Komenda Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}







































Komenda Rejonu Uzupełnień
Łódź Miasto I
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Łódź Miasto I

Historia

Państwo
 II Rzeczpospolita
Rozformowanie
 1939
Tradycje
Rodowód
 PKU 28 pp
PKU Łódź Miasto
PKU Łódź Miasto I
Dowódcy
Pierwszy
 płk Henryk Koiszewski
Działania zbrojne

kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja
Łódź

Podległość
DOK IV
Skład
 PKU typ I

Komenda Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I (KRU Łódź Miasto I) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Obsada personalna


  • 3 Uwagi


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


W 1917 na terenie Łodzi funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[2].
Rozkazem kierownika MSWojsk. nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Łodzi dla Okręgu Wojskowego VIII obejmującego powiaty: łódzki, brzeziński i łaski[3]. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[4]. Bezpośrednią kontrolę nad PKU sprawowała Okręgowa Komendy Uzupełnień w Łodzi[4].


W czerwcu 1921 roku PKU 28 pp administrowała obszarem miasta Łódź[5].


W listopadzie 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU 28 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Łódź Miasto i została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[6].


W kwietniu 1925 roku PKU Łódź Miasto nadal administrowała obszarem miasta Łódź[7].


Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr IV została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Łódź II obejmująca część miasta Łodzi. Równocześnie dotychczasowa PKU Łódź Miasto została przemianowana na PKU Łódź Miasto I[8].


W marcu 1930 roku PKU Łódź Miasto I nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IV i administrowała częścią miasta Łodzi obejmującą komisariaty Policji Państwowej nr II, III, V, VIII, IX i XI[9]. W grudniu tego roku PKU Łódź Miasto I posiadała skład osobowy typu I[10].


1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Łódź Miasto I została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[11], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[12].


Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie[13].



Obsada personalna |


Komendanci


  • płk piech. Henryk Koiszewski (10 I 1919 – 7 I 1920 → komendant PKU 1 pp Leg.[14])

  • ppłk / płk piech. Jerzy Lesiecki (I 1920[14] – II 1928 → dyspozycja dowódcy OK IV[15][16])

  • ppłk art. Stefan Kijasbek (IV 1928[17] – VIII 1929 → dyspozycja dowódcy OK IV[18])

  • ppłk piech. Franciszek Sobolewski (od III 1930[19])

  • mjr piech. Stanisław Henryk Pill (I 1931[20] – 1939)


Obsada personalna PKU w 1923 roku[21]


  • komendant – ppłk piech. Jerzy Lesiecki

  • referent – kpt. piech. Feliks Potakowski

  • referent – urzędnik wojsk. XI rangi Bronisław Jóźwiak

  • oficer instrukcyjny – kpt. piech. Eugeniusz Józef Greszel

  • oficer ewidencyjny I rejonu – por. piech. Bolesław Michał Żułciński

  • oficer ewidencyjny II rejonu – por. rez. zatrz. w sł. czyn. Stanisław Potarzycki (od V 1923[22])



W styczniu 1923 roku na stanowisko oficera ewidencyjnego II rejonu przydzielony został por. piech. Zygmunt Stelnicki z 43 pp[23]. W maju tego roku porucznik Stelnicki przydzielony został do PKU Skierniewice na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat rawski[22].

W grudniu 1923 roku kapitan Greszel został przydzielony do PKU Hrubieszów, a na stanowisko oficera instrukcyjnego przydzielony został por. piech. Kazimierz Dorożyński z PKU Brzeziny w Tomaszowie[24].

W czerwcu 1924 roku porucznik Potarzycki przydzielony został do macierzystego 28 pp, a na stanowisko OE II rejonu przydzielony został por. kanc. Stanisław Żółciński[25].


Obsada personalna PKU w 1924 roku[26]


  • p.o. komendant – ppłk piech. Jerzy Lesiecki

  • referent – kpt. piech. Feliks Potakowski

  • referent – por. kanc. Bronisław Jóźwiak

  • oficer instrukcyjny – kpt. piech. Kazimierz Dorożyński

  • oficer ewidencyjny I rejonu – wakat

  • oficer ewidencyjny II rejonu – por. kanc. Bolesław Michał Żułciński


W kwietniu 1925 roku na stanowisko I referenta przydzielony został kpt. tab. Marian Edmund Brühl z 4 dtab w Łodzi[27].

Obsada personalna w 1926 roku[28]


  • komendant - ppłk piech. Jerzy Lesiecki

  • kierownik I referatu administracji rezerw - wakat

  • kierownik II referatu poborowej - kpt. kanc. Władysław Gałązka

  • referent - por. piech. Marian Jan Tadeusz Niedzielski

  • referent (etat przejściowy) – por. kanc. Józef Giebułtowski


Obsada personalna PKU w 1932 roku[29]


  • komendant – mjr piech. Stanisław Henryk Pill

  • kierownik I referatu administracji rezerw – kpt. piech. Aleksander II Żebrowski

  • kierownik II referatu poborowej – por. kanc. Stefan Józefat Zamojski


Z dniem 1 sierpnia 1932 roku porucznik Zamojski został przydzielony do 28 pp na czteromiesięczną praktykę u płatnika[30]. Po zakończeniu praktyki został przeniesiony do 28 pp na stanowisko płatnika[31], a z dniem 31 sierpnia 1933 roku do Departamentu Intendentury MSWojsk. z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów intendentów[32]. Na jego miejsce został przeniesiony z 62 pp kpt. piech. Brunon Aleksander Hegedeusz-Woronicz (legionista, żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej)[33][34].

Obsada personalna PKU w latach 1933–1935[35][36]


  • komendant – mjr piech. Stanisław Henryk Pill

  • kierownik I referatu – kpt. piech. Aleksander II Żebrowski

  • kierownik II referatu – kpt. piech. Brunon Aleksander Hegedeusz-Woronicz



Z dniem 1 stycznia 1935 roku kapitan Hegedeusz-Woronicz został przydzielony do Ministerstwa Komunikacji celem odbycia sześciomiesięcznej praktyki[37], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony do rezerwy[38].

W lipcu 1935 roku kapitan Żebrowski został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy OK IV[39].

W następnym miesiącu do PKU przydzielony został kpt. art. Eugeniusz Ksawery Rudzki z 10 pal[40].


Obsada personalna KRU w marcu 1939 roku[41][a]


  • komendant – mjr piech. Stanisław Henryk Pill

  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Józef Bissinger

  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (tab.) Izasław Ermański



Uwagi |




  1. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[42].



Przypisy |




  1. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.


  2. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.


  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44 i 46.


  4. ↑ ab Szandrocho 2011 ↓, s. 47.


  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.


  6. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.


  7. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.


  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.


  9. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.


  10. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.


  11. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.


  12. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.


  13. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.


  14. ↑ ab Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920 roku, s. 15.


  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21, 28, przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 lipca 1928 roku.


  16. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 170.


  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.


  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.


  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.


  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.


  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 207, 1470, 1559.


  22. ↑ ab Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 19 maja 1923 roku, s. 280.


  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 stycznia 1923 roku, s. 51.


  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 701.


  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 25 czerwca 1924 roku, s. 402.


  26. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1288, 1339.


  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 5 kwietnia 1925 roku, s. 191.


  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 10.


  29. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 518.


  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 436.


  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 138.


  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.


  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.


  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31, sprostowano nazwisko z „Woronicz-Hegedeusz” na „Hegedeusz-Woronicz”.


  35. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16, 47, 62.


  36. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16, 46, 59.


  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 275.


  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 94.


  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.


  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 99.


  41. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 852.


  42. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. VI.



Bibliografia |



  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.

  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.

  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.

  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.

  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].

  • Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.

  • Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

  • Robert Szandrocho: 90 lat terenowych organów administracji wojskowej w Polsce. Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe Atla 2, 2011. ISBN 978-83-60732-61-8.




















-

Popular posts from this blog

冬

Image
季節による積雪の変化 冬 （ふゆ）は、四季の一つであり、一年の中で最も寒い期間・季節を指す。二十四節気や旧暦のように、一年中で最も太陽の高度が低く夜が長い期間を指すこともある。 北半球では冬至後の1月-2月頃に気温が低いことが多く、南半球では夏至後の7月‐8月頃にあたる。 日本の気象庁では一日の日最低気温が0℃以下の日を 冬日 （ふゆび）、また、日最高気温が0℃以下の日を 真冬日 （まふゆび）と呼んでいる。このような日は1月を中心に前後の毎年12月から翌年3月頃にかけて発生するから（ただし、年や地域によっては、11月・4月でも生じる場合もある）、この時期のあたりが冬の範囲に入る。 冬が特別・特有とされる物（特に収穫物）に付いては旬#冬を参照。 目次 1 定義 2 気候 3 生物 3.1 植物 3.2 動物 4 冬の行事 5 天文・自然 6 比喩的な用法 7 冬を題材にした作品 7.1 文学 7.2 音楽 7.2.1 クラシック 7.2.2 童謡 7.2.3 ポピュラー系 8 関連項目 定義 地球と太陽の光の模式図。この図では北半球が冬となる。 北半球が冬のときは南半球は太陽高度が高くなるため夏となり、南半球が冬のときは同様に北半球は夏となる。 社会通念・気象学では1月・2月・12月。たとえば「暖冬」「厳冬」などはこの3か月の平均気温で判断する。 寒候年・1年間の間で1月、2月、12月とすると1シーズンとしての冬を評価できない。そのため1月、2月を含む年をそのシーズンで括る。たとえば、「2009年の冬」といった場合、2008年の12月、2009年の1月、2月である。また、「2008/2009年冬」という書き方をする。初雪・終雪の日など11月以前、3月以降になることのあるようなものもこの定義による。 二十四節気に基づく節切りでは立冬から立春の前日まで。 旧暦による月切りでは十月・十一月・十二月。上に近いが、最大半月ずれる。 年度では1月・2月・3月。英語ではこの3か月をwinter quarterと呼ぶ。 天文学上は冬至から春分まで。ここでの「冬至」「春...
Read more

浄心駅

Image
浄心駅 浄心駅5番出口（2010年3月） じょうしん Joshin ◄ T03 庄内通 (1.4km) (0.8km) 浅間町 T05 ► 所在地 名古屋市西区城西四丁目3208 愛知県の地図を表示 名古屋市の地図を表示 北緯35度11分32秒 東経136度53分27秒 駅番号 ○ T04 所属事業者 名古屋市交通局 （名古屋市営地下鉄） 所属路線 鶴舞線 [1] キロ程 4.1km（上小田井起点） 駅構造 地下駅 ホーム 2面2線 乗車人員 -統計年度- 7,116人/日（降車客含まず） -2017年- 開業年月日 1981年（昭和56年）11月27日 [1] テンプレートを表示 浄心駅 （じょうしんえき）は、愛知県名古屋市西区城西4丁目にある、名古屋市営地下鉄鶴舞線の駅である。駅番号は T04 。 運行上の拠点であり乗務員の交代が当駅で行われる他、上り最終電車のみ当駅止まりとなる（翌朝当駅から上小田井駅へ回送し、上小田井駅発の列車となる）。かつては日中にも当駅起終点の列車が1往復設定されていた。 目次 1 歴史 2 駅構造 2.1 のりば 3 駅周辺 4 バス路線 5 隣の駅 6 脚注 7 関連項目 8 外部リンク 歴史 1981年（昭和56年）11月27日 - 当駅 - 伏見間の延伸に際し開業 [1] 。 1984年（昭和59年）9月6日 - 庄内緑地公園 - 当駅間の開業に伴い途中駅となる [1] 。 駅構造 浄心駅ホーム 相対式ホーム2面2線を有する地下駅。1番ホームには東改札口、2番ホームには西改札口がそれぞれあり、両ホームは線路の下を通る連絡通路でつながっている。改札外では東西それぞれのコンコースをつなぐ通路は無く、分断されている。 1番又は2番出入り口から入り階段を降りると1番ホーム（赤池・豊田市方面）にしか行けず、4～6番出入り口から入り階段を降りると2番ホーム（上小田井・犬山方面）にしか行くことができない。 よって、例えば2番ホームで降りて...
Read more

カンタス航空

Image
カンタス航空 Qantas Airways IATA QF [1] ICAO QFA コールサイン Qantas 法人番号 1700150004605 設立 1920年 ハブ空港 キングスフォード・スミス国際空港 メルボルン空港 焦点空港 香港国際空港 シンガポール・チャンギ国際空港 パース空港 ブリスベン空港 アデレード空港 マイレージサービス Frequent Flyer 会員ラウンジ Qantas Club 航空連合 ワンワールド 保有機材数 213機 (147機発注中) 就航地 144都市 (39カ国) 親会社 Qantas Airways Limited 本拠地 オーストラリア ニューサウスウェールズ州シドニー 代表者 Alan Joyce (CEO) Leigh Clifford (会長) 外部リンク qantas.com テンプレートを表示 カンタス航空本社 (Qantas Building A) カンタス航空 （カンタスこうくう、英語: Qantas Airways Limited ）は、オーストラリアおよび南半球最大手の航空会社。 オーストラリアでのQantasの発音は、 Quantas ( [ˈkwɒntəs] [2] [3] [4] 、 クウォンタス ) のように発音される。 目次 1 概要 2 歴史 2.1 設立 2.2 第二次世界大戦 2.3 第二次世界大戦後 2.4 拡大 2.5 現在 3 就航都市 4 保有機材 4.1 特別塗装機 5 マイレージサービス 6 機内サービス 6.1 広報活動 6.2 新ユニフォーム 7 事故及び故障 8 「オーストラリア・アジア航空」 9 補足 10 関連項目 11 脚注 12 外部リンク 概要 カンタス航空はオーストラリアのナショナルフラッグの航空会社であり、その機材数、国際便と国内便の就航都市数...
Read more