Staroleśna Szczerbina
| ||
 Widok ze Świstowego Szczytu | ||
Państwo |  Słowacja | |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Sąsiednie szczyty | Staroleśna Igła, Zadnia Warzęchowa Turnia | |
Położenie na mapie Tatr   Staroleśna Szczerbina | ||
 49°10′17,8″N 20°09′27,5″E/49,171611 20,157639 | ||
Staroleśna Szczerbina (słow. Starolesnianska štrbina, niem. Kastenbergscharte, węg. Szekrényes-csorba) – wąska przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich. Stanowi najniższy punkt grani pomiędzy Staroleśnym Szczytem a Zadnią Warzęchową Turnią, bliższą z Warzęchowych Turni, należących już do Nowoleśnej Grani.
Od wschodniego wierzchołka Staroleśnego Szczytu, Tajbrowej Turni, wschodnia grań prowadzi przez następujące obiekty:
- Staroleśne Wrótka (Starolesnianska bránka),
- Staroleśna Kopa (Starolesnianska kopa),
Wyżnia Staroleśna Szczerbina (Vyšná Starolesnianska štrbina),- Staroleśna Igła (Ihla v Skriniciach),
- Staroleśna Szczerbina.
Wyżnia Staroleśna Szczerbina położona jest na wschód od Staroleśnej Igły, oddzielającej ją od Wyżniej Staroleśnej Szczerbiny. Najprostsza droga na przełęcz prowadzi z Doliny Staroleśnej przez północną ścianę Staroleśnego Szczytu. O wiele trudniejsze są drogi lewą grzędą wspomnianej ściany, wprost żlebem z Doliny Staroleśnej oraz z południowego wschodu, z Doliny Sławkowskiej. Zimą najwygodniejsze jest wejście wprost żlebem z Doliny Staroleśnej.
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie: Heinrich Behn, Ernst Dubke i przewodnik Johann Franz senior, 5 sierpnia 1906 r.,
- zimowe: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.
Staroleśna Szczerbina widoczna jako prawe z najgłębszych wcięć na prawo od Staroleśnego Szczytu (widok znad Granackiego Stawu)
Bibliografia |
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 123–125, 253–254.
| ||||
