Jfyhkgu

; ;	; Państwowy Instytut Geologiczny;
	; Państwowy Instytut Geologiczny;
	; ;
	; ; Przedwojenny gmach Instytutu zaprojektowany przez Mariana Lalewicza;
Data założenia;	7 maja 1919;
Typ;	; państwowy instytut badawczy;
; Państwo;	; Polska;
Adres;	ul. Rakowiecka 4; 00-975 Warszawa;
	; ; Położenie na mapie Warszawy; ; ; ; Państwowy Instytut Geologiczny; ; ; ;
	; ; Położenie na mapie Polski; ; ; ; Państwowy Instytut Geologiczny; ; ; ;
	; ; Położenie na mapie województwa mazowieckiego; ; ; ; Państwowy Instytut Geologiczny; ; ; ;
	; 52°12′34,4″N 21°00′46,5″E/52,209556 21,012917;
; ;	; Multimedia w Wikimedia Commons;
	; Strona internetowa;

Wnętrze Muzeum Geologicznego Państwowego Instytutu Geologicznego

Granitowy głaz narzutowy przed wejściem do Instytutu

Państwowy Instytut Geologiczny, obecnie Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy (PIG-PIB), wcześniej Instytut Geologiczny – państwowa jednostka badawczo-rozwojowa z centralną siedzibą w Warszawie, mająca za zadanie prowadzenie wszechstronnych badawczych prac geologicznych w Polsce, zwłaszcza pod kątem zastosowania wyników w gospodarce oraz realizacji map geologicznych.

Od czasu powstania w 1919 r. pełni funkcje Państwowej Służby Geologicznej i Państwowej Służby Hydrogeologicznej. Posiada profil badawczy zbliżony do amerykańskiej United States Geological Survey.

Spis treści

1 Historia

2 Działalność

3 Pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego

4 Przypisy

5 Bibliografia

6 Linki zewnętrzne

Historia |

Pierwsze koncepcje powołania polskiego instytutu czy zakładu geologicznego wysunęli Władysław Szajnocha i Józef Morozewicz na początku XX w. w Galicji. Do powstania Państwowego Instytutu Geologicznego przyczyniły się także starania wielu osób, działających we wszystkich trzech zaborach; byli to Ludomir Sawicki, Czesław Kuźniar, Stanisław Małkowski i Stanisław Kontkiewicz, ostatni kierownik Pracowni Geologicznej w Muzeum Przemysłu i Handlu.

Utworzony 7 maja 1919 działa do dziś. Pierwsza siedziba Instytutu mieściła się w Pałacu Staszica^[1]. Później wzniesiono własny budynek na Mokotowie zaprojektowany przez Mariana Lalewicza^[2]. Budowa trwała od roku 1925 do roku 1930, niektóre fragmenty ukończono w roku 1936. Projekt utrzymany był w stylu klasycyzmu XIX w. z elementami nawiązującymi do architektury polskiej epoki renesansu.

Instytut nie działał w okresie okupacji niemieckiej (1939–1945). W 1952 został ustanowiony Instytut Geologiczny^[3].

W latach 1949–1955 obok gmachu zaprojektowanego przez Mariana Lalewicza wniesiono nowy budynek według projektu Marka Leykama^[4].

Działalność |

Oprócz badań naukowych, prowadzi też prace popularyzatorskie, muzealne i wydawnicze. Jest wydawcą szeregu czasopism geologicznych, w tym czołowych pism międzynarodowych (tzw. filadelfijskich) Geological Quarterly i Geologia Carpathica (we współpracy z instytucjami słowackimi). Redaguje też największe krajowe pismo geologiczne Przegląd Geologiczny, którego wydawcą jest Minister Środowiska. Utrzymuje także jedno z większych w Polsce muzeów geologicznych, znajdujące się w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 4.

Osobny artykuł: Muzeum Geologiczne Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie.

Posiada oddziały regionalne w Krakowie, Sosnowcu, Kielcach, Wrocławiu, Szczecinie i Gdańsku oraz Samodzielne Pracownie w Lublinie i Poznaniu.

Jednym z głównych zadań PIG-u jest wykonywanie map geologicznych. Do najważniejszych edycji map wykonywanych przez PIG zalicza się Szczegółową Mapę Geologiczną Sudetów w skali 1 : 25 000, Szczegółową Mapę Geologiczną Polski w skali 1 : 50 000, Mapę Geologiczną Polski w skali 1 : 200 000, Mapę Hydrogeologiczną Polski w skali 1 : 50 000 oraz 1 : 200 000, a także Mapę Geologiczno-Gospodarczą Polski (Mapa Geośrodowiskowa Polski) w skali 1 : 50 000.

Drugim poważnym zadaniem jest gromadzenie wszelkich dokumentacji i opracowań geologicznych z obszaru całego kraju w Centralnym Archiwum Geologicznym (obecnie Narodowe Archiwum Geologiczne).

Kolejnym jest coroczne sporządzanie bilansu zasobów kopalin.

Pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego |

Z tym tematem związana jest kategoria: Pracownicy Państwowego Instytutu Geologicznego.

Przypisy |

↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 146. ISBN 83-7005-201-0.

↑ Marek Graniczny, Halina Urban: Z dziejów budowy gmachów Państwowego Instytutu Geologicznego (1919–1936). pgi.gov.pl. [dostęp 2017-11-23].

↑ M.P. z 1952 r. nr 65, poz. 995, podległy pod Centralny Urząd Geologii

↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Sztuki, 2003, s. 117. ISBN 83-908950-6-4.

Bibliografia |

G. Niemczynow, J. Burchart: Mały słownik geologiczny, 1966, Wiedza Powszechna.

Linki zewnętrzne |

Państwowy Instytut Geologiczny w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI)

[1] Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 146. ISBN 83-7005-201-0.

[2] Marek Graniczny, Halina Urban: Z dziejów budowy gmachów Państwowego Instytutu Geologicznego (1919–1936). pgi.gov.pl. [dostęp 2017-11-23].

[3] M.P. z 1952 r. nr 65, poz. 995, podległy pod Centralny Urząd Geologii

[4] Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Sztuki, 2003, s. 117. ISBN 83-908950-6-4.

搜尋此網誌