Heil Hitler
Niemieccy uczniowie wznoszący Deutscher Gruß, 1934
Charlie Chaplin w filmie Dyktator (1940) parodiuje Hitler-Gruß
Heil Hitler (niem. Chwała Hitlerowi, Cześć Hitlerowi), Hitlergruß – powitanie w III Rzeszy. Jest połączeniem salutu rzymskiego, czyli czynności polegającej na podniesieniu wyprostowanego prawego ramienia nieco powyżej wysokości ramion, z okrzykiem Heil Hitler!.
Początkowo pozdrowienie to ograniczało się do samego podniesienia ramienia i dotyczyło tylko członków NSDAP. Po raz pierwszy gest ten został wykonany przez Adolfa Hitlera 27 stycznia 1923 roku podczas mityngu partyjnego, Hitler pozdrowił w ten sposób swoich słuchaczy. Naziści najprawdopodobniej zapożyczyli gest od włoskich faszystów[1]. Pierwsza fotografia przedstawiająca członków NSDAP wykonujących salut rzymski pochodzi z 1 września 1923 roku i została wykonana na masowym zlocie nacjonalistycznych sił paramilitarnych w Norymberdze[2]. Od parad w 1925 roku gest stał się coraz bardziej powszechny[3]. Powitanie za pomocą salutu rzymskiego stało się oficjalnym elementem estetyki NSDAP od 1927 roku[4]. Od 1930 roku członkowie NSDAP mieli obowiązek łączyć salut rzymski z okrzykiem Heil Hitler![5].
Po zdobyciu władzy przez nazistów w ramach rozszerzania kultu Führera minister spraw wewnętrznych Wilhelm Frick dekretem z 13 lipca 1933 roku zobowiązywał do używania go przez całe niemieckie społeczeństwo (Deutscher Gruß czyli pozdrowienie niemieckie). Na Hitlera odtąd (po 1934 roku) składano przysięgi, pozdrowienie „cześć Hitlerowi” (Heil Hitler) przeszło nawet do korespondencji. Stało się ono świadectwem „jedności i posłuszeństwa wobec wodza”. Jego użycie wymagane było od tej pory w czasie śpiewania hymnu państwowego Das Lied der Deutschen i partyjnego Horst-Wessel-Lied[6]. Alternatywą było Sieg Heil.
| Karol Grünberg Biografia Hitlera, Książka i Wiedza, 1988, fragment dyrektywy o hitlerowskim salucie: |
Wśród osób należących do tej samej grupy społecznej zwyczaj nakazuje podniesienie wyprostowanej prawej ręki pod takim kątem, by stał się widoczny spód dłoni. Gestowi temu towarzyszy sformułowanie „Heil Hitler” albo przynajmniej „Heil”. Jeśli ktoś pozdrawia znajomego z większej odległości, wystarczy podnieść rękę w opisany wyżej sposób. Jeśli spotykamy osobę pod względem społecznym – lub jakimś innym – stojącą niżej od nas, należy prawą dłoń unieść pionowo na wysokość oczu; jednocześnie należy powiedzieć „Heil Hitler”. W obu przypadkach należy gest powitalny wykonać lewą ręką, jeśli na prawej wspiera się towarzysząca dama. |
Konsekwentne nieużywanie pozdrowienia „Heil Hitler”, które Świadkowie Jehowy uważali za sugerujące przypisywania zbawienia Hitlerowi stało się jednym z powodów prześladowań tej grupy religijnej przez nazistów[7][8].
Obecnie grupy neonazistowskie używają liczby 88 na oznaczenie tego zwrotu, ponieważ litera h jest w alfabecie na 8 miejscu, a słowa Heil i Hitler rozpoczynają się od h[9].
Zobacz też |
- August Landmesser
- Jean de Mayol de Lupé
- salut rzymski
Przypisy |
↑ Ian Kershaw: Hitler 1889-1936: hybris. Poznań: 2017, s. 171. ISBN 978-83-7120-927-7.
↑ Kershaw 2017 ↓, s. 175.
↑ Lepage 2013 ↓, s. 30.
↑ Kershaw 2017 ↓, s. 568.
↑ Hitler Reden, Schriften, Anordnungen, Februar 1925 Bis Januar 1933. Christian Hartmann (red.). T. III, Teil 3: Zwischen den Reichstagswahlen Juli 1928 - September 1930. München: 1995, s. 383. ISBN 3-598-21939-3.Nieznane pola: "redaktor".
↑ Jean-Denis G.G.J.D.G.G. Lepage Jean-Denis G.G.J.D.G.G., Hitler Youth, 2008, ISBN 978-0-7864-3935-5 .
↑ Sybil Milton: Świadkowie Jehowy – zapomniane ofiary. W: Hans Hesse: „Najodważniejsi byli zawsze Świadkowie Jehowy”. Wrocław: Wydawnictwo A PROPOS, 2010, s. 168. ISBN 978-83-61387-21-3.
↑ Watchtower: Przebudźcie się!. Holocaust. Kto bił na alarm? (8 września 1995). , s. 4, 5, 1995. Selters/Taunus: Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1169.
↑ David Lane, archive.adl.org [dostęp 2016-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-07] .
Bibliografia |
- Historia Niemiec. Wrocław: Ossolineum, 2010, s. 624. ISBN 978-8304050358.
- Lepage Jean-Denis: An Illustrated Dictionary of the Third Reich. McFarland, 2013. ISBN 978-0786473724.
- Jean-Denis G.G.J.D.G.G. Lepage Jean-Denis G.G.J.D.G.G., Hitler Youth, 2008, ISBN 978-0-7864-3935-5 .
- Ian Kershaw: Hitler 1889-1936: hybris. Poznań: 2017. ISBN 978-83-7120-927-7.
| |||||||||||||||||||
Narodowy socjalizm w Wikimedia CommonsKontrola autorytatywna (salutowanie):
GND: 7734315-3
