Jan Ciechanowski (dyplomata)
| ||
Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1887 Grodziec, Królestwo Polskie | |
Data i miejsce śmierci | 19 kwietnia 1973 Waszyngton, Dystrykt Columbia, USA | |
Poseł RP w USA | ||
Okres | od 12 października 1925 do 20 lutego 1929 | |
Poprzednik | Władysław Wróblewski | |
Następca | Tytus Filipowicz | |
Ambasador RP w USA | ||
Okres | od 16 grudnia 1940 do 5 lipca 1945 | |
Poprzednik | Jerzy Potocki | |
Następca | Janusz Żółtowski charge d'affaires, reprezentujący Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej | |
Odznaczenia | ||
Jan Maria Włodzimierz Ciechanowski (ur. 15 maja 1887 w Grodźcu, zm. 16 lub 19 kwietnia 1973 w Waszyngtonie) – ekonomista i dyplomata polski.
W latach 1911–1917 kierował administracją należących do ojca Stanisława kopalń i fabryk w Grodźcu.
W latach 1919–1925 radca ambasady w Londynie, od 1926 r. minister pełnomocny i poseł nadzwyczajny w USA. W 1928 zawarł z ówczesnym sekretarzem stanu Frankiem Kellogiem traktaty o koncyliacji[1] i arbitrażu[2]. Podczas II wojny światowej sekretarz generalny MSZ w rządach gen. Władysława Sikorskiego, w latach 1941–1945 ambasador RP w Waszyngtonie. W imieniu Polski podpisał Deklarację Narodów Zjednoczonych. Przewodniczący delegacji polskiej na konferencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (Chicago, 1 listopada – 7 grudnia 1944 r.), która zaowocowała podpisaniem konwencji chicagowskiej.
Po wojnie pozostał na emigracji w USA[3]. Był członkiem Ligi Niepodległości Polski[4]. Zmarł w Waszyngtonie w wieku 86 lat.
Dzieła |
- "Defeat in Victory" Garden City, N.Y.: Doubleday & Co., 1947
Odznaczenia |
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[5]
Przypisy |
↑ Dziennik Ustaw 1930 r. nr 4 poz. 27
↑ Dziennik Ustaw 1930 r. nr 4 poz. 29
↑ Józef Łaptos "Dyplomaci II RP w świetle raportów QUAI D'ORSAY" Warszawa 1993
↑ Jan Józef Kasprzyk, Liga Niepodległości Polski, w: Encyklopedia Białych Plam, t. XI, Radom 2003, s. 142.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
Bibliografia |
- Józef Łaptos "Dyplomaci II RP w świetle raportów QUAI D'ORSAY" Warszawa 1993