Strażnica WOP Kuczery




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}



























Strażnica WOP Kuczery
strażnica WOP Zalesie
strażnica WOP Basznia Górna


Historia

Państwo

 Polska
Sformowanie

1945
Organizacja
Dyslokacja

Sieniawka; Basznia Górna; Kuczery

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza
Podległość

34 komenda odcinka
261 batalion WOP

Strażnica WOP Sieniawka/Zalesie/Basznia Górna/Kuczery – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Działania zbrojne


  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 34 komendy odcinka jako 156 strażnica WOP (Sieniawka)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].


Organizowana była i do stycznia 1946 roku stacjonowała w Przemyślu[3]. 25 stycznia 1946 roku 34 komenda OP, wraz ze swoimi strażnicami, wymaszerowała do Lubaczowa. Tam strażnice kwaterowały do czerwca 1946[4].


W czerwcu 1946 strażnica nr 156 wymaszerowała na tymczasowe mp do m. Basznia Górna. W 1948 przeszła na swój odcinek do m. Kuczery. W 1954 roku nosiła numer 153[4].



Działania zbrojne |


11 sierpnia 1946 roku w nocy czujka 156 strażnicy Zalesie w składzie: szer. Józef Kwiatek (erkaemista) i szer. Józef Juraszek, dostrzegła na przedpolu strażnicy oddziały UPA przygotowujące się do ataku. Otworzyła ogień, który umożliwił załodze zajęcie obrony. W toku walki szer. Zygmunt Pniewski ogniem granatnika ckm przeciwnika, a podoficer dyżurny kpr. Sadaj wyniósł z przedpola rannego erkaemistę Kwiatka. Nadciągająca pomoc z komendy spowodowała wycofanie się napastników. Straty strażnicy - trzech rannych. Szer. Pniewski został odznaczony Srebrnym a szer. Kwiatek i szer. Juraszek - Brązowymi Medalami "Zasłużonym na Polu Chwały"[5].



Przypisy |




  1. ASGran., sygn. 217/143 ↓.


  2. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.


  3. Historia POWOP ↓, s. 20.


  4. ab Historia POWOP ↓, s. 21.


  5. Jackiewicz 1998 ↓, s. 115.



Bibliografia |



  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.

  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.

  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.

  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k.119 -123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.






Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空