2 Pułk Strzelców Granicznych – oddział Strzelców Granicznych.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba graniczna
3Działania bojowe pułku
4Kadra pułku
5Przypisy
6Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W grudniu 1918 roku został sformowany 1 dywizjon Straży Granicznej. Dywizjon został zorganizowany na podstawie „Tymczasowego Dekretu w Sprawie Utworzenia Straży Granicznej”. Zgodnie z tym aktem prawnym dywizjon był oddziałem wojskowym odkomenderowanym „do pełnienia specjalnych obowiązków przy Ministerstwie Aprowizacji”[1]. W lutym 1919 roku dywizjon został rozwinięty w 2 pułk Straży Granicznej, a w kwietniu przemianowany na 2 pułk Wojskowej Straży Graniczne i podporządkowany Inspektoratowi Wojskowej Straży Granicznej. W czerwcu 1919 roku I dywizjon został wydzielony z pułku, jako 3 Samodzielny Dywizjon Wojskowej Straży Granicznej[2].
3 marca 1920 roku oddział został przemianowany na 2 Pułk Strzelców Granicznych i podporządkowany Dowództwu Strzelców Granicznych. Dowództwo pułku stacjonowało w Częstochowie, na terenie Okręgu Generalnego „Kielce”. Szwadron szkolny pułku stacjonował kolejno w Częstochowie, we Włoszczowie (od połowy kwietnia 1919 roku), w Końskich (od czerwca 1919 roku) i na powrót w Częstochowie[3].
Służba graniczna |
27 marca 1920 roku pułk ochraniał granicę OGen. „Kielce” i „Kraków” z Górnym Śląskiem od granicy OGen. „Poznań” do Dziedzic. Jego dowództwo stacjonowało wtedy w Częstochowie[4]. 7 kwietnia 1920, w związku z ochrona granicy zewnętrznej przez oddziały DOG Poznań, zdecydowano przesunąć 1 szwadron 2 p StG z rubieży Cieszenein–Chrościn w kierunku południowym. Stanowisko dowodzenia szwadronu wyznaczono w Dzietrzkowicach[5].
Na początku sierpniu 1920, na przestrzeni około 70 kilometrów, na odcinku od dziedzic do Jeziora, II dywizjon został zluzowany przez 3 kompanię 3/V batalionu wartowniczego. Zastępca dowódcy pułku czuł się w obowiązku złożyć meldunek do Dowództwa Strzelców Granicznych o niskim morale tejże kompanii, a szczególnie podoficerów i żołnierzy narodowości żydowskiej, którzy nie rokują nadziei na właściwe pełnienie służby granicznej[6].
---
Na przełomie 1920 i 1921 roku przystąpiło do reorganizacji służby granicznej na wschodzie. Rozpoczęto od południowo–wschodniego odcinka granicy, od Sianek, wzdłuż dawnej granicy galicyjsko–węgierskiej. 2 pułk strzelców granicznych w listopadzie 1920 zastąpiony został przez trzy bataliony wartownicze (2/VI, 3/II, 3/VI). Po zluzowaniu przez bataliony wartownicze przeniesiono go do Żółkwi celem rozformowania[7].
Wydarzenia
W lipcu 1920 roku wykryto w Częstochowie szajkę trudniącą się przemycaniem poborowych do Niemiec. 1 sierpnia w nocy zorganizowano zasadzkę na odcinku aleksandryjskim. Ujęto dziesięciu poborowych wraz z przemytnikami. Zdarzenie to opisał Kurier Częstochowski[8].
W nocy z 15 na 16 lipca patrol niemiecki napadł na dwóch strzelców granicznych stojących na posterunku w Leśnikach. Rozbroił ich i uprowadził za kordon. Jeden z zaskoczonych strzelców zdążył oddać strzały alarmowe. Interwencja polskiego dowódcy szwadronu na niemieckim posterunku granicznym nie przyniosła rezultatu. Niemcy uznali, ze strzelcy nielegalnie przekroczyli pas graniczny i dlatego zostaną odwiezieni w głąb Niemiec. Dowódca szwadronu plutonem pieszym okrążył posterunek niemiecki i siłą odebrał jeńców i ich broń[8].
22 sierpnia 1920 roku zatrzymano przemycany transport do Niemiec około 60 sztuk bydła[8].
Działania bojowe pułku |
W lipcu 1920 roku 2 pułk Strzelców Granicznych wydzielił jeden szwadron. Szwadron walczył w okolicach Dubna. Tu zginął dwukrotnie ranny dowódca szwadronu rotmistrz Piotr Powszedni.
W drugiej połowie sierpnia pułk został zluzowany przez bataliony wartownicze i skoncentrował się w Częstochowie. Skąd po uzupełnieniu do 8 pełnych szwadronów, dwoma transportami wysłany został na front do Lwowa. Tu pułk otrzymał rozkaz przejścia na Podkarpacie i u za ukraińskim oddziałem Pietruszewicza. W Kołomyi pułk rozdzielił się: I dywizjon pod dowództwem mjr. Piotra Popławskiego maszerował w kierunku Śniatyna - Horodenki, a II dywizjon pod dowództwem ppłk. Sosnowskiego odszedł w kierunku Kosów, Żabie, Uścieryki, Kuty[9].
Oddziały Pietruszewicza przeszły słabo strzeżoną granicę od Czechosłowacji. Pułk obsadził część granicy rumuńskiej i czechosłowackiej luzując słabe kompanie wartownicze. Pozostawał przy tym przez dłuższy czas w ostrym pogotowiu. Walczył z grupami ukraińskich nacjonalistów, które starały się ukryć i pozostać w Polsce.
Pułk stał na granicy rumuńskiej i czechosłowackiej do grudnia 1920 roku, następnie został podzielony i użyty do walki z księgosuszem w miejscowościach Buczacz, Podhajce, Kozowa, Sokal, gdzie pułk pozostawał do marca 1921 roku, do chwili rozformowania[9].
Kadra pułku |
Dowódcy pułku:
płk Władysław Poderni (od 1 III 1919[10])
Dowódcy dywizjonów i szwadronów:
ppłk Konrad Sieciński - dowódca I dywizjonu od 19 lutego 1919 roku
rtm. Jan Kulwieć - dowódca II dywizjonu od 1 stycznia 1919 roku[11]
mjr Piotr Popławski - dowódca I dywizjonu
ppłk Mikołaj Sosnowski - dowódca II dywizjonu
mjr Włodzimierz Zeigert - dowódca szwadronu sztabowego
Przypisy |
↑Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 6 z 21 stycznia 1919 roku, poz. 254.
↑Brummer i Zawadzki 2000 ↓, s. 77.
↑Witold Jarno, Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7, s. 130.
↑Dyslokacja StG ↓, s. 4.
↑Dyslokacja StG ↓, s. 9.
↑Zmiany organizacyjne StG ↓, s. 44.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 59-63.
↑ abcPolak 1999 ↓, s. 281.
↑ abPolak 1999 ↓, s. 282.
↑Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2051.
↑Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2300.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T. 1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Zmiany organizacyjne w formacji Strzelców Granicznych 1920 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Dyslokacja oddziałów Strzelców Granicznych 1920–1921 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
У этого термина существуют и другие значения, см. Димитровград. Город Димитровград Флаг Герб 54°14′ с. ш. 49°35′ в. д. H G Я O L Страна Россия Россия Субъект Федерации Ульяновская область Городской округ город Димитровград Глава города Гадальшин А. Р. (и.о.) [1] История и география Основан 1698 год Прежние названия до 1972 — Мелекесс Город с 1926 года Площадь МО - 103,98 [2] км² Высота центра 88 м Тип климата умеренно-континентальный Часовой пояс UTC+4 Население Население ↘ 115 253 [3] человека ( 2018 ) Плотность 1118,96 чел./км² Национальности русские, татары, чуваши, эрзяне, мокшане Конфессии православные, мусульмане Катойконим димитровгра́дец , димитровгра́дка , димитровгра́дцы Официальный язык русский Цифровые идентификаторы Телефонный код +7 84235 Почтовый индекс 4335хх Код ОКАТО 73 405 Код ОКТМО 73 705 000 001 Прочее...
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Быков; Быков, Василий; Быков, Василий Иванович. Василий Иванович Быков Дата рождения 5 февраля 1920 ( 1920-02-05 ) Место рождения Кравотынь, Осташковский уезд, Тверская губерния, РСФСР Дата смерти 16 ноября 1999 ( 1999-11-16 ) (79 лет) Место смерти Севастополь, Украина Принадлежность СССР СССР → Украина Украина Род войск ВМФ СССР Годы службы 1937—1979 Звание Контр-адмирал Часть «ТКА-242», «ТКА-561» 1-я бригада ТКА СФ и ТОФ, СКР «Шквал» Командовал Торпедным катером, звеном ТКА, кораблём, дивизионом кораблей Сражения/войны Великая Отечественная война Советско-японская война Награды и премии В отставке жил в Ленинграде, с 1981 — в Севастополе Василий Иванович Быков (1920, Кравотынь — 1999, Севастополь) — Герой Советского Союза (1944), кон...
II Rzeczpospolita
