Kręgi szyjne
Kręgi szyjne (łac. vertebrae cervicales skrót: C) występują w odcinku szyjnym kręgosłupa. Kręgi te są najmniejszymi ze wszystkich. U ssaków zasadniczo występuje 7 kręgów, istnieją jednakże wyjątki od tej reguły. Nieliczne ssaki mają tylko 6 kręgów szyjnych, natomiast leniwce trójpalczaste 8–10 kręgów. Badania rozwoju embrionalnego leniwców wykazały, że kręgi >7 rozwojowo należą do odcinka piersiowego[1].
Spis treści
1 Charakterystyka
1.1 Kręgi szyjne nietypowe
2 Przypisy
3 Bibliografia
Charakterystyka |
Z wyjątkiem dwóch pierwszych i ostatniego (siódmego) kręgi szyjne mają podobną do siebie budowę. Ich też jedynie dotyczy poniższy akapit. Posiadają, podobnie jak kręgi lędźwiowe, trójkątny otwór kręgowy (foramen vertebrale), podczas gdy np. kręgi piersiowe mają otwór owalny. Wyrostek kolczysty (processus spinosus) jest rozdwojony na końcu. Parzyste wyrostki poprzeczne (processus transversi) obejmują otwór wyrostka poprzecznego (foramen transversarium) – przebiega w nim tętnica kręgowa z żyłami oraz splotem nerwowym.
Kręgi szyjne nietypowe |
Najbardziej nietypowe są dwa pierwsze kręgi odcinka szyjnego: dźwigacz (atlas, kręg szczytowy) oraz obrotnik (axis). Ten pierwszy nie ma trzonu i tworzą go jedynie łuki kręgowe (kłykcie, w tym wypadku potyliczne). Od strony czaszki dźwigacz tworzy powierzchnie stawowe umożliwiające potakujące ruchy głowy, natomiast z obrotnikiem tworzy połączenie umożliwiające przeczące ruchy głowy.
Nietypowy jest również ostatni kręg nazywany czasami kręgiem wystającym (łac. vertebra prominens), ponieważ jest to pierwszy wyczuwalny kręg na ludzkiej szyi. Ma masywniejszy wyrostek kolczysty bez rozdwojenia na końcu, a przez otwory wyrostków poprzecznych nie przechodzi tętnica kręgowa.
Pozostałe kręgi odcinka szyjnego różnią się nieco rozmiarem i kształtem – niższe są nieznacznie większe – ale zawsze mają trzony i łuki kręgowe.
Przypisy |
↑ L. Hautier, V. Weisbecker, MR. Sánchez-Villagra, A. Goswami i inni. Skeletal development in sloths and the evolution of mammalian vertebral patterning. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 107 (44), s. 18903-8, 2010. DOI: 10.1073/pnas.1010335107. PMID: 20956304.
Bibliografia |
Anatomia człowieka, Adam Bochenek, Michał Reicher. Tom I, wydanie XII. Strony: 222-227. ISBN 83-200-2877-9
|
Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.