Placówka Straży Celnej „Lukasyn”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




































Placówka SC „Lukasyn”
Placówka SC „Brzezie”

Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Sformowanie
1922
Rozformowanie
1928
Tradycje
Kontynuacja

Placówka SG I linii „Brzezie”
Organizacja
Dyslokacja

Brzezie

Formacja

Straż Celna
Podległość

Komisariat SC „Lubomia”



Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Lubomia w 1926


Placówka Straży Celnej „Lukasyn” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.




Spis treści






  • 1 Geneza


  • 2 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 3 Funkcjonariusze placówki


  • 4 Uwagi


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia





Geneza |


Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3].



Formowanie i zmiany organizacyjne |


Początek działalności Straży Celnej na Śląsku datuje się na dzień 15 czerwca 1922 roku. W tym dniu polscy strażnicy celni w zielonych mundurach i rogatywkach wkroczyli na ziemia przyznane Polsce. W nocy z 15 na 16 czerwca 1922 roku Straż Celna przejęła ochronę granicy polsko–niemieckiej na Śląsku. W ramach Inspektoratu Straży Celnej „Rybnik” zorganizowany został komisariat Straży Celnej „Lubomia”[4], a w jego składzie placówka Straży Celnej „Brzezie” z kierownikiem dozorcą Franciszkiem Ekertem[5] i „Luksyna”[6] z Franciszkiem Marszałkiem. Funkcjonariusze placówek spotykali się przy skrzynce służbowej mieszczącej się w korytarzu względnie w sieni budynku[5]. Początkowo służbę pełniono bez broni. Dopiero w połowie lipca strażnicy uzbrojeni zostali w karabiny włoskie[7].
W marcu 1924 roku zlikwidowano placówkę Straży Celnej „Brzezie”[7].


W 1926 roku placówki przeniosły swoje siedziby do wynajętych ubikacji. Placówka „Lukasyna” funkcjonowała w Fabryce Futer i Skór[8].
W kwietniu 1927 roku zmieniono nazwę placówki „Lukasyna” [a] na „Brzezie”[8].
W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[9]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę granicy północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[10].
Rozkazem nr 4 z 30 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski powołał komisariatu SG „Kornowac”, a rozkazem nr 10 z 5 listopada 1929 roku w sprawie reorganizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustanowił placówkę Straży Granicznej I linii „Brzezie” nad Odrą[11].



 Osobny artykuł: Placówka Straży Granicznej I linii „Brzezie”.


Funkcjonariusze placówki |


Kierownicy placówki




















stopień
imię i nazwisko, numer
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko

Franciszek Marszałek
był w 1922[5]

starszy strażnik
Bronisław Brodziński (53)[b]
był w 1926[12]


Obsada personalna placówki w 1926[12]:




  • starszy strażnik Bronisław Brodziński (53)

  • starszy strażnik Tadeusz Wojciechowski (1062)

  • strażnik Wacław Łupiński (572)

  • strażnik Stanisław Grzybowski (265)

  • strażnik Bolesław Zakrzewski (1121)

  • strażnik Stanisław Twaróg (373)

  • strażnik Józef Musioł (610)

  • strażnik Józef Kulesza (448)

  • strażnik Stefan Stankiewicz (792)

  • strażnik Henryk Oślizło (658)

  • strażnik Rudolf Pawlica (683)




Uwagi |




  1. Nazwa placówki Straży Celnej „Lukasyna” pochodziła od miejscowości położonej za granicą polsko– niemiecką[8]


  2. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[12]



Przypisy |




  1. Dominiczak 1975 ↓, s. 130.


  2. Piekarz 2017 ↓, s. 28.


  3. Dominiczak 1997 ↓, s. 250.


  4. Kronika IG „Rybnik” ↓, s. 4.


  5. abc Kronika komisariatu „Lubomia” ↓, s. 1.


  6. Kozłowski 2012 ↓, s. 31.


  7. ab Kronika komisariatu „Lubomia” ↓, s. 2.


  8. abc Kronika komisariatu „Lubomia” ↓, s. 3.


  9. Kula 1994 ↓, s. 40.


  10. Goryński 2012 ↓, s. 226.


  11. Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 59.


  12. abc Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 240.



Bibliografia |



  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)

  • Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2017-06-1].

  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.


  • Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927. , 1927. Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej. 


  • Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757. 

  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.


  • Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 





Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空