Ekshumacja
Zdjęcie z 1943 roku z ekshumacji ciał polskich oficerów zamordowanych przez NKWD w Katyniu w 1940. Pagony wskazują, że ofiara była majorem 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
Ekshumacja (z łac. extra = poza, na zewnątrz, humus = gleba) – wydobycie zwłok lub szczątków w celu dokonania oględzin sądowych, lekarskich (np. aby ustalić bądź potwierdzić przyczynę zgonu) lub w celu przeniesienia ich do innego grobu (np. z leśnych mogił wojennych na cmentarze lub bliżej miejsca zamieszkania żyjących krewnych).
Ekshumacja w Polsce |
Nadzór nad ekshumacją sprawuje właściwy powiatowy lub portowy inspektor sanitarny. O ekshumacji należy też zawiadomić na piśmie zarząd cmentarza. Ekshumacja zwłok i szczątków jest dopuszczalna w okresie od 16 października do 15 kwietnia, z tym że właściwy powiatowy lub portowy inspektor sanitarny może dopuścić wykonanie ekshumacji w innym czasie, przy zachowaniu ustalonych przez niego środków ostrożności. Ekshumację przeprowadza się we wczesnych godzinach rannych.
Zasady przeprowadzania ekshumacji określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz.U. z 2001 r. nr 153, poz. 1783, ze zm.).
Osobami upoważnionymi do złożenia wniosku o ekshumację zwłok są:
małżonka lub małżonek osoby zmarłej,- krewni zstępni (potomek w linii prostej: dziecko, wnuk, prawnuk),
- krewni wstępni (przodek w linii prostej: rodzice, dziadkowie, pradziadkowie),
- krewni boczni do czwartego stopnia pokrewieństwa,
powinowaci w linii prostej do pierwszego stopnia,- osoby dobrowolnie do tego zobowiązujące się[1].
Przypisy |
↑ Ekshumacje, Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Poznaniu [dostęp 2018-10-17] (pol.).
Artykuł uwzględnia ograniczony pod względem terytorialnym stan prawny na 16 listopada 2007. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.
