Strażnica KOP „Białowiż”
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1926 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Białowiż[a] | |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza | |
| Podległość | Kompania graniczna KOP „Białowiż” | |
Rozmieszczenie batalionu KOP „Rokitno” w 1931
Strażnica KOP „Białowiż”[b] – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Służba graniczna
3 Uwagi
4 Przypisy
5 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W 1925 roku, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 18 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 15 strażnic[4]. Strażnica KOP „Białowiż” w latach 1928 – 1939 funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 2 kompanii granicznej KOP „Białowiż”[1][2][5][3][6][7][8][9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[10].
W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[3]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 2 km[7].
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11].
Strażnica KOP „Białowiż” w 1932 roku ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 3 kilometrów 500 metrów od słupa granicznego nr 1347 do 1351[3], a w 1938 roku pododcinek szerokości 4 kilometrów 400 metrów od słupa granicznego nr 1347 do 1351[7].
Sąsiednie strażnice:
strażnica KOP „Musznia” ⇔ strażnica KOP „Żelechowo” – 1928[1], 1929[2], 1931[5], 1932[3], 1934[6], 1938[7]
Uwagi |
↑ wieś Białowiż, gmina Kisoryczne, powiat sarneński, województwo wołyńskie
↑ Inne nazwy – Białowierza[1]; Białowież[2][3].
Przypisy |
↑ abc Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
↑ abc Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
↑ abcde Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 31/1932.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ab Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.
↑ abcd Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 87/1938.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 311.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 89.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia |
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z 1928, 1934, 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
