207 Pułk Piechoty (II RP)




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}






































207 Pułk Piechoty

Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Sformowanie
1939
Rozformowanie
1939
Dowódcy
Pierwszy
 płk piech. Władysław Józef Mikołajczak
Działania zbrojne

kampania wrześniowa
obrona Lwowa 1939
Organizacja

Rodzaj sił zbrojnych
wojsko
Rodzaj wojsk
piechota
Podległość
35 Dywizja Piechoty

207 Pułk Piechoty (207 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.




Spis treści






  • 1 Formowanie pułku


  • 2 Walki pułku w kampanii wrześniowej


  • 3 Obsada personalna 207 pp


  • 4 Uwagi


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia





Formowanie pułku |


207 pułk piechoty nie istniał w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Został sformowany w I rzucie mobilizacji powszechnej, w dniach 31 sierpnia – 4 września 1939 roku. Mobilizacja pułku została przygotowana latem 1939 roku. Jednostkami mobilizującymi były bataliony Korpusu Ochrony Pogranicza: „Budsław” (I baon i kompania zwiadowcza), „Iwieniec” (III baon) i „Krasne” (dowództwo pułku i pozostałe jednostki). Pułk był organiczną jednostką rezerwowej 35 Dywizji Piechoty[1]. Dowódcą pułku został dowódca pułku KOP „Wołożyn” płk piech. Władysław Mikołajczak[2].



Walki pułku w kampanii wrześniowej |


35 Dywizja Piechoty zajęła pozycje na północnym odcinku Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” w rejonie Tolcze – Turośl – Postoły – Dojlidy. W związku z niekorzystną sytuacją na południu kraju, dywizja została przydzielona do Armii „Małopolska” i skierowana do Lwowa. 207 pułk piechoty płk. Władysława Mikołajczaka w nocy z 9 na 10 września na stacji Czeremcha został załadowany do transportów kolejowych i dotarł do Lwowa w niepełnym składzie w dniach 15–16 września[3].


19 września resztki I/207 pp dołączyły do 3 pułku piechoty KOP[4] płk. Zdzisława Zajączkowskiego.



Obsada personalna 207 pp |


Organizacja wojenna i obsada personalna 207 pp we wrześniu 1939. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących[5][6].


Dowództwo 207 pułku piechoty (batalion KOP „Krasne”)



  • dowódca pułku – płk piech. Władysław Józef Mikołajczak

  • I adiutant – kpt. Ludwik Skoczowski

  • II adiutant – kpt. Wacław Płoszewski

  • oficer zwiadowczy – por. Edmund Gójski

  • oficer łączności – kpt. Feliks Dzikielewski

  • kwatermistrz – kpt. Jan Łazarewicz

  • naczelny lekarz – mjr dr Władysław Franciszek Smrokowski


I batalion (batalion KOP „Budsław”)


  • dowódca batalionu – ppłk Eugeniusz Sylwester Juruś
    • adiutant – por. Witold Józef Witoszyński


II batalion (batalion KOP „Krasne”)


  • dowódca batalionu – mjr Teofil Dąbrowski
    • adiutant – por. rez. Jerzy Jankowski


III batalion (batalion KOP „Iwieniec”)



  • dowódca batalionu – mjr Jan Styliński

    • adiutant – por. Jan Kulwieć

    • oficer płatnik – por. Franciszek Seliga

    • dowódca plutonu łączności – por. Walenty Jakub Kucharczyk

    • dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Andrzej Filar

      • dowódca I plutonu – ppor. rez. Jan Kolendo (ranny IX 1939)

      • dowódca II plutonu – ppor. rez. Ścibor

      • dowódca III plutonu – ppor. rez. Jabrzykowski (ranny IX 1939)



    • dowódca 8 kompanii strzeleckiej – kpt. Jan Karol Kociuba[a]
      • dowódca plutonu – ppor. rez. Rościsław Radoman


    • dowódca 9 kompanii strzeleckiej – kpt. Jan Zygmunt Kosiaty

      • dowódca I plutonu – por. Karol Władysław Rawicz-Prószyński

      • dowódca II plutonu – por. rez. Edmund Szymański (ranny IX 1939)



    • dowódca 3 kompanii ckm – kpt. Stanisław Dzięciołowski (ranny IX 1939)

      • dowódca I plutonu – ppor. rez. Bohdan Szczęsny Burzyński (ranny IX 1939)

      • dowódca II plutonu – ppor. rez. Czesław Stanisław Barański

      • dowódca III plutonu – ppor. rez. Józef Kuryło † IX 1939

      • dowódca IV plutonu – ppor. rez. Aleksander Sienkiewicz † IX 1939





  • ppor. rez. Jan Stanisław Chrobak (bez ustalonego przydziału)


Pododdziały pozabatalionowe



  • kompania zwiadowcza 207 pp (batalion KOP „Budsław”) – por. Mieczysław Wagner

  • kompania przeciwpancerna typ II 207 pp (batalion KOP „Krasne”) – kpt. Władysław Stawowski

  • organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych 207 pp (batalion KOP „Krasne”)

  • kompania gospodarcza 207 pp (batalion KOP „Krasne”)

  • pluton łączności 207 pp (batalion KOP „Krasne”)



Uwagi |




  1. ↑ Kociuba Jan Karol (1906–1940), kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dca 1 kompanii granicznej „Żebrowszczyzna”. We wrześniu 1939 dca 2 kompanii piechoty III batalionu piechoty 207 pułku piechoty. Brał udział w obronie Lwowa. Po poddaniu Lwowa Armii Czerwonej, uwięziony i wraz z innymi przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 725



Przypisy |




  1. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX-CXL, 913, 915.


  2. ↑ Prochwicz 4/1994 ↓, s. 9.


  3. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 118.


  4. ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 265.


  5. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 913, 915.


  6. ↑ Głowiński 2009 ↓, s. 142.



Bibliografia |



  • Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.


  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 3–13, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.













































































-

Popular posts from this blog

冬

Image
季節による積雪の変化 冬 （ふゆ）は、四季の一つであり、一年の中で最も寒い期間・季節を指す。二十四節気や旧暦のように、一年中で最も太陽の高度が低く夜が長い期間を指すこともある。 北半球では冬至後の1月-2月頃に気温が低いことが多く、南半球では夏至後の7月‐8月頃にあたる。 日本の気象庁では一日の日最低気温が0℃以下の日を 冬日 （ふゆび）、また、日最高気温が0℃以下の日を 真冬日 （まふゆび）と呼んでいる。このような日は1月を中心に前後の毎年12月から翌年3月頃にかけて発生するから（ただし、年や地域によっては、11月・4月でも生じる場合もある）、この時期のあたりが冬の範囲に入る。 冬が特別・特有とされる物（特に収穫物）に付いては旬#冬を参照。 目次 1 定義 2 気候 3 生物 3.1 植物 3.2 動物 4 冬の行事 5 天文・自然 6 比喩的な用法 7 冬を題材にした作品 7.1 文学 7.2 音楽 7.2.1 クラシック 7.2.2 童謡 7.2.3 ポピュラー系 8 関連項目 定義 地球と太陽の光の模式図。この図では北半球が冬となる。 北半球が冬のときは南半球は太陽高度が高くなるため夏となり、南半球が冬のときは同様に北半球は夏となる。 社会通念・気象学では1月・2月・12月。たとえば「暖冬」「厳冬」などはこの3か月の平均気温で判断する。 寒候年・1年間の間で1月、2月、12月とすると1シーズンとしての冬を評価できない。そのため1月、2月を含む年をそのシーズンで括る。たとえば、「2009年の冬」といった場合、2008年の12月、2009年の1月、2月である。また、「2008/2009年冬」という書き方をする。初雪・終雪の日など11月以前、3月以降になることのあるようなものもこの定義による。 二十四節気に基づく節切りでは立冬から立春の前日まで。 旧暦による月切りでは十月・十一月・十二月。上に近いが、最大半月ずれる。 年度では1月・2月・3月。英語ではこの3か月をwinter quarterと呼ぶ。 天文学上は冬至から春分まで。ここでの「冬至」「春...
Read more

浄心駅

Image
浄心駅 浄心駅5番出口（2010年3月） じょうしん Joshin ◄ T03 庄内通 (1.4km) (0.8km) 浅間町 T05 ► 所在地 名古屋市西区城西四丁目3208 愛知県の地図を表示 名古屋市の地図を表示 北緯35度11分32秒 東経136度53分27秒 駅番号 ○ T04 所属事業者 名古屋市交通局 （名古屋市営地下鉄） 所属路線 鶴舞線 [1] キロ程 4.1km（上小田井起点） 駅構造 地下駅 ホーム 2面2線 乗車人員 -統計年度- 7,116人/日（降車客含まず） -2017年- 開業年月日 1981年（昭和56年）11月27日 [1] テンプレートを表示 浄心駅 （じょうしんえき）は、愛知県名古屋市西区城西4丁目にある、名古屋市営地下鉄鶴舞線の駅である。駅番号は T04 。 運行上の拠点であり乗務員の交代が当駅で行われる他、上り最終電車のみ当駅止まりとなる（翌朝当駅から上小田井駅へ回送し、上小田井駅発の列車となる）。かつては日中にも当駅起終点の列車が1往復設定されていた。 目次 1 歴史 2 駅構造 2.1 のりば 3 駅周辺 4 バス路線 5 隣の駅 6 脚注 7 関連項目 8 外部リンク 歴史 1981年（昭和56年）11月27日 - 当駅 - 伏見間の延伸に際し開業 [1] 。 1984年（昭和59年）9月6日 - 庄内緑地公園 - 当駅間の開業に伴い途中駅となる [1] 。 駅構造 浄心駅ホーム 相対式ホーム2面2線を有する地下駅。1番ホームには東改札口、2番ホームには西改札口がそれぞれあり、両ホームは線路の下を通る連絡通路でつながっている。改札外では東西それぞれのコンコースをつなぐ通路は無く、分断されている。 1番又は2番出入り口から入り階段を降りると1番ホーム（赤池・豊田市方面）にしか行けず、4～6番出入り口から入り階段を降りると2番ホーム（上小田井・犬山方面）にしか行くことができない。 よって、例えば2番ホームで降りて...
Read more

カンタス航空

Image
カンタス航空 Qantas Airways IATA QF [1] ICAO QFA コールサイン Qantas 法人番号 1700150004605 設立 1920年 ハブ空港 キングスフォード・スミス国際空港 メルボルン空港 焦点空港 香港国際空港 シンガポール・チャンギ国際空港 パース空港 ブリスベン空港 アデレード空港 マイレージサービス Frequent Flyer 会員ラウンジ Qantas Club 航空連合 ワンワールド 保有機材数 213機 (147機発注中) 就航地 144都市 (39カ国) 親会社 Qantas Airways Limited 本拠地 オーストラリア ニューサウスウェールズ州シドニー 代表者 Alan Joyce (CEO) Leigh Clifford (会長) 外部リンク qantas.com テンプレートを表示 カンタス航空本社 (Qantas Building A) カンタス航空 （カンタスこうくう、英語: Qantas Airways Limited ）は、オーストラリアおよび南半球最大手の航空会社。 オーストラリアでのQantasの発音は、 Quantas ( [ˈkwɒntəs] [2] [3] [4] 、 クウォンタス ) のように発音される。 目次 1 概要 2 歴史 2.1 設立 2.2 第二次世界大戦 2.3 第二次世界大戦後 2.4 拡大 2.5 現在 3 就航都市 4 保有機材 4.1 特別塗装機 5 マイレージサービス 6 機内サービス 6.1 広報活動 6.2 新ユニフォーム 7 事故及び故障 8 「オーストラリア・アジア航空」 9 補足 10 関連項目 11 脚注 12 外部リンク 概要 カンタス航空はオーストラリアのナショナルフラッグの航空会社であり、その機材数、国際便と国内便の就航都市数...
Read more