Powiat kobryński






































Powiat kobryński






powiat


Państwo

 II Rzeczpospolita

Województwo

poleskie
Siedziba

Kobryń
Powierzchnia
3545 km²
Populacja (1931)
• liczba ludności


114.000
• gęstość
32 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny




Liczba gmin wiejskich
15


Położenie na mapie województwa
POL powiat kobryński map.svg
brak współrzędnych

Portal Portal Polska

Powiat kobryński, powiat w województwie poleskim II Rzeczypospolitej.
12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Imienin, Wołowce, Chomsk, Drohiczyn, Braszewicze, Osowce, Odryżyn, Worocewicze, Janów, Motol, Drużyłowicze i Berdzież do nowo utworzonego powiatu drohiczyńskiego[1].


Powiat datowany od Zygmunta I Starego, który księstwo kobryńskie (dotąd we władaniu Kobryńskich) przyłączył do województwa podlaskiego (po 1566 roku włączony do województwa brzeskolitewskiego). W trakcie zaborów w guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego.


Jego siedzibą było miasto Kobryń. W skład powiatu wchodziło 15 gmin wiejskich, 1 miasto i 2 miasteczka.




Spis treści






  • 1 Demografia


  • 2 Oświata


  • 3 Podział administracyjny


    • 3.1 Gminy


    • 3.2 Miasta




  • 4 Starostowie


  • 5 Zobacz też


  • 6 Linki zewnętrzne


  • 7 Przypisy


  • 8 Bibliografia





Demografia |


W grudniu 1919 roku powiat kobryński okręgu brzeskiego ZCZW zamieszkiwało 107 814 osób. Na jego terytorium znajdowało się 650 miejscowości, z których 6 miało 1–5 tys. mieszkańców i jedna miała ponad 5 tys. mieszkańców. Był nią Kobryń z 8835 mieszkańcami[2].



Oświata |


W powiecie kobryńskim okręgu brzeskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działały 74 szkoły powszechne i 3 szkoły średnie. Ogółem uczyło się w nich 6895 dzieci i pracowało 140 nauczycieli[3].



Podział administracyjny |



Gminy |



  • gmina Antopol


  • gmina Błoty (do 1928)

  • gmina Dywin


  • gmina Dziatkowicze (od 1928)

  • gmina Horodec


  • gmina Iłosk (do 1928)


  • gmina Kobryń (od 1928)


  • gmina Lelików (od 1926)[4]


  • gmina Matiasy (lub gmina Matjasy) (od 1926)[5]


  • gmina Mokrany (do 1928)[6]

  • gmina Nowosiółki

  • gmina Oziaty


  • gmina Podolesie (siedziba: Jeremicze)


  • gmina Pruska (do 1928)


  • gmina Rohoźna (lub gmina Rohożna) (do 1928)


  • gmina Siechnowicze (do 1928)


  • gmina Stryhowo (do 1928)


  • gmina Tewle (od 1928)


  • gmina Zbirohi (lub gmina Zbirogi) (do 1928)


  • gmina Ziołowo (do 1928)


  • gmina Żabinka (od 1928)



Miasta |




  • Antopol (do ?)


  • Dywin (do ?)

  • Kobryń



Starostowie |



  • Florentyn Andracki (1920-)[7]


Zobacz też |



  • podział administracyjny II RP

  • województwo poleskie



Linki zewnętrzne |



  • Powiat kobryński w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa 1883.


Przypisy |




  1. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 47


  2. I. Tablice ogólne. W: Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 25, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.


  3. Joanna Gierowska-Kałłaur: Rozdział VII. Szkolnictwo na ziemiach podległych Zarządowi Cywilnemu Ziem Wschodnich. W: Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 243. ISBN 83-88973-60-6. (pol.)


  4. Przyłączona 15 grudnia 1926 r. z powiatu koszyrskiego (Dz.U. z 1926 r. nr 66, poz. 391)


  5. Przyłączona 1 stycznia 1926 r. z powiatu prużańskiego (Dz.U. z 1925 r. nr 90, poz. 635)


  6. 12 kwietnia 1928 r. została zniesiona, a jej terytorium włączone do gminy Wielkoryta w powiecie brzeskim z wyjątkiem wsi Osowa i Lachowce włączonych do gminy Małoryta w powiecie brzeskim (Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427).


  7. Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, Nr 1 z 20 października 1920. 



Bibliografia |



  • Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 50, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.

  • Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 447. ISBN 83-88973-60-6.






Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空