Strażnica KOP „Korzeniowszczyzna”
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
| Historia | ||
Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1925 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Korzeniowszczyzna[a] | |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza | |
| Podległość | Kompania graniczna KOP „Lubieniec” | |
Rozmieszczenie batalionu KOP „Kleck” w 1931
Strażnica KOP „Korzeniowszczyzna” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Służba graniczna
3 Walka o strażnicę w 1939
4 Uwagi
5 Przypisy
6 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W 1924 roku, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 9 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. 81 strażnica KOP „Korzeniowszczyzna”[2] w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Lubieniec”[3][4][5][6][7][8][9]batalionu KOP „Kleck”[10] z pułku KOP „Snów”[11]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[12].
W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła szosa długości 0.5 km i droga polna długości 6 km[8].
Służba graniczna |
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[13]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[12].
Strażnica KOP „Korzeniowszczyzna” w 1932 roku ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 3 kilometrów 934 metrów od słupa granicznego nr 899 do 907[6], a w 1938 roku pododcinek szerokości 5 kilometrów 46 metrów od słupa granicznego nr 895 do 906[8].
Sąsiednie strażnice:
- 80a strażnica KOP „Lecieszyn” ⇔ 82 strażnica KOP „Wielka Bałwań” - 1928[2], 1929[4], 1931[5], 1932[6], 1934[7]
- 80 strażnica KOP „Cyckowicze” ⇔ strażnica KOP „Wielka Bałwań” - 1938[8]
Walka o strażnicę w 1939 |
Rano 17 września 1939 pogranicznicy z 17 oddziału ochrony pogranicza NKWD zaatakowali strażnicę i do 7:35 opanowali ją[14].
Uwagi |
↑ wieś Korzeniowszczyzna, gmina Hrycewicze, powiat nieświeski, województwo nowogródzkie
Przypisy |
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ab Wykaz L.dz. 1040/2Br.OP. ↓.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1928.
↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1929.
↑ ab Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ abcd Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 25/1932.
↑ ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 55/1934.
↑ abcd Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 86/1938.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 309.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 89.
↑ Polak 1999 ↓, s. 218.
↑ ab Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑ Cygan 2006 ↓, s. 101.
Bibliografia |
- Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy we krwi. Obrona północno-wschodniej Polski we wrześniu 1939. Warszawa: Espadon Publishing, 2006. ISBN 978-83-60786-00-0.
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 2 Brygady KOP nr L.dz. 1040/2Br.OP. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
