James Brown







Ten artykuł dotyczy amerykańskiego muzyka. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

















































James Brown


Ilustracja
Brown (Hamburg, 1973)
Imię i nazwisko
James Joseph Brown, Jr.
Pseudonim
Godfather of Soul
Data i miejsce urodzenia
3 maja 1933
Barnwell, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci
25 grudnia 2006
Atlanta, Stany Zjednoczone

Instrumenty

gitara, harmonijka ustna, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe

Gatunki

R&B, funk, soul
Zawód
piosenkarz, kompozytor
Aktywność
1956–2006

Wydawnictwo
Federal, King
Powiązania

The Famous Flames, The J.B.’s

Strona internetowa

James Joseph Brown (ur. 3 maja 1933 w Barnwell, zm. 25 grudnia 2006 w Atlancie[1]) – amerykański piosenkarz, kompozytor, instrumentalista, osobowość sceniczna.


James Brown uznawany jest za prekursora gatunków rhythm and blues, soul i funk. Muzyka Browna wywodzi się z fuzji bluesa i gospel z instrumentalnym, tanecznym jazzem oraz sporymi wpływami muzyki latynoskiej. Muzyka ta, oparta na bogatym instrumentarium obejmującym rozbudowaną sekcję instrumentów perkusyjnych i dętych, cechuje się wielką żywiołowością. Brown jako wokalista charakteryzuje się mocnym, ekspresyjnym głosem. Jego technika wokalna, pełna zaśpiewów i ozdobników, czyni go jednym z najłatwiej rozpoznawalnych wokalistów soulowych. Dotyczy to również jego emocjonującego i ekstatycznego scenicznego emploi, będącego szczerą projekcją charyzmy artysty. James Brown był artystą bardzo płodnym. W ciągu długiej kariery, rozciągającej się od końca lat pięćdziesiątych do wczesnych osiemdziesiątych XX wieku, wydawał średnio po cztery albumy rocznie, a w rekordowym 1968 roku aż dziewięć. Wylansował wiele utworów, które są dziś standardami muzyki rozrywkowej, takich jak „It’s a Man’s Man’s Man’s World”, „I Got You (I Feel Good)” czy „Get Up (I Feel Like Being a) Sex Machine”. Kariera została przerwana finansowymi i prawnymi kłopotami artysty, które doprowadziły do kontrowersyjnego procesu kryminalnego (nadużycia podatkowe) i uwięzienia. W końcu lat dziewięćdziesiątych Brown powrócił do studia nagraniowego i na scenę, choć nie udało mu się już odzyskać dawnej popularności.


W 1986 roku Brown został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[2].


W 1980 roku wziął udział w filmie muzycznym Blues Brothers. Zagrał rolę księdza w protestanckim kościele. Pojawił się również w filmie Blues Brothers 2000 z 1998 roku, gdzie zagrał rolę dyrygenta chóru gospel.


James Brown zmarł w wieku 73 lat w wyniku komplikacji związanych z zapaleniem płuc, choć krążą również pogłoski, iż został postrzelony w płuco przez własnego szofera, w wyniku czego zmarł[potrzebny przypis]. Ciało muzyka zostało złożone w złotej trumnie i na czas budowy publicznego mauzoleum, umieszczone w prywatnej rodzinnej krypcie w Karolinie Południowej.



Dyskografia |




Brown podczas NBA All-Star Game (2001)




  • 1959: Try Me!

  • 1959: Please Please Please

  • 1960: Think

  • 1961: James Browns Presents His Band

  • 1961: The Amazing James Brown

  • 1961: Night Train

  • 1962: Shout & Shimmy

  • 1962: Tours the U.S.A.

  • 1962: Jump Around

  • 1963: Live at the Apollo

  • 1963: Prisoner of Love

  • 1964: Pure Dynamite! Live at the Royal

  • 1964: Showtime

  • 1964: Out of Sight

  • 1964: Grits & Soul

  • 1965: Papa’s Got a Brand New Bag

  • 1965: James Brown Plays James Brown

  • 1965: Papa’s Got a Brand New Bag

  • 1966: I Got You (I Feel Good)

  • 1966: James Brown Plays New Breed

  • 1966: It’s a Man’s Man’s Man’s World

  • 1966: Handful of Soul

  • 1966: Mighty Instrumentals

  • 1966: James Brown Sings Christmas Songs

  • 1967: Sings Raw Soul

  • 1967: Live at the Garden

  • 1967: James Brown Plays the Real Thing

  • 1967: Cold Sweat

  • 1968: I Can’t Stand Myself When You Touch Me

  • 1968: I Got the Feelin’

  • 1968: James Brown Plays Nothing But Soul

  • 1968: Live at the Apollo

  • 1968: James Brown Sings out of Sight

  • 1968: James Brown Presents His Show of Tomorrow

  • 1968: Soul Party

  • 1968: A Soulful Christmas

  • 1968: A Thinking About Little Willie

  • 1969: Say It Loud, I'm Black and I'm Proud

  • 1969: Gettin’ Down to It

  • 1969: It’s a Mother

  • 1969: The Popcorn

  • 1969: Plays Rhythm & Blues

  • 1969: Excitement

  • 1970: Ain’t It Funky

  • 1970: Soul on Top

  • 1970: It’s a New Day—So Let a Man Come In

  • 1970: Sex Machine (na żywo)

  • 1970: Hey America

  • 1971: She Is Funky Down Here

  • 1971: Hot Pants

  • 1971: Revolution of the Mind (na żywo)

  • 1971: Super Bad (na żywo)

  • 1971: Soul Brother No. 1

  • 1972: There It Is

  • 1972: Get on the Good Foot

  • 1973: Black Caesar

  • 1973: Slaughter’s Big Rip-Off

  • 1973: The Payback

  • 1974: Hell

  • 1974: Reality

  • 1975: Sex Machine Today

  • 1975: Everybody’s Doin’ the Hustle

  • 1976: Get up Offa That Thing

  • 1976: Bodyheat

  • 1976: Hot

  • 1977: Mutha’s Nature

  • 1977: Strangers

  • 1978: Jam/1980’s

  • 1978: Take a Look at Those Cakes

  • 1979: The Original Disco Man

  • 1979: Mister Dynamite

  • 1980: People

  • 1980: Hot on the One (na żywo)

  • 1980: Soul Syndrome

  • 1981: Nonstop!

  • 1981: The Third Coming

  • 1981: Live in New York

  • 1981: Special

  • 1982: Mean on the Scene (na żywo)

  • 1983: Bring It On!

  • 1985: Live in Concert

  • 1986: Gravity

  • 1988: I'm Real

  • 1991: Love Over-Due

  • 1992: Universal James

  • 1995: Live at the Apollo

  • 1998: I'm Back

  • 1999: The Merry Christmas Album

  • 2001: Get up Offa That Thing (na żywo)

  • 2002: Super Bad – Live

  • 2002: Startime Live

  • 2002: In Concert (na żywo)




Przypisy |




  1. Richie Unterberger: James Brown Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-02].


  2. James Brown: inducted in 1986 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01].



Linki zewnętrzne |


  • Oficjalna strona muzyka








Popular posts from this blog

浄心駅

カンタス航空