9 Pułk Strzelców Granicznych – jednostka organizacyjna Strzelców Granicznych w II Rzeczypospolitej.
Powstał on na bazie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych, a 2 dywizjon został utworzony z kadry szwadronu szkolnego oraz z naboru rekruta.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Żołnierze pułku
3Przekształcenia
4Przypisy
5Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Po marcowej reorganizacji w 1920 roku formacji granicznych przystąpiono do formowania dalszych większych jednostek granicznych i powiększania składu osobowego korpusu. Rozkazem ministra spraw wojskowych z 7 maja 1920 roku nakazano sformowanie 9 pułku Strzelców Granicznych[1]. Rozkaz nakazywał[2]:
W ślad za rozporządzeniem nr 4540/org., celem obsadzenia odcinka wołyńskiego kordonu sanitarnego zarządzam przeformowanie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych […]
Dowództwo samodzielnego dywizjonu zostało przemianowane na dowództwo 9 pułku Strzelców Granicznych, a dowódca dywizjonu objął czasowo dowództwo pułku. 1 samodzielny dywizjon StG stał się I/9 pStG, a jego dowództwo utworzono z personelu dowództw szwadronów[2].
II dywizjon powstał w wyniku wydzielenia ze szwadronu szkolnego czterech szwadronów liniowych, a jego dowództwo z personelu szwadronów, w tym szwadronu szkolnego[2].
Szwadron szkolny 1 samodzielnego dywizjonu StG przemianowany został na szwadron szkolny 9 pułku[2].
Formowanie przebiegało dość sprawnie. Znaczne braki odczuwano w koniach taborowych. Według meldunku nadesłanego 9 maja, pododdziały 9 pułku nie mogły wyjść na granicę z braku koni taborowych[1].
W myśl rozkazu o formowaniu, pułk został wyznaczony do ochrony odcinka kordonu sanitarnego wzdłuż wschodnich granic powiatów Łuck, Dubno, Krzemieniec i po zakończeniu formowania miał wyjść z podporządkowania DOG Warszawa i wejść w podporządkowanie DOG Lublin[3].
W połowie czerwca 1920 roku 9 pułk Strzelców Granicznych przerzucono do innego rejonu[4].
9 listopada 1920 szkolny szwadron 9 pułku StG przemianowany został na szwadron zapasowy 1 pułku strzelców konnych, a dowództwo nad nim objał mjr Skoryna[5].
Żołnierze pułku |
Dowódcy pułku
ppłk Stanisław Szemioth (V 1920 –)
ppłk Witold Sieciński
Obsada personalna pułku 9 czerwca 1920[6]:
dowódca pułku – ppłk Stanisław Szemioth
zastępca dowódcy pułku – mjr Juliusz Menżet
adiutant pułku – ppor. Kazimierz Szumski
kapelan – kpr. Hipolit Skibiński
dowódca I dywizjonu – mjr Marian Norejko
dowódca 1 szwadronu – por. Roman Rumsza
dowódca 2 szwadronu – kpt. Adam Leszuk
dowódca 3 szwadronu – por. Stanisław Ulankiewicz
dowódca 4 szwadronu – por. Czesław Orło
dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński
dowódca 5 szwadronu – rtm. Piotr Powszedny
dowódca 6 szwadronu – ppor. Hipolit Ciągliński
dowódca 7 szwadronu – ppor. Jerzy Mularczyk
dowódca 8 szwadronu – rtm. Antoni Hajkiewicz
dowódca szwadronu szkolnego – ppor. Apolinary Dudziński
Obsada personalna pułku 29 września 1920[7]:
dowódca pułku – ppłk Witold Sieciński
zastępca dowódcy pułku – mjr Kazimierz Sokołowski
adiutant pułku – kpt. Kazimierz Szumski
kapelan – kpr. Hipolit Skibiński?
dowódca I dywizjonu – kpt. Adam Leszuk
dowódca 1 szwadronu – por. Feliks Żurawski
dowódca 2 szwadronu – por. Jan Krzeczkowski
dowódca 3 szwadronu – por. Czesław Kiełbiewski
dowódca 4 szwadronu – por. Zygmunt Studziński
dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński
dowódca 5 szwadronu – kpt. Władysław Cywiński
dowódca 6 szwadronu – por. Mieczysław Kośminski
dowódca 7 szwadronu – ppor. Józef Gaszyn Piekarski
dowódca 8 szwadronu – ppor. Józef Bieńkowski
dowódca szwadronu szkolnego – mjr Augustyn Skoryna
Przekształcenia |
3 szwadron I dywizjonu 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej → 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej (do 1 II 1920) → 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych ( do V 1921) → 9 pułk Strzelców Granicznych ↘ rozformowany
Przypisy |
↑ abDominiczak 1975 ↓, s. 109.
↑ abcdPrzeformowanie oddziałów StG ↓, s. 14.
↑Przeformowanie oddziałów StG ↓, s. 15.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 111.
↑Zmiany organizacyjne StG ↓, s. 116.
↑Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 208.
↑Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 216.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» Тип Акционерное общество Год основания 1957 Основатели Министерство авиационной промышленности СССР Расположение Россия Россия , Нижегородская область Ключевые фигуры Олег Вениаминович Лавричев (генеральный директор) Отрасль Приборостроение Продукция Продукция для авиационной и космической отраслей, а также гражданского назначения Число работников около 7000 человек Проходная АПЗ Сайт oaoapz.com Арзамасский приборостроительный завод на Викискладе Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» (сокращённое наименование — АО «АПЗ» ) — предприятие, выпускающее приборы для авиационной и космической отраслей, а также продукцию гражданского назначения. Завод разрабатывает и производит гироскопические приборы, системы управления, бортовые электронно-вычислительные машины, рулевые приводы, контрольно-провер
«Zurdo» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Zurdo (desambiguación). Los zurdos escriben y realizan otras actividades motrices finas con la mano izquierda. Para ello existen herramientas adaptadas, como lápices y tijeras para zurdos. Día de los Zurdos, 13 de agosto de 2002. El Día Internacional de la Zurdera fue instituido por el Club de los Zurdos para celebrar el ser zurdo y concienciar a toda clase de público acerca de las ventajas y desventajas de ser zurdo. La celebración ha crecido con el tiempo y en algunos países como Reino Unido se llevan a cabo diversas actividades lúdicas. Los zurdos son las personas que asimilan tendencia natural o utilizan preferentemente el lado izquierdo de su cuerpo, situación observable en sus extremidades. Es un fenotipo minoritario de la especie humana. Las personas que usan preferentemente la mano derecha son diestras , mientras que las que usan indistintamente las dos manos o piernas son ambidiestras . Índice 1 Demog
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Крыжановский; Крыжановский, Сергей. Сергей Ефимович Крыжановский Государственный секретарь 20 октября 1911 — 3 апреля 1917 Предшественник А. А. Макаров Преемник нет Рождение 29 августа (10 сентября) 1862 Киев , Российская Империя Смерть 12 января 1935 ( 1935-01-12 ) (72 года) Париж , Франция Отец Ефимий Михайлович Крыжановский Супруга Щербатская Мария Ипполитовна, сестра Ф. И. Щербатского. Образование Санкт-Петербургский университет Награды Орден Св. Анны III ст. (1893) Орден Святого Станислава II ст. (1897) Орден Св. Владимира III ст. (1906) Орден Св. Анны I ст. (1909) Орден «За гражданские заслуги» (Болгария) I ст. (1911) Орден Св. Владимира II ст. (1914) Сергей Ефимович Крыжановский ( 29 августа (10 сентября) 1862, Киев — 12 января 1935, Париж) — русский государственный деятель, юрист. Тайный советник (1907), статс-секретарь его императорского ве