Wojciech Łazarek (ur. 4 października 1937 w Łodzi) – polski piłkarz i trener piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski w latach 1986−1989.
Spis treści
1Kariera
2Sukcesy
2.1Zawisza Bydgoszcz
2.2Lech Poznań
2.3Indywidualne
3Życie prywatne
4Przypisy
5Linki zewnętrzne
Kariera |
Z wykształcenia technik mechanik. Jako piłkarz występował na pozycji napastnika. Wychowanek Metalowca Łódź, następnie grał w Starcie Łódź, ŁKS Łódź oraz Lechii Gdańsk.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej podjął pracę jako trener. Zaczynał jako asystent trenera reprezentacji juniorów Łodzi (1964-1967). Następnie pracował jako szkoleniowiec reprezentacji juniorów Wybrzeża (1968−1974), MRKS Gdańsk (1971−1974), Lechii Gdańsk (1974−1975), Olimpii Elbląg (1975−1976), Bałtyku Gdynia (1977), Zawiszy Bydgoszcz (1978−1979, awans do I ligi), Lecha Poznań (1980−1984, Mistrzostwo Polski 1983 i 1984, Puchar Polski 1982 i 1984), ponownie Lechii Gdańsk (1985−1986) oraz krótko drużyny II ligi szwedzkiej Trelleborgs FF (1986). W latach siedemdziesiątych odbył wiele zagranicznych staży trenerskich, m.in. w Hercie BSC, Hamburger SV, Dynamie Kijów oraz PSV Eindhoven.
W sierpniu 1986 roku wygrał konkurs na stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski. Kadrę narodową prowadził od 25 sierpnia 1986 do 15 czerwca 1989. Odszedł po przegranym meczu z reprezentacją Anglii w eliminacjach Mistrzostwa Świata 1990.
Po zakończeniu pracy z reprezentacją Polski trenował drużyny polskie i zagraniczne: izraelski Hapoel Kefar Sawa (1990), ŁKS Łódź (1991), egipski Al-Masry Port Said (1992), saudyjski Ettifaq FC (1993−1994), Aluminium Konin (1995), izraelski Hapoel Taibe (1996−1997), Wisłę Kraków (1997−1998), Widzew Łódź (1998), Śląsk Wrocław (1998−1999) oraz Jagiellonię Białystok (2001−2002). W latach 2002−2004 prowadził reprezentację Sudanu[1].
Od 19 października 2005 do 3 lipca 2006 był trenerem i dyrektorem sportowym klubu War-Pol Narew Ostrołęka. Od 8 kwietnia do czerwca 2008 roku był trenerem Steinpol-Ilanki Rzepin[2].
Sukcesy |
Zawisza Bydgoszcz |
Awans do ekstraklasy: 1979
Lech Poznań |
Mistrz Polski: 1983, 1984
Puchar Polski: 1982, 1984
Indywidualne |
Trener Roku wg Plebiscytu Piłki Nożnej: 1983, 1984
Życie prywatne |
Jego syn Grzegorz (1964−2018) był piłkarzem[3].
Przypisy |
↑Wojciech Łazarek dla Transfery.info: Chociaż dupcia poszarpana, ale zawsze proszę pana! [dostęp:2012-08-20]
↑Skarb - Ilanka Rzepin - 90minut.pl
↑Grzegorz Łazarek nie żyje (pol.). W: 90minut.pl [on-line]. 2018-01-14. [dostęp 2018-01-14].
Linki zewnętrzne |
Profil na HistoriaWisły.pl
Kariera szkoleniowa
p•d•e
Trenerzy Lechii Gdańsk
Lasota (1948)
Koncewicz (1949)
Križek (1949)
Bartolik (1950–53)
Fritsch (1953)
Foryś (1954–57)
Goździk (1958)
Serafin (1959–60)
Nierychło (1960–61)
Szollár (1961)
Drabiński (1962)
Polakow / Rogocz / Korynt (1962)
Rogocz (1962–1963)
Serafin (1963)
Lemiszko (1964)
Wrzos (1965–66)
R. Gronowski (1966)
Brzozowski (1967)
Gozdur (1968–70)
Słaboszowski (1970–71)
Rogocz (1971–72)
Kulesza (1972–74)
Łazarek (1974–75)
Polakow (1976)
Geszke (1976)
Walczak (1977–78)
Pekowski (1978–79)
Przybylski (1979–80)
Brzyski (1981)
Globisz (1981–82)
Wojewódzki (1982)
Jastrzębowski (1982–84)
Globisz (1984)
Łazarek (1985–86)
Globisz (1986)
Geszke (1986–87)
Kociołek (1987–88)
Stachura (1988–89)
B. Kaczmarek (1989–92)
Musiał (1992–93)
Tymiński (1993)
Geszke (1993–94)
Kupcewicz (1995)
Kostka (1995–96)
Stachura (1996)
Gładysz (1996–97)
Bikiewicz (1997–98)
Kulik (1998–99)
Jastrzębowski (1999–2000)
Wika (2000)
Szukiełowicz (2000)
Stachura (2000–2001)
Małolepszy (2001–02)
Jastrzębowski (2003–04)
M. Kaczmarek (2004–06)
Borkowski (2006–07)
Kafarski (2007)
Kubicki (2007–08)
Zieliński (2008–09)
Kafarski (2009–11)
Ulatowski (2011)
Janas (2012)
B. Kaczmarek (2012–13)
Probierz (2013–14)
Moniz (2014)
Machado (2014)
Unton i Kalkowski (2014)
Brzęczek (2014–15)
von Heesen (2015)
Banaczek (2015)
Nowak (2016–17)
Owen (2017–18)
Stokowiec (od 2018)
p•d•e
Trenerzy Bałtyku Gdynia
Sobociński i Przyradzki (1956–1957)
Bartolik (1958–1959)
Sowiński (1960)
Sobociński (1961–1962)
Serafin (1962–1963)
Sobociński (1963–1964)
Gozdur (1964–1967)
Filipiak (1968)
Wrzos (1969)
Domagała (1969)
Geszke (1970–1971)
Foryś (1971–1972)
Gozdur (1972–1973)
Polakow (1974)
J.Walczak (1975–1976)
Mandziara (1977)
Łazarek (1977)
Sokołowski (1978–1980)
Adamus (1980–1981)
Geszke (1981–1983)
Waligóra (1983–1984)
Pieszko (1985)
Stachura (1985–1987)
Jakubowski (1988)
Polakow (1988–1989)
Filipiak (1989)
Adamus (1989–1990)
Geszke (1990–1991)
Szkoda (1991–1994)
Polakow (1994)
Filipiak (1994)
Bussler (1995–1996)
Szwarc (1996)
A.Walczak (1997)
A.Walczak i Bussler (1998–1999)
Adamus (1999)
Niedźwiedzki (2000)
Zimny (2000)
Geszke (2000–2001)
Zimny (2001–2004)
Jaszczerski (2005)
Bussler (2005–2006)
Jastrzębowski (2006–2009)
Rzepka (2009–2010)
Grembocki (2011)
Witkowski (2011)
Złonkiewicz (2011)
Topolski (2011–2012)
Tęsiorowski (2012)
Hartman (2012–2013)
Martyniuk (2013)
Budziwojski (2013–2014)
Martyniuk (2014–2017)
Mierzejewski (2017)
Letniowski (od 2017)
p•d•e
Trenerzy Lecha Poznań
Kwiatkowski (1932–1936)
Marcai (1936–1938)
Pawlak (1938–1939)
Bródka (1945–1946)
Lovas (1946–1947)
Bródka (1947–1948)
Demuynck (1948–1949)
Böttcher i Bródka (1949)
Walter (1950)
Böttcher (1950)
Böttcher i Bródka (1950–1951)
Balcer (1951–1952)
Woźniak (1953)
Białas (1953)
Tarka (1954–1957)
Białas (1957)
Lugr (1957–1958)
Czapczyk (1959–1961)
Tarka (1961–1962)
Słoma (1962–1963)
Drabiński (1963–1964)
Czapczyk (1964)
Słoma (1964–1965)
Białas (1965–1966)
Brzozowski (1966)
Białas (1966)
Tarka (1966–1968)
Białas (1969–1972)
Białas i Chudziak (1972)
Dziwisz (1972–1973)
Pekowski (1973–1975)
Hradecki (1975–1976)
Chudziak i Białas (1976)
Chudziak (1976)
Wąsikiewicz (1976)
Kopa (1976–1979)
Łoś (1979)
Łazarek (1980–1984)
Jezierski i Machciński (1985)
Jakubowski (1985–1986)
Waligóra (1986–1987)
Kasalik i Napierała (1987)
Szerszenowicz (1987–1988)
Apostel (1988)
Strugarek (1988–1989)
Kopa i Strugarek (1989–1991)
Strugarek (1991)
Apostel (1991–1993)
Jakóbczak (1993)
Stępczak (1993–1994)
Matłoka (1994)
Szukiełowicz (1994–1995)
Franiak (1995–1996)
Marchlewicz (1996)
Polak (1996–1997)
Marchlewicz (1997)
Pawlak (1997–1998)
Marchlewicz (1998)
Kopa (1998)
Marchlewicz (1998)
Topolski (1998–1999)
Kurowski (1999–2000)
Franiak (2000)
Wąsikiewicz (2000)
Pinter (2000)
Topolski (2000–2001)
Baniak (2001–2002)
Jakołcewicz (2002)
Páník (2002–2003)
Pala (2003)
Michniewicz (2003–2006)
Smuda (2006–2009)
Zieliński (2009–2010)
Bakero (2010–2012)
Rumak (2012–2014)
Chrobak (2014)
Skorża (2014–2015)
Urban (2015–2016)
Bjelica (2016–2018)
Ulatowski (2018[A])
Đurđević (2018)
Żuraw (2018[A])
Nawałka (od 2018)
↑ abtymczasowo
p•d•e
Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
Szkolnikowski (1921)
Lustgarten, Obrubański i Ziemiański (1922)
Cetnarowski, Jentys i Lustgarten (1922)
Glabisz, Kuchar i Obrubański (1923)
Obrubański (1924)
Orzelski[A] (1924)
Rosenstock[A] (1924)
Kuchar (1925)
Synowiec (1925–27)
Kuchar (1928)
Loth (1929–31)
Przeworski[A] (1931)
Kałuża[A] (1931)
Kałuża (1932–39)
Loth[A] (1932, 1934)
Przeworski[A] (1935)
Otto[A] (1936)
Przeworski[A] (1937)
Kossok[A] (1937)
Spoida[A] (1938)
Reyman (1945–47)
Bergtal, Krug i Przeworski (1947–48)
Alfus (1948)
Krug (1948)
Krug, J. Nowak i Przeworski (1948)
Szymkowiak, Izdebski, Kisieliński, Krug i Śmiglak (1949–50)
Szymkowiak, Kaczanowski, Kisieliński i Krug (1950)
У этого термина существуют и другие значения, см. Димитровград. Город Димитровград Флаг Герб 54°14′ с. ш. 49°35′ в. д. H G Я O L Страна Россия Россия Субъект Федерации Ульяновская область Городской округ город Димитровград Глава города Гадальшин А. Р. (и.о.) [1] История и география Основан 1698 год Прежние названия до 1972 — Мелекесс Город с 1926 года Площадь МО - 103,98 [2] км² Высота центра 88 м Тип климата умеренно-континентальный Часовой пояс UTC+4 Население Население ↘ 115 253 [3] человека ( 2018 ) Плотность 1118,96 чел./км² Национальности русские, татары, чуваши, эрзяне, мокшане Конфессии православные, мусульмане Катойконим димитровгра́дец , димитровгра́дка , димитровгра́дцы Официальный язык русский Цифровые идентификаторы Телефонный код +7 84235 Почтовый индекс 4335хх Код ОКАТО 73 405 Код ОКТМО 73 705 000 001 Прочее...
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Быков; Быков, Василий; Быков, Василий Иванович. Василий Иванович Быков Дата рождения 5 февраля 1920 ( 1920-02-05 ) Место рождения Кравотынь, Осташковский уезд, Тверская губерния, РСФСР Дата смерти 16 ноября 1999 ( 1999-11-16 ) (79 лет) Место смерти Севастополь, Украина Принадлежность СССР СССР → Украина Украина Род войск ВМФ СССР Годы службы 1937—1979 Звание Контр-адмирал Часть «ТКА-242», «ТКА-561» 1-я бригада ТКА СФ и ТОФ, СКР «Шквал» Командовал Торпедным катером, звеном ТКА, кораблём, дивизионом кораблей Сражения/войны Великая Отечественная война Советско-японская война Награды и премии В отставке жил в Ленинграде, с 1981 — в Севастополе Василий Иванович Быков (1920, Кравотынь — 1999, Севастополь) — Герой Советского Союза (1944), кон...