Województwo wrocławskie (1946–1975)
Województwo wrocławskie – województwo ze stolicą we Wrocławiu, jedno z siedemnastu istniejących do reformy administracyjnej w 1975, ze stolicą we Wrocławiu.
W roku 1945 tymczasową siedzibą władz wojewódzkich była przez krótki czas Trzebnica, a potem Legnica (wówczas nazwę tę pisano także Lignica). Według danych z 1950 blisko 40% ówczesnych mieszkańców stanowili Polacy z Kresów Wschodnich[1][2].
W latach 1946-1950 woj. wrocławskie graniczyło z województwami: poznańskim i śląskim.
W latach 1950-1975 woj. wrocławskie graniczyło z województwami: opolskim, zielonogórskim i poznańskim oraz z Czechosłowacją i NRD. W wyniku reformy w 1975 z woj. wrocławskiego wydzielono województwa: jeleniogórskie, legnickie i wałbrzyskie.
Zobacz też |
- Podział administracyjny Polski (1944–1950)
- Podział administracyjny Polski (1950–1957)
- Podział administracyjny Polski (1957–1975)
- reforma administracyjna w Polsce (1975)
- geografia Polski
- województwo dolnośląskie
Przypisy |
↑ Atlas historyczny Polski, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa-Wrocław 1985, tabl. 53., ISBN 83-7000-016-9.
↑ Stanisław Rospond, Polszczyzna Śląska, 1970, s. 160.
|