Jfyhkgu

Ten artykuł dotyczy strażnica KOP „Zalesie” z kg „Bryckie”. Zobacz też: strażnica KOP „Zalesie I”.

Strażnica KOP „Zalesie”
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Zalesie[a]
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Bryckie”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Krasne” w 1931

Strażnica KOP „Zalesie” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne |

W 1924 roku, w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 10 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 17 strażnic^[1]. Strażnica KOP „Zalesie” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Bryckie”^{[2][3][4][5][6][7][8]}batalionu KOP „Krasne”^[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[10].

W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP^[11]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 11 km^[7].

 Osobny artykuł: strażnica KOP.

Służba graniczna |

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[12]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[10].

Strażnica KOP „Zalesie” w 1932 roku ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 6 kilometrów 450 metrów od słupa granicznego nr 506 do 514^[11], a w 1938 roku pododcinek szerokości 10 kilometrów 450 metrów od słupa granicznego nr 497 do 512^[7].

Sąsiednie strażnice:

• 
  strażnica KOP „Łukawiec” ⇔ strażnica KOP „Łowcewicze” - 1928^[2], 1929^[3], 1931^[4]
  


• 
  strażnica KOP „Baturyn” ⇔ strażnica KOP „Łowcewicze” - 1932^[11], 1934^[6]
  


• 
  strażnica KOP „Borki” ⇔ strażnica KOP „Łowcewicze” - 1938^[7]
  

Uwagi |

Przypisy |

Bibliografia |

• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


• Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.


• 
  Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  


• 
  Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
  


• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].


• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.


• Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.