Batalion KOP „Snów I”
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| |||
Historia | |||
Państwo | II Rzeczpospolita | ||
Sformowanie | 1939 | ||
Rozformowanie | 1939 | ||
Nazwa wyróżniająca | Snów | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy | mjr piech. Czesław Jamka | ||
Ostatni | kpt. piech. Karol Juliusz Horitza | ||
Działania zbrojne | |||
kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | Chabówka | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | ||
Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza | ||
Rodzaj wojsk | piechota | ||
Podległość | 1 Pułk Piechoty KOP 1 Pułk Strzelców Górskich |
Batalion KOP „Snów I” – pododdział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.
Spis treści
1 Historia batalionu
2 Obsada personalna
3 Uwagi
4 Przypisy
5 Bibliografia
Historia batalionu |
Batalion KOP „Snów I” został sformowany 23 marca 1939 roku przez odwodowy batalion KOP „Snów”, który nie był obciążony w planie „W” zadaniami mobilizacyjnymi. Baon „Snów I” wszedł w skład 1 pułku piechoty KOP, jako jego II batalion[1][2]. Po zakończeniu mobilizacji baon został przetransportowany do rejonu operacyjnego Armii „Kraków”, gdzie otrzymał zadanie zamknięcia przejścia karpackiego z doliny nowotarskiej na Chabówkę[3][4]. Pod koniec czerwca 1939 roku baon otrzymał dwa 81 mm moździerze wz. 28 i po 100 granatów na każdy moździerz[5].
31 sierpnia 1939 roku, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej, 1 pp KOP został przemianowany na 1 pułk strzelców górskich[6][7].
1 września 1939 roku baon zajmował pozycje na odcinku „Chabówka” (Rokiciny, Rdzawka, Ponice) z czatami w miejscowościach: Pieniążkowice, Długopole i Krauszów[8].
5 września 1939 roku major Czesław Jamka został ranny, a dowództwo batalionu objął kapitan Horitza[9].
Obsada personalna |
Obsada personalna II/1 psg we wrześniu 1939 roku:
- dowódca batalionu - mjr piech. Czesław Jamka[10], zastępca dowódcy baonu KOP „Kleck”,
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej - por. piech. Romuald Łapieński-Piechota z baonu KOP „Budsław”,
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. piech. Tadeusz Dolej z baonu KOP „Żytyń” († 16 września 1939),
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej - kpt. piech. Karol Juliusz Horitza z baonu KOP „Snów”,
- dowódca 2 kompanii ckm - kpt. Włodzimierz Sławomir Kamiński z baonu KOP „Nowe Święciany”[11].
Uwagi |
Przypisy |
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXIII, CXXVIII-CXXIX.
↑ Prochwicz 4/1994 ↓, s. 5 Autor używa nazwy «baon KOP „Snów II”».
↑ Steblik 1989 ↓, s. 26, 57.
↑ Rzepecki 1983 ↓, s. 90 Autor podał, że baon „Snów I” przybył do Chabówki w połowie kwietnia 1939 roku.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII, przypis 26.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 918.
↑ Steblik 1989 ↓, s. 66-67, przypis 39.
↑ Steblik 1989 ↓, s. 121.
↑ Steblik 1989 ↓, s. 353 Major Jamka został ranny 5 września pod Wiśniową lub 6 września 1939 roku pod Bochnią.
↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721.
↑ Steblik 1989 ↓, s. 715.
Bibliografia |
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 00437182.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Jan Rzepecki: Wspomnienia i przyczynki historyczne. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1983. ISBN 83-07-00871-9.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
|