Gizela Grimaldi
| ||||
| ||||
księżna Monako | ||||
Okres | od 24 lipca 1946 do 9 maja 1949 | |||
Jako żona | Ludwika II, księcia Monako | |||
Poprzedniczka | Alicja, księżna Monako | |||
Następczyni | Grace, księżna Monako | |||
Dane biograficzne | ||||
Dynastia | Grimaldi | |||
Data i miejsce urodzenia | 13 października 1900 Reims | |||
Data i miejsce śmierci | 30 kwietnia 1991 Neuilly-sur-Seine | |||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Passy Paryż | |||
Ojciec | Robert Dommanget | |||
Matka | Maria Dommanget | |||
Mąż | Paweł Diey (śl. 1923, zm. 1931) Ludwik II, książę Monako (śl. 1946, zm. 1949) | |||
Dzieci | Jan Brulé (ur. 1934) |
Gizela, księżna Monako (Ghislaine Marie Francoise Dommanget, ur. 13 października 1900 w Reims, zm. 30 kwietnia 1991 w Neuilly-sur-Seine), członkini monakijskiej rodziny książęcej, od 25 lipca 1946 do 9 maja 1949 księżna Monako jako żona księcia Ludwika II; francuska aktorka.
Spis treści
1 Powiązania rodzinne
2 Kariera aktorska
3 Życie prywatne
4 Księżna Monako
5 Śmierć i pogrzeb
6 Tytuły
7 Przypisy
Powiązania rodzinne |
Gizela urodziła się 13 października 1900 w Reims we Francji.
Jej rodzicami byli Robert Józef Dommanget i jego małżonka, Maria Ludwika z domu Meunier.
Kariera aktorska |
Z pomocą Sarah Bernhardt zaczęła swoją karierę aktorską w Teatrze Déjazet w Paryżu, gdzie występowała pod pseudonimem Ghislaine w sztuce Tire au flanc. W 1923 uczestniczyła w pogrzebie Bernhardt i wrzuciła do grobu złoty pierścionek, obiecując poświęcić się grze w produkcjach komediowych. Współpracowała z Teatrem de l'Odéon w Paryżu.
Wystąpiła w dwóch filmach fabularnych: La 13e enquête de Grey w 1937 i La 3e dalle w 1941 roku.
Życie prywatne |
17 lipca 1923 roku w Paryżu poślubiła o wiele lat starszego od niej Pawła Diey. Małżeństwo zakończyło się z chwilą śmierci mężczyzny w 1931 roku.
Następnie Diey była w relacji z francuskim aktorem Andrzejem Brulé. W 1934 roku urodził się syn pary, Jan Gabriel Brulé.
W czasie podróży do Monako w 1942 roku poznała Ludwika II, księcia Monako. 72-letni władca panujący w księstwie pozostawał w stanie kawalerskim, a jego następczynią była jego jedyna, nieślubna córka Charlotte, księżna Valentinois. W 1944 roku Charlotte zrzekła się praw do tronu na rzecz swojego syna, Rainiera.
Francuska aktorka zauroczyła księcia Ludwika. Cywilna ceremonia ich ślubu miała miejsce 24 lipca 1946 roku, a trzy dni później odbyły się uroczystości religijne. Gizela uzyskała tytuł Jej Książęcej Wysokości Księżnej Monako i została najwyżej postawioną kobietą w księstwie.
Księżna Monako |
Monakijska rodzina książęca w XX wieku |
Potomkowie księcia i księżnej Valentinois
|
Dzieci i wnuki księcia Ludwika nie akceptowały jego nowej wybranki, podając jako powód trzydziestoletnią różnicę wieku pomiędzy nimi[1]. Gizela przeprowadziła się do Monako, gdzie pełniła obowiązki pierwszej damy.
W marcu 1947 uczestniczyła w oficjalnej wizycie Gustawa V, króla Szwecji do Księstwa Monako.
Trwające trzy lata małżeństwo z Ludwikiem zakończyło się w dniu jego śmierci 9 maja 1949. Na monakijskim tronie zasiadł jego wnuk, książę Rainier III. Książę zapisał w spadku swojej żonie połowę swoich posiadłości, ale testament został podważony przez Rainiera i jego siostrę Antoinette. Ostatecznie Gizela otrzymała swoją biżuterię, kilka innych podarunków i zachowała prawo do użytkowania kilku pokojów w Pałacu Książęcym. Przez pewien czas rząd monakijski wypłacał jej niewielką miesięczną pensję.
Księżna-wdowa Monako przeprowadziła się do Paryża.
W 1956 roku była gościem ceremonii zaślubin Rainiera III z Grace Kelly i zaprzyjaźniła się z byłą amerykańską aktorką, która czyniła starania, by ponownie włączyć przybraną babkę męża do rodziny. Francuzka zaczęła bywać w Monako, pod warunkiem nie używania przez nią tytułu księżnej Monako. Wystąpiła w trzech przedstawieniach w księstwie: Ms. April w 1958, L'Aiglon w 1959 i Pea Flower w 1960.
W Paryżu napisała książkę Sois princesse... dit-il (Bądź księżną... on powiedział), którą zadedykowała księżnej Grace.
Uczestniczyła w obchodach srebrnego jubileuszu panowania księcia Rainiera w 1974 i w pogrzebie księżnej Grace w 1982 (była to jej ostatnia wizyta w księstwie). Po tym wydarzeniu ponownie formalnie była najwyżej postawioną kobietą w państwie[2].
Dopiero w 2011 roku kolejną osobą, która otrzymała tytuł księżnej Monako, została Charlene Wittstock, żona księcia Alberta II.
Śmierć i pogrzeb |
Księżna-wdowa Monako zmarła w wieku 91 lat, dnia 30 kwietnia 1991 w Neuilly-sur-Seine. Została pochowana na cmentarzu Passy w Paryżu.
Tytuły |
Od | do | Tytuł |
13 października 1900 | 17 lipca 1923 | panna Gizela Dommanget |
17 lipca 1923 | 24 lipca 1946 | pani Gizela Diey |
24 lipca 1946 | 9 maja 1949 | Jej Książęca Wysokość Księżna Monako |
9 maja 1949 | 30 kwietnia 1991 | Jej Książęca Wysokość Księżna-Wdowa Monako |
Przypisy |
↑ Ghislaine Dommanget, Princess of Monaco | Unofficial Royalty, www.unofficialroyalty.com [dostęp 2018-11-21] (ang.).
↑ Mad for Monaco: H.S.H. Princess Ghislaine of Monaco, madmonaco.blogspot.com [dostęp 2018-11-21] .
|
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0004 3480 8702
VIAF: 309560359
BnF: 11578769f
- WorldCat