Świadkowie Jehowy w Tuvalu
| ||
Państwo |  Tuvalu | |
| Liczebność (2017) | 125 | |
| % ludności kraju (2017) | 1,25% | |
| Liczba zborów (2017) | 1 | |
| Rozpoczęcie działalności | lata 70. XX wieku | |
Świadkowie Jehowy w Tuvalu – wspólnota religijna Świadków Jehowy w Tuvalu, licząca w 2017 roku 125 głosicieli, należących do 1 zboru[2]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2017 roku zebrało się 178 osób (ok. 2,5% mieszkańców)[3]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy koordynuje Biuro Oddziału w Suva na Fidżi[4].
Spis treści
1 Historia
2 Uwagi
3 Przypisy
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne
Historia |
W roku 1979 na wyspę Funafuti należącą do Tuvalu zostali skierowani misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Geoffrey W. Jackson (od 2005 roku członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy) wraz z żoną, Jeanette (Jenny Alcock)[5]. W tym czasie w Tuvalu działało trzech głosicieli[6]. Pierwszymi wyznawcami w Tuvalu zostały osoby zapoznane z religią Świadków Jehowy przez Tofigę Foua w pierwszej połowie lat 80. XX wieku. Utworzyły one pierwszy zbór na atolu Funafuti, który 9 marca 1983 został oficjalnie zarejestrowany jako społeczność religijna[5].
Ponieważ nie był dostępny żaden słownik języka tuvalu, misjonarz Świadków Jehowy, Geoffrey W. Jackson wspólnie z żoną zaczął go tworzyć[a]. Słownik ten został wydany przez władze australijskie w 2001 roku jako dar dla ludności Tuvalu. W 1999 roku Jackson razem z żoną opublikował też podręcznik do gramatyki języka tuvalu[7][6][b].
Geoffrey W. Jackson wspólnie z żoną przetłumaczył książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego i wydrukował ją na ręcznej maszynie drukarskiej. Pierwszymi publikacjami Świadków Jehowy w języku tuvalu przeznaczonymi do rozpowszechniania były zaproszenia na Pamiątkę oraz traktat „Wiadomości Królestwa nr 30”. Stopniowo w języku tym ukazały się różne broszury oraz niektóre książki. Były one drukowane w australijskim Biurze Oddziału. Informacje o nowych publikacjach podawano w radiu, niekiedy nawet wśród najważniejszych wiadomości[6].
W roku 1983 australijskie Biuro Oddziału rozpoczęło druk kwartalnego wydania czasopisma „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” w języku tuvalu o objętości 24 stronic[6]. Od stycznia 1989 roku „Strażnica” ukazuje się co miesiąc[7].
Pod koniec lat 80. XX w. przetłumaczono na język tuvalu książkę Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi. Wyrazy doceniania dla wartości edukacyjnej tej publikacji o tematyce biblijnej wyraził między innymi były premier Tuvalu, gubernator generalny Tomasi Puapua: W imieniu mojego rządu oraz własnym pragnę ze szczególną radością powiedzieć, że ta książka to nowe i istotne uzupełnienie najważniejszych „bogactw” Tuvalu. Powinniście się bardzo cieszyć z roli, jaką w tym odegraliście — to wspaniały wkład w budowanie życia duchowego narodu. Jestem przekonany, że dzieło to na trwałe zapisze się w historii Tuvalu w dziedzinie wydawnictw edukacyjnych[8].
W sierpniu 1994 roku wybudowano nową Salę Królestwa i większe biuro tłumaczeń[9]. Na uroczyste otwarcie nowego obiektu przybyły 163 osoby, w tym żona premiera[10]. W 2011 roku w języku tuvalu wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie[6][c].
W 2008 roku około 50 głosicieli prowadziło działalność ewangelizacyjną na Funafuti, Nanumanga, Niutao, Vaitupu oraz Nukufetau[5]. W 2010 roku liczba głosicieli wzrosła do 67, a na Pamiątce śmierci Jezusa Chrystusa było obecnych 251 osób[11]. W 2011 roku zanotowano liczbę 71 głosicieli[12][13], rok później – 75[14], a w roku 2015 – 86[15].
Uwagi |
↑ Pierwszy opis gramatyki języka tuvalu został opublikowany w 1945 roku, jednak najwidoczniej misjonarze Świadków Jehowy nie mieli do niego dostępu (zob. Te Ngangana a te tuvalu : handbook on the language of the Ellice Islands. (Book, 1945), WorldCat.org; Tuvalu Language, www.tuvaluislands.com).
↑ Opublikowany jako: Geoff i Jenny Jackson: An introduction to Tuvaluan. Suva: Oceania Printers, 1999. (ang.)
↑ Ponieważ językiem tuvalu posługuje się mniej niż 15 tysięcy osób, jest to dotychczas najmniejsza grupa językowa, która otrzymała Przekład Nowego Świata (źródło: Watchtower. „Niech się weselą mnogie wyspy”. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 5, 8, 15 sierpnia 2015. ).
Przypisy |
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-05] .
↑ Tuvalu – Ilu tam jest Świadków Jehowy. jw.org. [dostęp 2017-12-31].
↑ Watchtower: Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2017. jw.org.
↑ Watchtower: Biuro Oddziału na Fidżi. jw.org. [dostęp 2014-06-28].
↑ abc TUVALU Submission to the UNHRC in conducting the Universal Periodic Review, Submission of the Jehovah’s Witnesses in Tuvalu (ang.). July 2008.
↑ abcde Watchtower. „Niech się weselą mnogie wyspy”. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CXXXVI, s. 3–8, 15 sierpnia 2015. Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1150.
↑ ab „Powinno wszystkim przysporzyć radości”. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 grudnia 2000. Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1150.
↑ Program oświatowy o szerokim zasięgu. „Przebudźcie się!”, s. 9, 22 grudnia 2000. Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1169.
↑ Rocznik Świadków Jehowy 1995. New York: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 18.
↑ Robocza wizyta na wyspach Pacyfiku!. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 9, 10, 15 sierpnia 2000. Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1150.
↑ Rocznik Świadków Jehowy 2011. New York: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
↑ [1] – dane statystyczne z roku służbowego 2011
↑ Rocznik Świadków Jehowy 2012. New York: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013. New York: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
↑ Rocznik Świadków Jehowy 2016. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 186, 187.
Bibliografia |
Rocznik Świadków Jehowy 1984, ss. 216–226 (historia działalności) (ang.)
- „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”: 15 marca 2006, s. 26; 1 stycznia 2004, ss. 13–21
Linki zewnętrzne |
- Watchtower: Świadkowie Jehowy na całym świecie. Tuvalu. jw.org. [dostęp 2017-04-11].
| ||||
