Placówka Straży Granicznej I linii „Jelonki” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w okresie międzywojennym.
Spis treści
1Geneza
2Formowanie i zmiany organizacyjne
3Służba graniczna
4Kierownicy/dowódcy placówki
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Geneza |
Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. W 1921 roku w Praszce stacjonował sztab 4 kompanii 4 batalionu celnego. 4 kompania celna jedną ze swoich placówek wystawiła w Jelonkach[3]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[4]. Placówka Straży Celnej „Jelonki” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Jelonki” z Inspektoratu SC „Praszka”[5].
Osobny artykuł: Placówka Straży Celnej „Jelonki”.
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[6].
Rozkazem nr 3 z 25 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Jaworzno”. Placówka Straży Granicznej I linii „Jelonki” znalazła się w jego strukturze[7].
Rozkazem nr 11 z 9 stycznia 1930 roku reorganizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił nową organizację komisariatu i przeniósł jego siedzibę do Rudnik. Placówka SG I linii „Jelonki” pozostała w jego strukturze[8].
Służba graniczna |
Placówka „Jelonki” mieściła się w budynku skarbowym (w „kordonce”)[9]. Długość ochranianej przez placówkę linii granicznej w 1936 roku wynosiła 4 kilometry i 553 metrów. Rozpoczynała się od kamienia granicznego nr 052, a kończyła na kamieniu granicznym nr 057[10]. Placówka posiadała telefon (nr 10)[10].
Sąsiednie placówki
placówka Straży Granicznej I linii „Wygiełdów” ⇔ placówka Straży Granicznej I linii „Borek” − 1928[7]
placówka Straży Granicznej I linii „Prosna” ⇔ placówka Straży Granicznej I linii „Pieńki” − styczeń 1930[8]
Kierownicy/dowódcy placówki |
stopień
imię i nazwisko
okres pełnienia służby
kolejne stanowisko
przodownik
Stefan Karpiński[a]
1 X 1928 – 22 VII 1936[11]
kierownik placówki „Worochta”
Uwagi |
↑Stefan Karpiński – od 1916 był żołnierzem 2 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich. W sierpniu 1917 służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, a po jego likwidacji wcielony do armii austriackiej. Od 1918 w Wojsku Polskim. W składzie 26 pułku piechoty walczył na Ukrainie z bolszewikami. W 1919 został ranny, a w 1921 zdemobilizowany. W 1922 wstąpił do Straży Celnej. Otrzymał przydział do placówki SC „Szyszków”. W styczniu 1923 przeniesiony do placówki SC „Przedmoście”. Z dniem 16 maja 1925 został kierownikiem placówki SC „Gola”, a w 1926 przeniesiony na stanowisko kierownika placówki SC „Chróścin”. W 1928 wstąpił do Straży Granicznej i do 1 lipca pracował w placówce SG „Gola”. 1 października został mianowany kierownikiem placówki SG I linii „Jelonki”. Funkcję tę pełnił do 1936. Po ukończeniu kursu CS SG w Rawie Ruskiej został wyznaczony na stanowisko kierownika placówki II linii „Worochta”, ale już we wrześniu 1936 został kierownikiem placówki SG I linii „Chaszczowanie”. W 1937 powrócił do służby wywiadowczej w placówce II linii „Ławoczne”. W 1938 przeniesiony w stan spoczynku[11].
Przypisy |
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 130.
↑Piekarz 2017 ↓, s. 28.
↑OdeB batalionów celnych ↓, s. 4bc.
↑Dominiczak 1997 ↓, s. 250.
↑Kozłowski 2012 ↓, s. 25.
↑Goryński 2012 ↓, s. 226.
↑ abJabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 23.
↑ abJabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 71.
↑Kronika komisariatu „Rudniki” ↓, s. 3.
↑ abCharakterystyka komisariatu „Rudniki” ↓, s. 1.
↑ abKozłowski 2015 ↓, s. 145.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.)
Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2017-06-1].
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927. , 1927. Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej.
Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757.
Piotr Kozłowski: Zapomniani obrońcy granic południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej 1922-1939: słownik biograficzny oficerów, strażników oraz pracowników kontraktowych straży celnej i straży granicznej. Przemyśl: Wydawnictwo Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2015. ISBN 978-83-61329-14-5.
Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» Тип Акционерное общество Год основания 1957 Основатели Министерство авиационной промышленности СССР Расположение Россия Россия , Нижегородская область Ключевые фигуры Олег Вениаминович Лавричев (генеральный директор) Отрасль Приборостроение Продукция Продукция для авиационной и космической отраслей, а также гражданского назначения Число работников около 7000 человек Проходная АПЗ Сайт oaoapz.com Арзамасский приборостроительный завод на Викискладе Акционерное общество «Арзамасский приборостроительный завод имени П. И. Пландина» (сокращённое наименование — АО «АПЗ» ) — предприятие, выпускающее приборы для авиационной и космической отраслей, а также продукцию гражданского назначения. Завод разрабатывает и производит гироскопические приборы, системы управления, бортовые электронно-вычислительные машины, рулевые приводы, контрольно-провер
«Zurdo» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Zurdo (desambiguación). Los zurdos escriben y realizan otras actividades motrices finas con la mano izquierda. Para ello existen herramientas adaptadas, como lápices y tijeras para zurdos. Día de los Zurdos, 13 de agosto de 2002. El Día Internacional de la Zurdera fue instituido por el Club de los Zurdos para celebrar el ser zurdo y concienciar a toda clase de público acerca de las ventajas y desventajas de ser zurdo. La celebración ha crecido con el tiempo y en algunos países como Reino Unido se llevan a cabo diversas actividades lúdicas. Los zurdos son las personas que asimilan tendencia natural o utilizan preferentemente el lado izquierdo de su cuerpo, situación observable en sus extremidades. Es un fenotipo minoritario de la especie humana. Las personas que usan preferentemente la mano derecha son diestras , mientras que las que usan indistintamente las dos manos o piernas son ambidiestras . Índice 1 Demog