Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn

Multi tool use
| |||||||
![]() | |||||||
Przydomek |
ang. Team Canada fr. Équipe Canada (Drużyna Kanady) |
||||||
Związek |
Hockey Canada |
||||||
Sponsor techniczny |
Nike |
||||||
Menedżer generalny |
Steve Yzerman |
||||||
Trener |
Jon Cooper[1] |
||||||
Asystent trenera |
Gerard Gallant Dave Hackstol |
||||||
Skrót IIHF |
CAN |
||||||
Zawodnicy | |||||||
Najwięcej występów |
Brad Schlegel (304) |
||||||
Najwięcej punktów |
Cliff Ronning (156) |
||||||
Najwięcej bramek |
Brad Schlegel |
||||||
| |||||||
| |||||||
Mecze | |||||||
Pierwszy mecz ![]() ![]() (Les Avants, Szwajcaria; 10 stycznia 1910) | |||||||
Najwyższe zwycięstwo ![]() ![]() (Sztokholm, Szwecja; 12 lutego 1949) | |||||||
Najwyższa porażka ![]() ![]() (Wiedeń, Austria; 24 kwietnia 1977) | |||||||
Medale | |||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||
| |||||||
Mistrzostwa świata | |||||||
|
Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Kanadę w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo kanadyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Hockey Canada.
Kanada to najbardziej utytułowana reprezentacja narodowa w hokeju na lodzie na świecie. Reprezentacja ta dziewięciokrotnie triumfowała na igrzyskach olimpijskich (1920, 1924, 1928, 1932, 1948, 1952, 2002, 2010, 2014), 26 razy triumfowała w mistrzostwach świata, czterokrotnie zwyciężyła w turnieju Canada Cup, dwukrotnie triumfowała w Pucharze Świata (2004, 2016).
Spis treści
1 Historia
2 Osiągnięcia
2.1 Igrzyska Olimpijskie
2.2 Mistrzostwa Świata
2.3 Canada Cup
2.4 Puchar Świata
2.5 Summit Series
2.6 Puchar Spenglera
3 Kapitanowie reprezentacji Kanady
3.1 Igrzyska Olimpijskie
3.2 Mistrzostwa Świata
3.3 Canada Cup
3.4 Puchar Świata
4 Trenerzy reprezentacji Kanady
4.1 Igrzyska Olimpijskie
4.2 Mistrzostwa Świata
4.3 Canada Cup
4.4 Puchar Świata
4.5 Summit Series
5 Przypisy
6 Linki zewnętrzne
Historia |
Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe kadra narodowa rozegrała dnia 10 stycznia 1910 roku na Patinoire du Grand-Hôtel w szwajcarskim Les Avants podczas odbywających się tam mistrzostw Europy, przegrywając 8:1 z reprezentacji Szwajcarii. Drużyna była reprezentowana przez drużynę z Uniwersytetu Oksfordzkiego - Oxford Canadians, którzy reprezentowali Kanadę również podczas odbywających się w Brukseli mistrzostw LIGH 1912. Dnia 26 kwietnia 1920 roku, Hockey Canada została przyjęta do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF).
W latach 1920-1963 drużyna była reprezentowana na międzynarodowych imprezach przez zawodników drużyn amatorskich (zazwyczaj zwycięzców turnieju Allan Cup). Ostatni raz drużyna Kanady składająca się z zawodników drużyn amatorskich mistrzostwo świata zdobyła podczas edycji 1961 w Szwajcarii, gdy drużyna składała się z zawodników Trail Smoke Eaters.
Po mistrzostwach świata 1963 w Sztokholmie, o. David Bauer założył drużynę narodową jaką stałą instytucję, która po raz pierwszy pod tym statusem wystartowała podczas turnieju olimpijskiego 1964 w Innsbrucku.
W 1970 roku, drużyna Kanady wycofała się imprez organizowanych przez IIHF po tym jak, odmówiono drużynie pozwolenia na korzystanie pół-profesjonalnych zawodników podczas mistrzostw świata, jednak w 1977 roku po serii negocjacji w prezydentem IIHF - Güntherem Sabetzkim wróciła do międzynarodowego hokeja. Podczas negocjacji ustalono, że drużyna Kanady jeszcze podczas mistrzostwach świata 1977 w Wiedniu może skorzystać z zawodników drużyn ligi NHL, które odpadły z rywalizacji o Puchar Stanleya, jednak w zamian Kanada miała co cztery lata organizować turniej pt. Canada Cup, mający się odbywać na terenie Ameryki Północnej z udziałem reprezentacji Kanady, Stanów Zjednoczonych oraz czterech najsilniejszych europejskich reprezentacji z profesjonalnymi zawodnikami w składzie.
W 1983 roku Hockey Canada utworzyła program pt. "Program of Excellence", który miał na celu przygotowanie co cztery lata reprezentację Kanady do zimowych igrzysk olimpijskich. Reprezentacja Kanady przez cały sezon grała mecze z najlepszymi drużynami narodowymi i klubowymi, co było najlepszą perspektywą dla ligi NHL. W 1986 roku MKOl przegłosował uchwałę pozwalającą na udział, począwszy od 1988 roku zawodowych sportowców w igrzyskach olimpijskich. W reprezentacji Kanady na turnieju olimpijskim 1988 w Calgary wystąpili zawodnicy z doświadczeniem w lidze NHL, jak i obecnie, mający odpowiednie zapiski w umowach. Program "Program of Excellence" został zamknięty w 1998 roku, kiedy to władze ligi NHL zezwolił swoim zawodnikom na start w turnieju olimpijskim 1998 w Nagano.
W 1994 roku na mistrzostwach świata 1994 we Włoszech, reprezentacja Kanady po 33 latach ponownie została mistrzem świata. Od tej pory reprezentacja Kanady wygrywała ten turniej sześciokrotnie (1997, 2003, 2004, 2007, 2015 i 2016). W 2002 roku na turnieju olimpijskim 2002 w Salt Lake City reprezentacja Kanady po zwycięstwie w finale 5:2 z reprezentacją Stanów Zjednoczonych sięgnęła po pierwszy od 50 lat złoty medal igrzysk olimpijskich. Na turnieju olimpijskim 2010 w Vancouver zdobyła złoty medal, pokonując 3:2 w finale po bramce Sidneya Crosby'ego w dogrywce reprezentacją Stanów Zjednoczonych[2], a trener Mike Babcock został pierwszym trenerem, który dołączył do elitarnego klubu pt. "Triple Gold Club".
W 2014 roku na turnieju olimpijskim 2014 w Soczi, reprezentacja Kanady po zwycięstwie 3:0 w finale z reprezentacją Szwecji obroniła mistrzostwo olimpijskie, będąc tym samym pierwszą od 1988 roku hokejową drużyną, która dokonała tego wyczynu (turnieju olimpijskim 1988 w Calgary reprezentacja ZSRR obroniła tytuł z Sarajewa 1984). Po tym sukcesie dyrektor generalny, Steve Yzerman ustąpił ze stanowiska.
Na mistrzostwach świata 2015 w Czechach reprezentacja Kanady prowadzona przez dyrektora generalnego Jima Nilla oraz trenera Todda McLellana z kapitanem Sidneyem Crosbym w składzie, zdominowała turniej, wygrywając wszystkie 10 meczów, strzelając w nich 66 bramek oraz tracąc tylko 15 bramek, a w finale pokonała aż 6:1 obrońców tytułu - reprezentację Rosji, za co Hockey Canada dostała w bonusie 1 milion franków szwajcarskich[3]. Kanadyjczycy zdominowali turniej również w klasyfikacjach indywidualnych: Jason Spezza, Jordan Eberle i Taylor Hall zajęli trzy pierwsze miejsca w klasyfikacji kanadyjskiej, a Tyler Seguin zdobył najwięcej bramek na turnieju (9 bramek). Dzięki zwycięstwu w turnieju Kanada po 5 latach wróciła na 1. miejsce w rankingu IIHF[4].
Osiągnięcia |

Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 w St. Moritz.

Reprezentacja Kanady podczas Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City.

Reprezentacja Kanady po zwycięstwie na Mistrzostwach Świata 2007 w Moskwie.

Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver.
Igrzyska Olimpijskie |
1920 – Złoty medal[5]
1924 – Złoty medal
1928 – Złoty medal
1932 – Złoty medal
1936 – Srebrny medal
1948 – Złoty medal
1952 – Złoty medal
1956 – Brązowy medal
1960 – Srebrny medal
1964 – 4. miejsce
1968 – Brązowy medal
1972 – Nie uczestniczyli
1976 – Nie uczestniczyli
1980 – 6. miejsce
1984 – 4. miejsce
1988 – 4. miejsce
1992 – Srebrny medal
1994 – Srebrny medal
1998 – 4. miejsce
2002 – Złoty medal
2006 – 7. miejsce
2010 – Złoty medal
2014 – Złoty medal
2018 – Brązowy medal
Mistrzostwa Świata |
1930 – Złoty medal
1931 – Złoty medal
1933 – Srebrny medal
1934 – Złoty medal
1935 – Złoty medal
1937 – Złoty medal
1938 – Złoty medal
1939 – Złoty medal
1947 – Nie uczestniczyli
1949 – Srebrny medal
1950 – Złoty medal
1951 – Złoty medal
1953 – Nie uczestniczyli
1954 – Srebrny medal
1955 – Złoty medal
1957 – Nie uczestniczyli
1958 – Złoty medal
1959 – Złoty medal
1961 – Złoty medal
1962 – Srebrny medal
1963 – 4. miejsce
1965 – 4. miejsce
1966 – Brązowy medal
1967 – Brązowy medal
1969 – 4. miejsce
1970 – Nie uczestniczyli
1971 – Nie uczestniczyli
1972 – Nie uczestniczyli
1973 – Nie uczestniczyli
1974 – Nie uczestniczyli
1975 – Nie uczestniczyli
1976 – Nie uczestniczyli
1977 – 4. miejsce
1978 – Brązowy medal
1979 – 4. miejsce
1981 – 4. miejsce
1982 – Brązowy medal
1983 – Brązowy medal
1985 – Srebrny medal
1986 – Brązowy medal
1987 – 4. miejsce
1989 – Srebrny medal
1990 – 4. miejsce
1991 – Srebrny medal
1992 – 7. miejsce
1993 – 4. miejsce
1994 – Złoty medal
1995 – Brązowy medal
1996 – Srebrny medal
1997 – Złoty medal
1998 – 6. miejsce
1999 – 4. miejsce
2000 – 4. miejsce
2001 – 5. miejsce
2002 – 6. miejsce
2003 – Złoty medal
2004 – Złoty medal
2005 – Srebrny medal
2006 – 4. miejsce
2007 – Złoty medal
2008 – Srebrny medal
2009 – Srebrny medal
2010 – 7. miejsce
2011 – 5. miejsce
2012 – 5. miejsce
2013 – 5. miejsce
2014 – 5. miejsce
2015 – Złoty medal
2016 – Złoty medal
2017 – Srebrny medal
2018 – 4. miejsce
|
|
|
Puchar Spenglera |
Team Canada składający się zawodników kanadyjskich zwyciężał 16 razy w edycjach turnieju (1984, 1986, 1987, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 2002, 2003, 2007, 2012, 2015, 2016), a dziewięciokrotnie dotarła do finału: 1985, 1988, 1990, 2000, 2001, 2005, 2006, 2008, 2010).
Kapitanowie reprezentacji Kanady |
Igrzyska Olimpijskie |
1920 – Frank Fredrickson
1924 – Dunc Munro
1928 – John Porter
1932 – William Cockburn
1936 – Herman Murray
1948 – George Mara
1952 – Billie Dawe
1956 – Jack McKenzie
1960 – Harry Sinden
1964 – Henry Akervall
1968 – Marshall Johnston
1980 – Randy Gregg
1984 – Dave Tippett
1988 – Trent Yawney
1992 – Brad Schlegel
1994 – Fabian Joseph
1998 – Eric Lindros
2002 – Mario Lemieux
2006 – Joe Sakic
2010 – Scott Niedermayer
2014 – Sidney Crosby
2018 – Chris Kelly
Mistrzostwa Świata |
1930 – Howard Armstrong
1931 – Gord MacKenzie
- 1933-39 Nie było kapitana
- 1949-50 Nie było kapitana
1951 – Hector Negrello
1954 – Tom Campbell
1955 – George McAvoy
1958 – Harry Sinden
- 1959-65 Nie było kapitana
1966 – Terry O'Malley
1967 – Roger Bourbonnais
1969 – Nie było kapitana
1977 – Phil Esposito
1978 – Marcel Dionne
1979 – Guy Charron
1981 – Lanny McDonald
1982 – Bobby Clarke
1983 – Darryl Sittler
1985 – Dave Taylor
1986 – Marcel Dionne
1987 – Mike Foligno
1989 – Steve Yzerman
1990 – Paul Coffey
1991 – Doug Lidster
1992 – Glenn Anderson
1993 – Adam Graves
1994 – Luc Robitaille
1995 – Brian Tutt
1996 – Steve Thomas
1997 – Dean Evason
1998 – Keith Primeau
1999 – Rob Blake
2000 – Mike Sillinger
2001 – Michael Peca i Ryan Smyth
2002 – Ryan Smyth
2003 – Ryan Smyth
2004 – Ryan Smyth
2005 – Ryan Smyth
2006 – Brendan Shanahan
2007 – Shane Doan
2008 – Shane Doan
2009 – Shane Doan
2010 – Ray Whitney
2011 – Rick Nash
2012 – Ryan Getzlaf
2013 – Eric Staal
2014 – Kevin Bieksa
2015 – Sidney Crosby
2016 – Matt Duchene
2017 – Claude Giroux
|
|
Trenerzy reprezentacji Kanady |

Scotty Bowman

Mike Babcock
Igrzyska Olimpijskie |
1920 – Gordon Sigurjonson
1924 – Frank Rankin
1928 – Conn Smythe
1932 – Jack Hughes
1936 – Al Pudas
1948 – Sgt. Frank Boucher
1952 – Louis Holmes
1956 – Bobby Bauer
1960 – Bobby Bauer
1964 – o. David Bauer
1968 – Jackie McLeod
1980 – Lorne Davis, Clare Drake, Tom Watt
1984 – Dave King
1988 – Dave King
1992 – Dave King
1994 – Tom Renney
1998 – Marc Crawford
2002 – Pat Quinn
2006 – Pat Quinn
2010 – Mike Babcock
2014 – Mike Babcock
2018 – Willie Desjardins
Mistrzostwa Świata |
1930 – Les Allen
1931 – Blake Wilson
1933 – Harold Ballard
1934 – Johnny Walker
1935 – Scotty Oliver
1937 – John Achtzener
1938 – Max Silverman
1939 – Elmer Piper
1949 – Max Silverman
1950 – Jimmy Graham
1951 – Dick Gray
1954 – Greg Currie
1955 – Grant Warwick
1958 – Sid Smith
1959 – Ike Hildebrand
1961 – Lloyd Roubell
1962 – Lloyd Roubell
1963 – Bobby Kromm
1965 – Gordon Simpson
1966 – Jackie McLeod
1967 – Jackie McLeod
1969 – Jackie McLeod
1977 – Johnny Wilson
1978 – Harry Howell
1979 – Marshall Johnston
1981 – Don Cherry
1982 – Red Berenson
1983 – Dave King
1985 – Doug Carpenter
1986 – Pat Quinn
1987 – Dave King
1989 – Dave King
1990 – Dave King
1991 – Dave King
1992 – Dave King
1993 – Mike Keenan
1994 – George Kingston
1995 – Tom Renney
1996 – Tom Renney
1997 – Andy Murray
1998 – Andy Murray
1999 – Mike Johnston
2000 – Tom Renney
2001 – Wayne Fleming
2002 – Wayne Fleming
2003 – Andy Murray
2004 – Mike Babcock
2005 – Marc Habscheid
2006 – Marc Habscheid
2007 – Andy Murray
2008 – Ken Hitchcock
2009 – Lindy Ruff
2010 – Craig MacTavish
2011 – Ken Hitchcock
2012 – Brent Sutter
2013 – Lindy Ruff
2014 – Dave Tippett
2015 – Todd McLellan
2016 – Bill Peters
|
|
|
Przypisy |
↑ http://reports.iihf.hockey/Hydra/416/IHM4160CAN_33_2_1_CAN.pdf
↑ Canada win thrilling final gold of Winter Olympics [data dostępu: 2010-02-28] (ang.)
↑ Will Canada hit jackpot? [data dostępu: 2015-05-16] (ang.)
↑ Canada wins first hockey worlds gold since 2007 [data dostępu: 2015-05-18] (ang.)
↑ Turniej był rozgrywany podczas letnich igrzysk olimpijskich.
Linki zewnętrzne |
- Oficjalna kanadyjskiego hokeja na lodzie
- Kanada na stronie IIHF
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
AB d,ayvIaG7,ojzPLZy21AtpAlfSDo,gARnT,AkuoGnYu,3yAW3fP1KcuU,TRhr9yB,vTOv7,DM 1Nz,5veKa UcZ