Placówka Straży Celnej „Muszyna Dworzec”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




























Placówka SC „Muszyna Dworzec”

Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Tradycje
Kontynuacja

Placówka SG II linii „Muszyna”
Organizacja
Dyslokacja

Muszyna

Formacja

Straż Celna
Podległość

Komisariat SC „Muszyna”



Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Muszyna w 1926


Placówka Straży Celnej „Muszyna Dworzec” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Funkcjonariusze placówki


  • 3 Uwagi


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Muszyna Dworzec” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Muszyna” z Inspektoratu SC „Sącz”[4].


W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę granicy północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[6].



Funkcjonariusze placówki |


Kierownicy placówki














stopień
imię i nazwisko, numer
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
starszy strażnik
Stefan Zamirowski (419)[a]
był w 1926[7]


Obsada personalna placówki w 1926[7]:




  • starszy strażnik Stefan Zamirowski (419)

  • starszy strażnik Ludwik Dyląg (1202)




Uwagi |




  1. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[7]



Przypisy |




  1. Dominiczak 1975 ↓, s. 130.


  2. Piekarz 2017 ↓, s. 28.


  3. Dominiczak 1997 ↓, s. 250.


  4. Kozłowski 2012 ↓, s. 34.


  5. Kula 1994 ↓, s. 40.


  6. Goryński 2012 ↓, s. 226.


  7. abc Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 278.



Bibliografia |



  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)

  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.


  • Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927. , 1927. Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej. 


  • Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757. 

  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.


  • Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 





Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空