Jfyhkgu

Teresa Landy Silvester, tl, Quidam, Piotr Szary
Data i miejsce urodzenia	23 września 1894 Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1972 Polska, Laski.
Zawód, zajęcie	siostra zakonna – franciszkanka, filozof, krytyk literacki
Odznaczenia

Grób s. Teresy na cmentarzu w Laskach

Teresa Landy, pseud. Silvester, tl, Quidam, Piotr Szary (ur. 23 września 1894 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1972 w Laskach) – krytyczka literacka, animatorka życia kulturalnego, filozofka, myślicielka katolicka, tłumaczka, franciszkanka.

Życiorys |

Przed wstąpieniem do zakonu |

Urodziła się w Warszawie jako Zofia Landy. Była krewną Michała Landego. Skończyła w 1911 roku prywatną szkołę dla dziewcząt, prowadzoną przez Jadwigę Kowalczykównę i Jadwigę Jawurkównę^[1]. W latach 1913-1916 była słuchaczką filozofii na paryskiej Sorbonie. Poznała tam Raissę i Jacques’a Maritainów. Po powrocie do Polski pracowała jako nauczycielka.

W 1917 roku (pod wpływem rozmów z księdzem Władysławem Korniłowiczem) przyjęła chrzest. Brała czynny udział w pracy na rzecz „Kółka” księdza Korniłowicza. W dalszym ciągu pracowała w gimnazjach w Warszawie i Pułtusku.

Życie w zakonie |

W 1928 roku wstąpiła do Zgromadzenia ss. Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach, a 15 sierpnia 1936 złożyła śluby wieczyste. Podczas okupacji hitlerowskiej, ze względu na żydowskie pochodzenie, ukrywała się w domach Zgromadzenia w Żułowie i Kozłówce na Lubelszczyźnie. Niemal przez całe życie związana była z Zakładem dla Niewidomych w Laskach (w latach 1926-1939 jako kierowniczka szkoły dla niewidomych).

Była bliską współpracowniczką matki Elżbiety Czackiej. Razem z nią opracowała tzw. skróty brailowskie. Przez kilka lat była mistrzynią nowicjatu w Laskach. Prowadziła też wykłady z filozofii św. Tomasza dla środowisk akademickich. Zmarła w Laskach po długiej chorobie.

Teresa Landy jako krytyk literacki |

W latach 1934–1939 była członkiem redakcji pisma „Verbum”. Na jego łamach ogłaszała artykuły i recenzje.

W polskiej krytyce reprezentowała nurt personalistyczny, który nawiązywał do osiągnięć neotomizmu. Landy pozostawała pod silnym wpływem św. Tomasza, Jacques’a Maritaina i późnych pism Stanisława Brzozowskiego.

Była autorką szkiców i recenzji poświęconych literaturze polskiej (m. in. Dąbrowskiej, Nałkowskiej, Gombrowiczowi) i francuskiej (m. in. Bernanosowi, de Saint-Exupéry’emu, Malraux).

Po wojnie jej artykuły ukazywały się rzadko. Publikowała na łamach „Tygodnika Powszechnego”.

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia |

W 1938 roku otrzymała Brązowy Krzyż Zasługi za dokonania na polu pedagogicznym.

Przypisy |

Bibliografia |

• 
  Verbum (1934–1939). Pismo i środowisko, oprac. M. Błońska i in. (1976)


• Krzysztof Dybciak, Personalistyczna krytyka literacka. Teorie i opis nurtu z lat 30. (1981)


• Jakub Beczek, Aktualizacja cudzych doświadczeń. Siostry Teresy Landy odkrywanie Brzozowskiego, [w:] Dwudziestolecie 1918–1939. Odkrycia. Fascynacje. Zaprzeczenia, Andrzej S. Kowalczyk, Tomasz Wójcik, Andrzej Zieniewicz (red.), Dom Wydawniczy ELIPSA, ​ISBN 978-83-7151-839-3​, Warszawa 2010.


• Elżbieta Przybył-Sadowska, Mistyka zwyczajności. Idee religijne w twórczości s. Teresy Landy (1894-1972), „Przegląd Religioznawczy” 2013, nr 1 (247), s. 79-91.