap matchu w ringu jednocześnie może przebywać tylko dwóch zawodników. Aby zamienić się miejscami z osobą ze swojej drużyny, obaj zawodnicy muszą się dotknąć gdy aktualny uczestnik znajduje się wewnątrz ringu, a druga w narożniku po drugiej stronie lin^[20]. W odmianie handicap matchu zwanej tornado match, w ringu przez cały czas mogą przebywać wszyscy uczestnicy bitwy. Standardowymi warunkiem zwycięstwa jest przypięcie lub zmuszenie do poddania się dowolnego członka strony przeciwnej^[21]. W odmianie zwanej elimination match przypięcie lub zmuszenie do poddania się skutkuje eliminacją przeciwnika, a warunkiem zwycięstwa jest wyeliminowanie wszystkich przeciwników^[20].

Gauntlet match |

Walka, w której bierze udział wielu wrestlerów, ale w ringu może jednocześnie przebywać tylko dwóch, a każdy kolejny może dołączyć tylko w przypadku wyeliminowania któregoś z uczestników. Wyeliminować przeciwnika można poprzez przypięcie lub zmuszenie do poddania się. Wrestler wygrywa jeśli wszyscy pozostali uczestnicy bitwy zostaną wyeliminowani^[22][23][24]. Czasem gauntlet match jest łączony z handicap matchem. W takim wypadku jeden z zawodników jest głównym uczestnikiem bitwy, a celem walki jest wyeliminowanie go. Główny uczestnik wygrywa jeśli wyeliminuje wszystkich swoich przeciwników^[25].

Battle Royal |

Battle Royal kobiet na gali WrestleMania XXV

 Osobny artykuł: Battle Royal.

W Battle Royal wszyscy uczestnicy biorą udział w walce od samego początku. Zawodnik jest eliminowany gdy zostanie wyrzucony z ringu ponad najwyższą liną tak aby obie jego stopy dotknęły podłogi poza ringiem. Wrestler wygrywa jeśli wszyscy pozostali uczestnicy bitwy zostaną wyeliminowani^[4].

Royal Rumble |

 Osobny artykuł: Royal Rumble.

Połączenie battle royal i Gauntlet matchu. Każdy wrestler losuje numer. Na samym początku w ringu znajdują się tylko zawodnicy, którzy wylosowali 1 i 2. Co dwie minuty na ring wchodzi uczestnik, który wylosował kolejny numer. Przeciwnik jest eliminowany przez wyrzucenie z ringu ponad najwyższą liną tak aby obie jego stopy dotknęły podłogi poza ringiem. Wrestler zwycięża, jeśli wszyscy pozostali uczestnicy bitwy zostaną wyeliminowani^[4].

Tag team match |

 Osobny artykuł: Tag Team match.

Tag team match to nazwa określająca wszelkiego rodzaju walki pomiędzy co najmniej dwuosobowymi drużynami, zwanymi tag teamami.

Walki oparte na specjalnych zasadach |

Poniżej znajdują się rodzaje walk, które charakteryzują się specjalnymi zasadami, ale warunki zwycięstwa są standardowe.

Chairs match |

Johnny Grunge uderzający swojego przeciwnika stalowym krzesłem

 Osobny artykuł: Chairs match.

Rodzaj walki, w której jedyną dopuszczalną bronią są krzesła^[26].

Falls Count Anywhere / Street Fight match |

 Osobny artykuł: Falls Count Anywhere match.

Warunki zwycięstwa są takie same jak w standardowej walce, z tą różnicą, że nie ma dyskwalifikacji, a przypięcia i zmuszenie do poddania się są uznawane również poza ringiem. Sędzia musi podążać za wrestlerami przez cały czas, niezależnie od tego gdzie przeniesie się starcie^[4][27].

Blindfold match |

Chris Harris i James Storm w trakcie walki typu Blindfold match

W tego typu walce przynajmniej jeden wrestler musi mieć zasłonięte oczy - poza tym obowiązują takie same zasady jak w standardowej walce^[4]. Czasem publiczność pomaga zawodnikom, informując ich głośno o tym gdzie znajduje się przeciwnik. Tego typu walki zwykle mają charakter komediowy, w których humor zwykle jest oparty o komedię omyłek. Takie pojedynki stoczyli ze sobą między innymi: Jake Roberts i Rick Martel, Triple H i D'Lo Brown, Santino Marella i Drew McIntyre, a także Chavo Guerrero i Hornswoggle^[28].

Lumberjack/Lumberjill match |

Rodzaj walki, w której ring jest otoczony przez wrestlerów, którzy nie mogą wygrać lub przegrać w walce, gdyż nie są jej uczestnikami. Jeśli jednak którykolwiek uczestnik walki znajdzie się poza ringiem, wrestlerzy powinni zmusić go siłą do powrotu na ring. Mogą go też do woli osłabić ciosami^[4].

Pillow Fight |

Walki organizowane w WWE zarezerwowane dla kobiet. Od standardowych walk różnią się tym, że zawodniczki są ubrane w damską bieliznę lub pidżamy, a w czasie walki mogą używać znajdujących się na ringu poduszek, materacy i innych elementów pościeli jako broni^[28].

Walki oparte na specjalnych warunkach zwycięstwa |

Poniżej znajdują się rodzaje walk, które mają specjalne warunki zwycięstwa, ale nie wymagają używania dodatkowych przedmiotów i nie zaliczają się do hardcore'owego wrestlingu.

Hog Pen match |

Walka, która rozpoczyna się w ringu, ale warunkiem zwycięstwa jest wrzucenie przeciwnika do znajdującej się poza ringiem zagrody, w której znajdują się błoto i trzoda chlewna. Pierwszy taki pojedynek miał miejsce 17 grudnia 1995 na gali In Your House 5 i odbył się między świniopasem z Arkansas, Henrym Godwinnem, a arystokratą z Connecticut, Hunterem Hearstem Helmsley'em. Podobną walkę stoczyli ze sobą Stone Cold Steve Austin i Eric Bischoff. Vickie Guerrero i Santina Marella również stoczyli ze sobą tego rodzaju pojedynek, z tą różnicą, że walka zaczęła się w zagrodzie wypełnionej błotem, a warunkiem zwycięstwa było wrzucenie przeciwnika do mniejszej zagrody, w której znajdowały się świnie^[28][29].

Mask vs. Mask |

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest pozbawienie przeciwnika maski. Jest to typ walki uważany za jeden z najbardziej upokarzających. Zazwyczaj odbywa się między luchadorami, którzy nigdy nie pokazują się z nieosłoniętą twarzą. W meksykańskim wrestlingu maska jest traktowana jako tożsamość wrestlera i symbolizuje godność oraz szacunek, a jej utrata oznacza także utratę wszystkiego co reprezentuje^[29]. Jednym z bardziej współczesnych przypadków takiej walki była walka między dwoma luchadorami - Luisem Ignascio Urive Alvirde i Jorge Ariasem, którzy walczyli o prawo do tożsamości Sin Cary w World Wrestling Federation^[30]. Alvirde przegrał, w związku z czym opuścił organizację^[31].

I Quit match |

 Osobny artykuł: „I Quit” match.

Szczególny rodzaj falls count anywhere matchu, w którym nie ma przypięć, a warunkiem zwycięstwa jest zmuszenie przeciwnika do wypowiedzenia słów I Quit, co w tłumaczeniu oznacza wychodzę lub odchodzę^[4].

Last Man Standing |

Walka, w której nie ma dyskwalifikacji, ani wyliczeń, a przypięcia i poddania się nie mają znaczenia. Jedynym warunkiem zwycięstwa jest powalenie przeciwnika tak, aby nie mógł się podnieść przez 10 sekund. Dotknięcie leżącego przeciwnika przerywa odliczanie lub powoduje konieczność odliczania od początku^[4].

Strip match |

Aby wygrać, wrestler musi rozebrać przeciwnika do samej bielizny. Walki te mają zazwyczaj charakter komediowy lub są nastawione na seksualne podniecenie publiczności^[32][28].

Bra and Panties match |

Walka, w której zazwyczaj biorą udział kobiety^[4], rzadziej mężczyźni, na przykład Joey Ryan^[33]. Warunkiem zwycięstwa jest rozebranie przeciwniczki do samych majtek i stanika^[4]. W przypadku więcej, niż jednej zawodniczki, kolejne rozebrane wrestlerki są eliminowane, a wygrywa ta, która jako jedyna pozostanie nierozebrana do samej bielizny^[34]. Walki bra and panties zostały spopularyzowane przez takie wrestlerki jak Trish Stratus, Stacy Keibler, Lita, Torrie Wilson, Terri Runnels i Sable^[29].

Evening Gown match |

Strip match, który różni się od bra and panties matchu tym, że jego uczestniczki zaczynają walkę ubrane w suknie wieczorowe^[35]. Najczęściej odbywa się między przynajmniej dwiema kobietami (np. Sable i Debra; Ivory, The Fabulous Moolah i Mae Young^[36]), rzadziej w tego typu walkach czasem brali udział także mężczyźni (np. Pat Patterson i Gerald Brisco)^[37].

Tuxedo match |

Walka, w której bierze udział dwóch zawodników ubranych w garnitury. Najczęściej odbywa się między dwoma mężczyznami (np. Hillbilly Jim i Mr. Fuji^[38], Howard Finkel i Harvey Wippleman^[39] lub Stone Cold Steve Austin i Johnny B. Badd^[40]), ale czasem udział biorą także kobiety (np. kobieta Christy Hemme stoczyła taką walkę z Big Fat Oily Guy'em^[41]).

Walka w basenie |

Standardowa walka charakteryzująca się tym, że nie odbywa się w ringu, tylko w płytkim basenie. Basen może być wypełniony na przykład wodą, sosem^[42], błotem, puddingiem^[28] lub puchem^[43].

Walki wymagające używania przedmiotów |

Poniżej znajdują się rodzaje walk, które charakteryzują się tym, że aby spełnić warunki zwycięstwa konieczne jest użycie przedmiotu.

Tables match |

 Osobny artykuł: Tables match.

Walka, w której nie ma wyliczeń i dyskwalifikacji. Jedynym warunkiem zwycięstwa jest zniszczenie blatu jednego ze stołów znajdujących się w okolicach ringu ciałem przeciwnika^[4].

Ambulance match |

Jedynym warunkiem zwycięstwa jest umieszczenie przeciwnika wewnątrz stojącego w pobliżu ringu ambulansu i zamknięcie drzwi. W walce tego rodzaju wszystkie chwyty są dozwolone^[4].

Buried Alive match |

Warunkiem zwycięstwa jest wrzucenie przeciwnika do dołu o głębokości około 1,8 metra i zasypanie go ziemią^[4]. W walkach tego typu organizowanych przez WWE zawsze uczestniczył The Undertaker^[44].

Casket / Grave Consequences match |

Warunkiem zwycięstwa w tego typu walce jest pobicie przeciwnika tak aby nie był on w stanie się podnieść, a następnie umieszczenie go w trumnie leżącej obok ringu i zamknięcie wieka. Ten rodzaj pojedynków został spopularyzowany przez WWE i wrestlera The Undertakera. W walce wykorzystywana jest trumna z czterema ścianami (en. casket)^[4]. W organizacji Lucha Underground ten sam rodzaj pojedynków jest nazywany Grave Consequences. Prekursorem tych walk był Coffin match, który odbył się w latach 70. i zakończył zwycięstwem Dusty Rhodesa oraz przegraną Ivana Koloffa. Był to jednak standardowy pojedynek, któremu towarzyszył zakład. Przegrany miał zostać umieszczony w trumnie z sześcioma ścianami (en. coffin), a sama trumna zabita gwoździami^[45].

Dumpster match |

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest umieszczenie przeciwnika w stojącym poza ringiem śmietniku i zamknięcie wieka. Pierwsza taka walka odbyła się 29 marca 1998 na gali WrestleMania 14 i był to tag team match, co oznaczało, że warunkiem zwycięstwa było umieszczenie i zamknięcie obu przeciwników w śmietniku^[46][47].

Flag match |

W każdym narożniku, w których uczestnicy zaczynają walkę, zawieszona jest flaga. Warunkiem zwycięstwa jest przechwycenie flagi przeciwnika^[48].

Item on a Pole |

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest zdobycie przedmiotu zawieszonego na słupie zanim zrobi to przeciwnik. Jeśli jest to broń, to zwycięzca zazwyczaj musi użyć jej na swoim przeciwniku lub dodatkowym warunkiem zwycięstwa jest użycie broni na przeciwniku. W przeszłości w tego typu pojedynkach organizowanych przez WWE, na słupie wisiały między innymi: dokument o rozwiązaniu umowy, puchate kostki, kij do kendo, pałka policyjna, kontrakt, jemioła i noga figurki^[4][28].

Paddle On A Pole |

Walka typu Item on a Pole, w której na słupie zawieszone jest krótkie wiosło o szerokim piórze. Pojedynek odbywa się między dwiema kobietami i z założenia jest poniżający dla przegranej osoby^[29].

Ladder match |

Money in the Bank ladder match na gali Money in the Bank w 2011 roku

 Osobny artykuł: Ladder match.

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest zdobycie przedmiotu (na przykład tytułu mistrzowskiego) wiszącego ponad ringiem. Aby go dosięgnąć, zawodnicy muszą użyć składanej drabiny. W tego typu walkach nie ma wyliczeń, ani dyskwalifikacji^[4].

Tables, Ladders and Chairs match |

 Osobne artykuły: Tables, Ladders and Chairs match i Money in the Bank ladder match.

Ladder match, w którym zezwala się na używanie znajdujących się w pobliżu ringu stołów i krzeseł jako broni^[4].

King of the Mountain |

 Osobny artykuł: King of the Mountain match.

W pojedynku bierze udział pięciu zawodników, którzy na początku nie spełniają odpowiednich warunków, by przejąć pas. Aby spełnić warunki, zawodnik musi przypiąć lub zmusić do poddania się innego uczestnika w ringu bądź poza nim, zgodnie z zasadami walki typu falls count anywhere. Przegrany musi spędzić dwie minuty w klatce, a wygrany odbiera z rąk sędziego tytuł. We wspomnianej klatce możliwe jest przebywanie nawet kilku wrestlerów jednocześnie. Często w środku toczą oni ze sobą pojedynek lub tworzą sojusz. Gdy pas trafia do któregoś z zawodników, każdy inny zawodnik spełniający warunki może ukraść pas. Jeśli pas zostaje upuszczony i żaden uczestnik nie zdoła szybko go przejąć, wraca do sędziego. Zwycięzcą uznaje się tego, kto wspiąwszy się na drabinę zawiesi pas na haku umieszczonym nad ringiem^[49].

Strap match |

W tego typu walce przeciwnicy są ze sobą związani skórzanym paskiem, który może też być wykorzystywany jako broń. Czasem zamiast paska używa się liny lub łańcucha. Warunkiem zwycięstwa jest dotknięcie wszystkich czterech narożników ringu - jeśli drugi zawodnik przeszkodzi w tym swojemu przeciwnikowi, ten musi zaczynać od początku^[4]. Jeśli przeciwnicy noszą obroże, które są ze sobą połączone liną, to taki rodzaj walki można nazwać Dog Collar match^[50].

Ultimate X |

Ultimate X match na House show organizacji TNA z 30 stycznia 2010

 Osobny artykuł: Ultimate X match.

Ultimate X match wymaga przygotowania odpowiedniego metalowego rusztowania. Jego podstawę stanowią cztery słupy ustawione przy narożnikach ringu, które spięte są dwiema linami krzyżującymi się na środku. Na szczycie słupów umieszczone są dwie poziome belki przecinające się pośrodku, co nadaje im kształt litery X. Całość wykonana jest w taki sposób, aby zawodnicy mogli swobodnie wspinać się na konstrukcję. Zawodnik, aby zwyciężyć, musi zdjąć zawieszony ponad ringiem i rusztowaniem specjalnie zawieszony przedmiot^[51].

Stretcher match |

Walka, w której warunkiem zwycięstwa jest umieszczenie przeciwnika w noszach poza ringiem i popchnięcie noszy z przeciwnikiem za linię mety^[4].

Hardcore match |

Abdullah the Butcher (atakujący Andy'ego Ellisona) – wrestler słynący z udziału w walkach typu hardcore match, w uznaniu za co został dołączony do WWE Hall of Fame w 2011 roku

Ogólna nazwa na brutalny typ walki we wrestlingu, w którym nie ma dyskwalifikacji i wyliczeń. Często używa się broni, takiej jak metalowe kosze na śmieci, drabiny, kije do kendo i gaśnice. Uczestnicy często doznają w tych walkach poważnych obrażeń lub krwawią^[4].

No Holds Barred match |

Czasem jest też nazywany No Disqualification, Anything Goes lub Boot Camp. W dosłownym tłumaczeniu oznacza żadne chwyty nie zakazane. W tego rodzaju walkach wrestlerzy mogą używać broni i nie ma wyliczeń, ani dyskwalifikacji, ale przypięcia i poddania liczą się tylko w ringu. Dopuszczalna jest też interwencja osób trzecich^[52][53][54].

Barbed Wire match |

Joey Kings atakujący Warheda ciosem dropkick w walce typu Barbed Wire match

Walka, w której zamiast linami, ring jest ogrodzony drutem kolczastym^[55].

No-Rope Explosive Barbed Wire Match |

Walka, w której zamiast linami, ring jest ogrodzony drutem kolczastym, przez który przepływa silny ładunek elektryczny lub do którego podpięte są drobne ładunki wybuchowe aktywowane w momencie zetknięcia się wrestlera z drutem^[55].

Boiler Room Brawl |

Walka, która ma miejsce w kotłowni. Zwycięzcą jest pierwsza osoba, która ucieknie z pomieszczenia. Wszystkie chwyty są dozwolone. Do atakowania przeciwnika można też wykorzystywać przedmioty i elementy otoczenia. Często wykorzystywanymi przedmiotami w boiler room brawl są stalowe rury i składane drabiny^[4].

Empty Arena match |

Walka, w czasie której na arenie obecni są tylko sędzia i uczestniczący zawodnicy. Publiczność jest nieobecna. Nie pojawiają się też komentatorzy, ani reszta personelu. Cała arena jest do dyspozycji wrestlerów - nie obowiązują ich jakiekolwiek zasady poza warunkami zwycięstwa standardowej walki. Takie pojedynki stoczyli ze sobą między innymi The Rock i Mankind oraz Terry Funk i Jerry Lawler^[56].

Fans Bring the Weapons |

Rodzaj walki, w której fani przynoszą na arenę przedmioty, które mogą podawać wrestlerom w trakcie walki aby zostały użyte jako broń^[57][58].

First Blood match |

Walka bez dyskwalifikacji i wyliczeń. Jej celem jest doprowadzenie przeciwnika do krwawienia. Wrestler, który pierwszy zacznie krwawić przegrywa, a jego przeciwnik zostaje zwycięzcą^[4].

Sadistic Madness match |

Odmiana walki typu First Blood match. Aby zwyciężyć wrestler musi doprowadzić przeciwnika do krwawienia, a potem skutecznie go przypiąć^[59].

Inferno match |

Walka, w której ring jest otoczony ścianami ognia, a warunkiem zwycięstwa jest podpalenie swojego przeciwnika^[4].

Monster’s Ball match |

Odmiana Hardcore matchu, rozgrywana w federacji Impact Wrestling. Kluczowym założeniem meczu jest to, że rywalizujący zawodnicy są odseparowywani od siebie i zamykani na dwadzieścia cztery godziny przed meczem w pomieszczeniu bez dostępu wody, światła ani pożywienia. Głód i samotność miały wzbudzać w zawodnikach zwiększoną agresję wobec siebie. Pojedynek odbywa się bez dyskwalifikacji (można używać przedmiotów), a do zwycięstwa potrzebne jest przypięcie rywala lub zmuszenie go do poddania się. Niebawem opisany warunek wstępny został zarzucony, a całość zaczęła przypominać Street Fight match, gdyż starcie musi zakończyć się w ringu.

Walki w klatce |

Steel Cage |

Walka na zasadach Steel Cage matchu i Hardcore matchu na gali BJW 15th Anniversary Show i z udziałem Ryuji Ito oraz Yuko Miyamoto

 Osobny artykuł: Steel Cage match.

Walka w stalowej klatce bez dachu. Warunki zwycięstwa mogą być różne, jednak najczęściej jest to przypięcie przeciwnika, zmuszenie go do poddania się lub ucieczka z klatki, czyli kto pierwszy dotknie obiema stopami podłogi poza klatką ten wygrywa^[4].

Hell in a Cell match |

 Osobny artykuł: Hell in a Cell.

Rodzaj walk organizowanych przez federację WWE. W tym pojedynku ring oraz przestrzeń wokół niego są otoczone przez pięciometrową stalową klatkę. W przeciwieństwie do klatki używanej w steel cage matchu, ta z Hell in a Cell posiada dach, więc nie można z niej uciec. W Hell in a Cell nie występują dyskwalifikacje, aniwyliczenia pozaringowe^[60].

Punjabi Prison |

Arena przygotowana do walki typu Punjabi Prison match

W dosłownym tłumaczeniu na język polski - pendżabskie więzienie. Ring, w którym zawodnicy zaczynają walkę, znajduje się w klatce bez dachu, a tak klatka znajduje się w jeszcze większej klatce bez dachu. Obie klatki zrobione są z bambusów. Wymyślenie tych walk przypisuje się pendżabskiemu wrestlerowi The Great Khalemu^[28]. Klatka, która otacza ring ma 5 metrów wysokości i czworo drzwi - po jednej parze z każdej strony - przy których stoi sędzia i otwiera je na życzenie wrestlera. Każde drzwi mogą być otwarte tylko raz i tylko na 60 sekund. Z klatki można też wyjść wspinając się po ścianie i przechodząc na drugą stronę. Walka się kończy w momencie gdy wrestler wydostanie się z obu klatek i dotknie stopami podłogi^[4].

Elimination Chamber |

 Osobny artykuł: Elimination Chamber.

Walka będąca głównym wydarzeniem gali o tej samej nazwie organizowanej przez WWE. W starciu bierze udział 6 osób. Na początku dwaj zawodnicy są wolni, a reszta czeka w zamkniętych szklanych konstrukcjach, znajdujących się w narożnikach ringu. Za każdym razem po upływie ustalonego wcześniej czasu kolejni zawodnicy są uwalniani. Wrestler może wyeliminować przeciwnika przez przypięcie lub zmuszenie do poddania się. Wrestler wygrywa jeśli wszyscy jego przeciwnicy zostaną wyeliminowani^[4].

WarGames match |

Dwa ringi stoją obok siebie i są otoczone wielką klatką. W walce biorą udział dwie lub trzy drużyny. Jeden zawodnik z każdej drużyny zaczyna walkę, a kolejni wchodzą do klatki po określonym czasie. Wygrywa drużyna, która zmusi dowolnego członka drużyny przeciwnej do poddania się, dowolny członek drużyny przeciwnej zostanie przypięty lub kiedy dowolny członek drużyny przeciwnej jest niezdolny do dalszej walki, ale tylko wtedy kiedy wszyscy zawodnicy są już w klatce^[61].

Podział bez względu na zasady walki |

Poniżej znajdują się rodzaje walki, które mogą mieć różne reguły, warunki zwycięstwa i liczbę uczestników, a definiowane są ze względu na ich znaczenie, cechy uczestników lub wcześniejsze ustalenia niezwiązane z zasadami przebiegu pojedynku.

Intergender match |

LuFisto atakująca Warhed ruchem somersault senton w intergender matchu

Ogólna nazwa na walkę wrestlerską pomiędzy kobietą lub kobietami, a mężczyzną lub mężczyznami, w których konfrontacje między zawodnikami różnych płci są nieuniknione. Ten typ walk został spopularyzowany w WWF w latach 90. XX wieku przez takie zawodniczki jak Lita, Chyna i Jacqueline, jednak federacja wycofała się z organizowania tego rodzaju pojedynków po tym jak przyjęła bardziej familijny charakter. Obecnie intergender wrestling cieszy się dużą popularnością w Lucha Underground i niektórych organizacjach niezależnych. Walki kobiet z mężczyznami są uważane za kontrowersyjne^[62]. Dan Higgins badając to zagadnienie dla magazynu The Independent wymienił jako najczęstsze powody kontrowersji: promowanie przemocy wobec kobiet; częstą opinię jakoby tego typu walki miały niefamilijny charakter; zbytnią niewiarygodność spowodowaną anatomicznymi różnicami między kobietami, a mężczyznami; a także zwykłe poczucie dyskomfortu u widzów. Zwolennicy tego typu walk uważają natomiast, że nie promują one przemocy wobec kobiet bardziej, niż wrestling ogólnie promuje przemoc, a czasem powołują się na równość płci lub feminizm^[63].

Squash match |

Walka, która trwa stosunkowo krótko i przejawia się wyraźną dominacją jednego zawodnika. Jej prawdziwym celem jest sprawienie aby jeden z zawodników wyglądał na wyjątkowo silnego w oczach widzów. Pokonywanym przeciwnikiem często jest jobber, ale zdarzało się również, że był to wrestler o reputacji jednego z najlepszych zawodników^[64], na przykład Brock Lesnar w walce z Goldbergiem w 2016^[65] i John Cena w walce z The Undertakerem w 2018^[66].

Zakład |

Walka, której towarzyszy zakład między uczestnikami pojedynku. Wrestlerzy mogą się założyć między innymi o tytuł (przegrany musi oddać swój pas mistrzowski przeciwnikowi)^[67], karierę (przegrany musi opuścić organizację lub przejść na emeryturę)^[68], maskę (przegrany musi zdjąć maskę i ujawnić publiczności swoją twarz) lub włosy (przegrany zostaje ostrzyżony na łyso)^[29]. Zdarza się też, że każdy uczestnik walki stawia na szali coś innego. Na przykład na gali The Bash 2009 Chris Jericho i Rey Mysterio wzięli udział w walce, której towarzyszył zakład: Jericho postawił na szali swój tytuł, a Mysterio maskę. Walka ta nazywała się Championship vs. Mask Match (pl. Mistrzostwo kontra maska)^[69]. Szczególnymi typami walki, której towarzyszy zakład jest Kiss My Foot match, po której przegrany musi pocałować stopę zwycięzcy^[29] i Kiss My Ass match, po której przegrany całuje pośladki zwycięzcy^[28].

Przypisy |