Nowa Ruda







Ten artykuł dotyczy Nowej Rudy, miasta w województwie dolnośląskim. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.








































































Nowa Ruda







miasto i gmina



Ilustracja
Rynek w Nowej Rudzie











Herb

Flaga

Herb

Flaga


Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Aglomeracja

wałbrzyska
Data założenia
XIII wiek

Prawa miejskie
przed 1360

Burmistrz

Tomasz Jacek Kiliński

Powierzchnia
37,05 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość


22 695[1]
612,6 os./km²

Strefa numeracyjna
+48 74

Kod pocztowy
57-400, 57-401, 57-402

Tablice rejestracyjne
DKL


Położenie na mapie powiatu kłodzkiego


Mapa lokalizacyjna powiatu kłodzkiego

Nowa Ruda

Nowa Ruda






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Nowa Ruda

Nowa Ruda






Położenie na mapie województwa dolnośląskiego


Mapa lokalizacyjna województwa dolnośląskiego

Nowa Ruda

Nowa Ruda





Ziemia50°34′45,17″N 16°30′05,25″E/50,579214 16,501458

TERC (TERYT)
0208041

SIMC
0984278

Urząd miejski
Rynek 1
57-400 Nowa Ruda

Strona internetowa

Nowa Ruda (niem. Neurode, w dialekcie kłodzkim Noiroode, cz. Nová Ruda) – miasto w województwie dolnośląskim, nad Włodzicą, w powiecie kłodzkim. Wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej.


Nowa Ruda uzyskała lokację miejską przed 1360 rokiem[2]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Obecnie Nowa Ruda pełni funkcję ponadgminnego ośrodka administracyjno-edukacyjnego dla mikroregionu noworudzko-radkowskiego.


Nową Rudę zamieszkuje ponad 23 tys. mieszkańców, co czyni je drugim po Kłodzku miastem pod względem liczby ludności w powiecie, oraz piętnastym w województwie dolnośląskim. Nowa Ruda jest ważnym węzłem komunikacyjnym, krzyżują się tutaj trasy wojewódzkie. W mieście znajduje się stacja kolejowa i dworzec autobusowy, dzięki czemu można do Nowej Rudy dotrzeć koleją lub autobusami PKS-u.




Spis treści






  • 1 Położenie


  • 2 Historia


  • 3 Właściciele Nowej Rudy


  • 4 Zabytki


  • 5 Inne obiekty


  • 6 Kultura


    • 6.1 Miejski Ośrodek Kultury


    • 6.2 Miejska Biblioteka Publiczna


    • 6.3 Muzea




  • 7 Szkolnictwo


  • 8 Wspólnoty wyznaniowe


  • 9 Opieka zdrowotna


    • 9.1 Opieka zdrowotna ludzi


    • 9.2 Opieka zdrowotna zwierząt




  • 10 Sport i rekreacja


  • 11 Gospodarka


  • 12 Zanieczyszczenie powietrza


  • 13 Sąsiednie gminy


  • 14 Transport


    • 14.1 Drogi wojewódzkie


    • 14.2 Drogi lokalne


    • 14.3 Kolej




  • 15 Klimat (1979–2013)


  • 16 Miasta partnerskie


  • 17 Struktura powierzchni


  • 18 Demografia


    • 18.1 Władze miasta




  • 19 Osoby związane z miastem


  • 20 Media


  • 21 Zobacz też


  • 22 Przypisy


  • 23 Bibliografia


  • 24 Linki zewnętrzne





Położenie |



 Osobne artykuły: Obniżenie Noworudzkie i Góry Sowie.

Nowa Ruda położona jest w Sudetach Środkowych, nad rzeką Włodzicą i jej dopływami. Miasto położone jest pomiędzy Górami Sowimi, Górami Bardzkimi, Górami Suchymi i Górami Stołowymi, w dolinach i obniżeniach pomiędzy wzniesieniami Wzgórz Włodzickich.


Pod względem historycznym Nowa Ruda leży w ziemi kłodzkiej.


Miasto podzielone jest na trzy dzielnice: Centrum, Drogosław i Słupiec.



Historia |



Galeria: Herby Stillfriedów




Herb baronów Stillfried Rattonitz




Herb hrabiów Stillfried Rattonitz







Zamek Stillfriedów[3]





Dwór Górny





Dwór Stillfriedów w Drogosławiu





Pałac, ul. Piłsudskiego


Nowa Ruda, miasto położone w dolinie rzeki Włodzicy, swą historią sięga XIII wieku. Miasto założone zostało za czasów kolonizacji niemieckiej pod rządami króla czeskiego Przemysława Otokara II, który panował w latach 1253–1278. Pierwsza pisana wzmianka o Nowej Rudzie datowana jest na rok 1337[4]. Od 1352 dobra noworudzkie były własnością rodu Donynów. W latach 1350–1470 w mieście znacząco rozwinęło się rzemiosło takie jak tkactwo, szewstwo, oraz sukiennictwo[4]. Poskutkowało to nadaniem cechu szewcom noworudzkim w 1404 oraz miejskim sukiennikom w 1416. Podczas wojen husyckich miasto było parokrotnie najeżdżane w latach 1427–1429 i doszczętnie zniszczone. Odbudowywało się ono długo i powoli na podstawie nowo nadanych praw poprzez rodzinę Donynów, którzy prawa te nadali w 1434 Rok ten to także rok, w którym po raz pierwszy wzmiankowana była kopalnia węgla kamiennego w mieście. Nowa Ruda w 1472 przeszła pod władanie Jerzego Stillfrieda, jednego z rycerzy króla Czech, Jerzego z Podiebradów[4]. Jerzy Stillfried zaślubił także Annę von Donyn[4]. Wiek XVI zapisał się w historii miasta najazdem hrabiego Bernarda Thurna w 1622. Z racji tego, iż Bernard I i jego syn Henryk byli orędownikami wyznania protestanckiego miasto zostało zniszczone w czasie wojny trzydziestoletniej (1618–1648)[4]. Uwięzieni Stillfriedowie nawrócili się jednak na katolicyzm, w efekcie czego odzyskali wolność i prawo do dóbr noworudzkich. Miasto od 1742 zostało włączone do Prus na skutek zakupienia ziemi kłodzkiej przez króla Prus Fryderyka II[4]. Stillfriedowie w ciągu następnych lat stali się właścicielami 1/3 obszaru ziemi kłodzkiej[4]. Jednakże w 1810 Nowa Ruda wraz z przyległościami przeszła na własność rodziny Magnisów[4]. Pozostali oni właścicielami miasta aż do 1945.


Wcześniej, bo już w 1855 Nowa Ruda stała się siedzibą powiatu, który obejmował dwa miasta – Nową Rudę i Radków, oraz 37 osad wiejskich[4]. Miasto rozwijało się gospodarczo. Powstawały nowe zakłady włókiennicze, lecz przede wszystkim rozwijało się intensywnie górnictwo. Powstało wiele kopalni na terenie miasta m.in. kopalnia „Ruben” w Nowej Rudzie, „Johann Baptysta” w Słupcu, „Rudolph” w Przygórzu, oraz „Wenceslaus” w Ludwikowicach Kłodzkich[4]. Z rokiem 1871 miasto należało do II Rzeszy Niemieckiej. W 1879 doprowadzono do miasta kolej z Kłodzka, a w 1880 na stację w Nowej Rudzie wjechał pociąg z Wałbrzycha. Korzystny rozwój gospodarczy przerwał najtragiczniejszy pożar w dziejach miasta, który miał miejsce 23 maja 1884 Spłonęła wówczas spora część śródmieścia, m.in. rynek i kościół parafialny[4]. Działania wojenne podczas I wojny światowej ominęły miasto, jednak nastąpiła stagnacja gospodarcza, która doprowadziła do odebrania statusu miasta powiatowego Nowej Rudzie w 1932. W 1937 obchodzono uroczyście 600-lecie miasta, a słynny mieszkaniec miasta – prof. Joseph Wittig wydał obszerną kronikę Nowej Rudy[4]. Okres ten to czas największej katastrofy górniczej w historii noworudzkiego górnictwa. W kopalni „Ruben” na skutek zawału w 1941 zginęło 187 górników[4].


II wojna światowa ominęła miasto nie niszcząc jego zabudowy. Armia radziecka zajęła miasto bez walki dopiero po kapitulacji Niemiec 8 maja 1945. W czerwcu tegoż przybyli pierwsi Polacy[4]. Początkowo prowadzone były spory z Czechami o to, do kogo ma należeć ziemia kłodzka. Nowa Ruda znalazła się ostatecznie w granicach Polski i przyjęła obecną nazwę[4]. Wybrano pierwszego polskiego burmistrza, którym został Edward Miernik. Administracja polska dokonała wysiedlenia dotychczasowej ludności miasta do Niemiec; w jej miejsce napływali Polacy z centralnej części kraju oraz przesiedleńcy z Kresów. Pojawili się też polscy górnicy z Francji oraz Polacy z innych krajów[4]. Spowodowało to trudności integracyjne społeczeństwa Nowej Rudy. Obecną nazwę zatwierdzono administracyjnie 7 maja 1946[5].


Miasto po wojnie znacznie się rozbudowało. Powstało wiele zakładów przemysłowych dających pracę mieszkańcom, głównie w przemyśle wydobywczym i włókienniczym. Powstawały kopalnie (Kopalnia Węgla Kamiennego „Piast”, dawny „Ruben”, oraz Kopalnia Węgla Kamiennego „Słupiec”, dawniej „Johann Baptysta”). Wybudowano Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Nowar” oraz oddział Dzierżoniowskich Zakładów Radiowych „Diora”. W 1954 Nowa Ruda po raz drugi w swej historii została stolicą powiatu[4]. Do 1975, w którym ten status utraciła, była stolicą najmniejszego powiatu w ówczesnym województwie wrocławskim. W 1970 noworudzianie otrzymali nowy budynek Miejskiego Ośrodka Kultury, w 1972 zorganizowano w mieście Festiwal Studentów Szkół Artystycznych, a w 1973 Nową Rudę połączono administracyjnie w jeden organizm miejski z sąsiednim miastem Słupiec (który niespełna kilka lat wcześniej uzyskał prawa miejskie)[4]. II połowa lat 70. XX w. to okres kolejnych tragicznych wypadków górniczych. W 1976 w KWK „Nowa Ruda” zginęło 17 górników, a w 1979 zginęło kolejnych 7 górników[4]. W okresie stanu wojennego w kopalni miał miejsce strajk, który zakończył się aresztowaniami i procesami. Okres transformacji gospodarki nie ominął miasta. Mieszkańcy aktywnie włączyli się w przemiany zachodzące w ich mieście. Kandydaci Komitetu Obywatelskiego uzyskali w czasie pierwszych wolnych wyborów samorządowych wszystkie 28 mandatów w Radzie Miejskiej Nowej Rudy. W 1990 ukazał się pierwszy numer „Gazety Noworudzkiej” oraz podpisano umowę o współpracy partnerskiej z niemieckim miastem Castrop-Rauxel[4]. Rok później z czeskim miastem Broumov i francuskim Wallers-Arenberg podpisano podobne umowy[4]. Transformacja niestety odbiła się głębokim echem na mieście. Skutkiem tego była likwidacja wszystkich większych zakładów w mieście. W 1992 w stan likwidacji postawiona została KWK „Nowa Ruda”, w 1994 zamknięto także pole „Piast”[4]. Pole „Słupiec” działało do 2000, kiedy także uległo likwidacji. Los taki spotkał także pozostałe zakłady przemysłowe miasta. W 2001 upadły Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Nowar”, a nieco wcześniej filia dzierżoniowskiej „Diory”[4]. Przez wiele następnych lat bezrobocie było głównym problemem miasta. W latach 1945–1975 Nowa Ruda należała do województwa wrocławskiego, lata 1975–1998 to okres przynależności do województwa wałbrzyskiego, a od 1999 Nowa Ruda należy do powiatu kłodzkiego, województwa dolnośląskiego.



 Osobny artykuł: Żydzi w Nowej Rudzie.


Właściciele Nowej Rudy |



  • 1472–1482 – Georg I von Stillfried und Rattonitz (zm. 1482)[6]

  • 1482–1492 – Georg II von Stillfried und Ratienitz (1459–1492)[7]

  • 1492–1518 – Georg III von Stillfried

  • 1518–1524 Jakob von Stillfried und Rattonitz (1483–1524(9))[8]

  • 1524–1518 – Georg IV von Stillfried

  • 1560 – Georg V von Stillfried

  • 1586 – Georg VI von Stillfried

  • 1586–1615 – Henryk von Stillfried – Starszy (1519–1615)[9]

  • 1605–1609 – Jan (Hans) von Stillfried Rattonitz (1549–1609)[10]

  • 1609–1620 – Tobias Stillfried von Rattonitz (1580–1620)[11]

  • 1628–1658 – Hans Bernhard Stillfried von Rattonitz (1615–1658)[12]

  • 1658–1669 – Bernhard II von Stillfried

  • 1669–1702 – Bernhard III von Stillfried und Rattonitz (1641–1702)[13]

  • 1702–1720 – Raymund Erdmann Anton baron Stillfried von Rattonitz (1672–1720)[14]

  • 1720–1739 – Johann Joseph I baron Stillfried von Rattonitz (1695–1739)[15]

  • 1739–1761 – Anna von Stillfried hrabina von Salburg (1703–1761)[16], żona Johanna Josepha I

  • 1761–1796 – Michael Raymund baron Stillfried und Rattonitz (1730–1796)[17]

  • 1790–1808 – Friedrich Stillfried und Rattonitz[18] (ur. przed 1790–1808)

  • 1796–1805 – Johann Joseph II, hrabia Stillfried und Rattonitz (1762–1805)[19]



Zabytki |


Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa, nr rej.: A/934/499 z 24.08.1959 na listę zabytków wpisane są obiekty[20]:





  • dom, ul. Kościelna 12, z końca XVIII, przebudowany w XX w.


  • dom, ul. Łukowa 10, z XIX w.


  • dom, ul. Piastów 1, z 1815


  • dom, ul. Piastów 5, z 1786, przebudowany w 1925


  • dom, ul. Piastów 7, z drugiej połowy XVIII, przebudowany w XX w.


  • dom, ul. Piastów 19, z XVI w., przebudowany w 1890


  • dom, ul. Piastów 21, z XVIII w.


  • dom, ul. Piastów 23, z 1799, przebudowany w końcu XIX w.


  • dom, ul. Piastów 25, z XVIII w., przebudowany w końcu XIX w.


  • dom, ul. Piastów 27, z pierwszej połowy XVIII w.


  • dom, ul. Rynek 3, z 1706, przebudowany w XIX/XX w.


  • dom, ul. Rynek 7, z XVI/XVII w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 1, z XVIII/XIX w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 2, z XVIII/XIX w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 3, z XVIII/XIX w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 5, z XVIII/XIX w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 6, z XVIII/XIX w.


  • dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 7, z XVIII/XIX w.


  • dwór górny, ul. Kościelna 30, z XVII w., przebudowany w XIX w.


  • dwór w Drogosławiu oraz park w zespole, ul. Stara Droga 31, z XVII w.


  • dwór w Słupcu, z 1685, nie istnieje


  • klasztor salezjanek, ul. Kościelna 10, z 1630


  • kościół ewangelicki, ob. pw. Bożego Ciała, ul. Kolejowa 10, z lat 1866–1868


  • kościół par. pw. św. Barbary, Drogosław, ul. Jana Pawła II, z 1910


  • kościół par. pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, Słupiec, Radkowska 27, z 1885–1887


  • kościół par. św. Mikołaja, ul. Kościelna 9, z lat 1885–1887


  • kościół pomocniczy pw. MB Bolesnej, na Górze Wszystkich Świętych


  • kościół pomocniczy pw. Wniebowzięcia NMP, ul. Cmentarna 31, z XVI w.


  • kościół pw. św. Anny, na Górze św. Anny, z XVIII w.


  • kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, ul. Cmentarna 53, z XVIII w.,


  • maszynownia szybu „Lech”, teren dawnej KWK „Piast”, z 1890


  • nadszybie z wieżą szybu „Anna”, teren dawnej KWK „Piast”, z 1898


  • pałac przy ul. M. J. Piłsudskiego 20 (dawnej ul. M. Nowotki), z 1890


  • piece szybowe 28–32 – nieistniejące, dawna KWK „Piast”, z lat 1898–1899


  • ratusz, Rynek 1, z lat 1892–1894


  • wieża widokowa na Górze św. Anny, z lat 1906–1907


  • zamek Stillfriedów[21], ul. Piłsudskiego 2 (d. M. Nowotki), z końca XIV w.




Wybrane obiekty zabytkowe w Nowej Rudzie



klatka schodowa domu przy ul. Kościelna 12




ul. Nadrzeczna – domy tkaczy




klatka schodowa domu przy ul. Nadrzecznej




ul. Podjazdowa





nieistniejące piece szybowe z l. 1898-99





Inne obiekty |





Fontanna – posąg Jezusa i Jana Chrzciciela




Pomnik – samolot MiG-21M w Nowej Rudzie




Panorama miasta





  • browar, obecnie MBP, ul. Bohaterów Getta 10


  • cmentarz, ul. Cmentarna 11


  • cmentarz żydowski, ul. Kopalniana

  • dom przy ul. Żeromskiego 3


  • kaplica loretańska, barokowa z l. 1765–68, ul. Cmentarna


  • dworzec kolejowy, ul. Kolejowa 24


  • drukarnia W. W. Klambta, ul. Mikołaja Kopernika 8


  • DZPJ Nowar, ul. M. J. Piłsudskiego 27/29


  • figura św. Floriana, Rynek 1


  • figura św. Jana Nepomucena, ul. Cmentarna 1


  • figura św. Jana Nepomucena, ul. Piastów


  • figura Trójcy Świętej, ul. Strzelecka 2


  • fontanna z Janem Chrzcicielem i Jezusem z 1909, Rynek 1


  • Gimnazjum nr 1, ul. M. Kopernika 6

  • kapliczka przy ul. Kasztanowej


  • komisariat policji, obecnie MOPS, ul. Kolejowa 18


  • kościół, szkoła ewangelicka w Słupcu, ul. Piwna 5


  • nowa szkoła ewangelicka, ob. Przedszkole Plastuś, Kolejowa 15


  • poczta, ul. Niepodległości 1


  • rządcówka, ul. Niepodległości 17


  • sąd, obecnie komisariat Policji, ul. Bohaterów Getta 29


  • starostwo powiatowe, ob. Sąd Rejonowy, Niepodległości 2


  • Szkoła Podstawowa nr 2, ul. Sportowa 2


  • Szkoła Podstawowa nr 3, ul. Srebrna 11


  • szpital bracki, ul. Szpitalna 2


  • szpital miejski, ul. M. J. Piłsudskiego 16


  • Urząd Gminy, obecnie ZWiK, ul. Niepodległości 56


  • wiadukt kamienny, z najstarszych na Dolnym Śl., ul. Podjazdowa


  • Most kolejowy nad Woliborką, z lat 1879–1880, ul. Cicha


  • Wieża widokowa na Górze Wszystkich Świętych w Słupcu


  • willa rodziny Rose, ul. Mikołaja Kopernika 8



Inne ciekawe miejsca




  • Samolot MiG-21 z licytacji WOŚP (ustawiony obok stacji paliw Orlenu, pomiędzy dzielnicami Centrum i Słupiec),

  • Kompleks Sportowy-Rekreacyjny CTS w dzielnicy Słupiec (hala widowiskowo-sportowa, boiska, korty tenisowe, Aqua Centrum – basen z szeregiem atrakcji).


Okolice do zwiedzania latem:




  • Góry Suche,


  • Wzgórza Włodzickie,


  • Góry Sowie,


  • Góry Stołowe,


  • Wielka Sowa (1015 m n.p.m.),

  • Podziemne hitlerowskie miasta Gór Sowich: Walim i Osówka,


Zimowe ośrodki narciarskie:




  • Sokolec,


  • Rzeczka,


  • Przełęcz Jugowska,




Kultura |




Nowa Ruda, 1910[22]


Nowa Ruda jest centrum kulturalnym dla okolicznych miejscowości i gmin. W mieście działa Miejski Ośrodek Kultury, kino, Miejska Biblioteka Publiczna, działają dwa muzea: Górnictwa i Josepha Wittiga. Organizowane są imprezy zarówno plenerowe, jak i salowe z zakresu teatru, muzyki, czy tańca.


W 2016 Agnieszka Holland realizowała w mieście zdjęcia plenerowe i wnętrz do swojego filmu Pokot.



Miejski Ośrodek Kultury |


W Nowej Rudzie życie kulturalne toczy się głównie wokół Miejskiego Ośrodka Kultury, którego początki sięgają 1971 MOK organizuje wiele imprez kulturalno-rozrywkowych, festynów, prowadzi zajęcia z dziedziny plastyki, muzyki, czy teatru. Ośrodek dysponuje dwiema salami. Jedną większą na 360 miejsc, która jest jednocześnie salą kinową. Prowadzone tutaj Kino MOK wyświetla seanse filmowe dla mieszkańców miasta i nie tylko. Druga sala, mniejsza, może pomieścić około 200 widzów. Używana jest podczas imprez estradowych, teatralnych i muzycznych licznie organizowanych w Nowej Rudzie. Spośród najważniejszych imprez organizowanych w mieście wyróżniają się:



  • Międzynarodowe Noworudzkie Spotkania z Folklorem

  • Dni Nowej Rudy

  • Turniej Tańca Towarzyskiego

  • Noworudzki Filmowy Zawrót Głowy

  • Dni Japonii

  • Bieguny Kultury

  • Smaki Pogranicza (zabawy kawą)

  • Maraton Zumby



Miejska Biblioteka Publiczna |


Historia Miejskiej Biblioteki Publicznej w Nowej Rudzie sięga 1949 Biblioteka dysponuje pokaźnym księgozbiorem, w którym znajduje się ponad 130 tysięcy woluminów. Biblioteka prenumeruje około 10 tytułów czasopism i gazet. Uzupełnieniem tychże zasobów są zbiory audiowizualne, w którym znajduje się ponad 2,5 tysiąca pozycji. Biblioteka jest współorganizatorem kilku imprez, a mianowicie:



  • Noworudzkie Spotkania z Poezją

  • Ogólnopolskie Konkursy Poetyckie: O Laur Kosmicznego Koperka, im. Zygmunta Krukowskiego

  • Polsko-Czeskie Dni Kultury Chrześcijańskiej


Przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Nowej Rudzie działa Noworudzki Klub Literacki Ogma, który patronuje i zrzesza lokalnych poetów i twórców. Wydawane są tomiki poezji oraz antologia poetycka.



Muzea |





Muzeum Josepha Wittiga



  • Dom – Muzeum Josepha Wittiga – kronikarza Nowej Rudy (między Nową Rudą a Słupcem, na północ od szosy)


  • Muzeum Górnictwa z podziemną trasą i kolejką górniczą (na północ od centrum)

  • Muzeum Minerałów w Nowej Rudzie



Szkolnictwo |


W Nowej Rudzie znajdują się następujące placówki edukacyjne:



  • Przedszkole Miejskie Nr 1

  • Przedszkole Miejskie Nr 2

  • Szkoła Podstawowa Nr 2

  • Szkoła Podstawowa Nr 6

  • Szkoła Podstawowa Nr 7[23]

  • Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Henryka Sienkiewicza w Nowej Rudzie

  • Noworudzka Szkoła Techniczna im. Stanisława Staszica

  • Centrum Szkoleniowo-Usługowe KaeRtur – niepubliczna placówka kształcenia ustawicznego i doskonalenia nauczycieli

  • Powiatowe Centrum Doradztwa i Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego w Kłodzku – Biblioteka Pedagogiczna w Nowej Rudzie

  • Centrum Kształcenia „Profesja” – szkoła niepubliczna zaoczna



Wspólnoty wyznaniowe |




Neogotycki kościół parafialny pw. św. Mikołaja




Kościół pw. Wniebowzięcia NMP, XVI w.




Kościół św. Katarzyny w Nowej Rudzie




Wnętrze kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (XVIII w.)


Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:



  • Kościół rzymskokatolicki:


  • parafia św. Barbary

  • parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej

  • parafia św. Mikołaja w Nowej Rudzie



  • Świadkowie Jehowy:


  • zbór Nowa Ruda-Centrum

  • zbór Nowa Ruda-Słupiec (Sala Królestwa ul. Radkowska 24B)[24]



  • Kościół Ewangelicko-Augsburski:

  • filiał parafii w Wałbrzychu


Opieka zdrowotna |



Opieka zdrowotna ludzi |



  • W Nowej Rudzie istnieje Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (organem założycielskim zakładu jest Starostwo Powiatowe w Kłodzku) Zakład posiada 2 przychodnie rejonowe na terenie miasta (dzielnica Centrum i Drogosław), Ośrodek Zdrowia w Jugowie, Ośrodek Zdrowia w Bożkowie, oraz Szpital Rejonowy, w skład którego wchodzą działy Wewnętrzny „A”, Wewnętrzny „B”, Pediatryczny, Zakład Opiekuńczo Leczniczy w Nowej Rudzie, Centralne Laboratorium Analityczne.

  • W Nowej Rudzie znajdują się również przychodnie niepubliczne: Lekarska Spółdzielnia Specjalistyczna „Evita” (3 przychodnie w dzielnicach: Centrum, Słupiec, Drogosław), Centrum Medyczne Euromed NZOZ, NZOZ „Zdrowie”, Przychodnia specjalistyczna „Optomed”.

  • W dzielnicy Centrum przy ul. Krańcowej zlokalizowana jest Podstacja Pogotowia Ratunkowego. Podstacja swoim zasięgiem obejmuje gminy: Nowa Ruda (Miasto), Nowa Ruda, Radków.



Opieka zdrowotna zwierząt |


  • W Nowej Rudzie znajduje się jedyny na Dolnym Śląsku punkt usług inseminacyjnych zwierząt hodowlanych[25]


Sport i rekreacja |




  • Klub Sportowy Piast, ul. Sportowa 1[26]

  • Centrum Turystyczno-Sportowe Spółka z o.o., ul. Kłodzka 16

  • Hala Widowiskowo-Sportowa, ul. Kłodzka 16

  • „Aqua Centrum”, ul. Kłodzka 16

  • Górska Turystyka Konna Overo Stefan Kobak, ul. Nowa Osada 5

  • Stajnia Pod Lasem Janusz Cembryło, ul. Ugory 11

  • Korty tenisowe, ul. Kłodzka (przy Hali Sportowej) oraz ul. Łużycka



Gospodarka |


W Nowej Rudzie przez kilkaset lat wydobywany był węgiel kamienny. Kopalnia Węgla Kamiennego Nowa Ruda została zamknięta w ramach restrukturyzacji górnictwa. W Słupcu pracuje odkrywkowa kopalnia gabra – kamieniołom. Obecnie w Nowej Rudzie funkcjonuje część Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W mieście działają następujące zakłady: ZPAS S.A., ZPAS-NET, Ostheimer-Akok, Matplast, Faned, Orion, ITR Poland, Plastitec Kopalnia Czerwonego Piaskowca, CTS. W 2015 nastąpiło uruchomienie Umicore Autocat Poland. Przygotowywane jest ponowne otwarcie kopalni węgla koksującego przez australijską firmę Balamara Ltd. Ponadto w mieście funkcjonuje Noworudzki Park Przemysłowy oraz Technoinkubator Nowa Ruda[27]. W lipcu 2015 zakład w Nowej Rudzie otworzyła niemiecka firma Framo Morat.



Zanieczyszczenie powietrza |


Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 Nowa Ruda została sklasyfikowana jako dwudzieste pierwsze najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[28][29].



Sąsiednie gminy |


Nowa Ruda (gmina wiejska), Radków.



Transport |





„Czarny wiadukt” w Nowej Rudzie (1879–1880) nad potokiem Woliborka



Drogi wojewódzkie |




  • 381: Wałbrzych – Nowa Ruda – Kłodzko 8


  • 384: 8 39 – Łagiewniki – Dzierżoniów – Bielawa (obwodnica) – Nowa Ruda


  • 385: Tłumaczów – Nowa Ruda – Srebrna Góra – Ząbkowice Śląskie – Ziębice – Grodków – Jaczowice 8



Drogi lokalne |



  • Nowa Ruda – Jugów – Sokolec – Walim

  • Nowa Ruda – Bieganów

  • Nowa Ruda – Bożków – Gorzuchów

  • Nowa Ruda – Dzikowiec – Wolibórz


Centrum miasta ominąć można nowo wybudowaną obwodnicą, której budowa zakończyła się 12 listopada 2014[30].



Kolej |





Dworzec kolejowy w Nowej Rudzie



  • Linia kolejowa nr 286: Wałbrzych Główny – Nowa Ruda – Kłodzko Główne (niezelektryfikowana).

Przewozy osobowe obsługuje spółka Koleje Dolnośląskie SA. W mieście znajdują się stacje i przystanki kolejowe: Nowa Ruda, Nowa Ruda Przedmieście i Zdrojowisko, stacja towarowa Nowa Ruda Słupiec oraz nieczynny przystanek Słupiec Dolny.


Połączenia kolejowe:



  • Wałbrzych Główny,

  • Kłodzko Miasto



Klimat (1979–2013) |





Smog nad Nową Rudą







































































































































Średnia temperatura i opady dla Nowej Rudy
Miesiąc
Sty
Lut
Mar
Kwi
Maj
Cze
Lip
Sie
Wrz
Paź
Lis
Gru
Roczna

Rekordy maksymalnej temperatury [°C]
13.5
16.0
20.3
28.3
31.0
32.7
35.7
35.2
28.8
25.3
17.8
13.3
35,7

Średnie temperatury w dzień [°C]
1.0
2.2
6.7
12.7
18.1
20.8
22.9
23.0
17.9
12.7
6.0
2.2
12,2

Średnie dobowe temperatury [°C]
-1.8
-1.2
2.5
7.1
12.3
15.2
17.0
16.6
12.3
7.9
3.0
-0.4
7,6

Średnie temperatury w nocy [°C]
-4.8
-4.5
-1.1
2.1
6.5
9.8
11.5
11.0
7.7
3.9
0.1
-3.2
3,2

Rekordy minimalnej temperatury [°C]
-27.6
-25.9
-18.4
-7.6
-3.5
1.0
4.2
3.5
-0.7
-6.9
-16.7
-25.5
-27,6

Opady [mm]
29
26
35
35
58
78
90
71
53
33
33
33
575

Średnia liczba dni z opadami
9
7
9
8
10
11
12
9
9
7
8
9
108

Źródło: Na podstawie 35-lecia 1979-2013[31]


Miasta partnerskie |



  • Wallers-Arenberg, Francja


  • Castrop-Rauxel, Niemcy


  • Broumov, Czechy



Struktura powierzchni |




Rzeka Włodzica przepływająca przez miasto


Według danych z 2007[32] Nowa Ruda ma obszar 37,04 km², w tym:



  • użytki rolne: 61%

  • użytki leśne: 17%


Miasto stanowi 2,25% powierzchni powiatu.



Demografia |


Dane z 31 grudnia 2010[33]:

































Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 23 477 100 12 288 52,3 11 189 47,7
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
633,7 331,7 302,0

Ludność – podział na dzielnice (dane z 30 czerwca 2004[34]):



  • Nowa Ruda – Centrum – 10528

  • Nowa Ruda – Słupiec – 10893

  • Nowa Ruda – Drogosław – 3819[35]


Liczba ludności na osiedlach mieszkaniowych:



  • Osiedle Wojska Polskiego – 3679

  • Osiedle XXX-lecia – 1897

  • Osiedle Piastowskie – 1637[35]


Piramida wieku mieszkańców Nowej Rudy w 2014[1].

Piramida wieku Nowa Ruda.png



Władze miasta |




Rynek – widok z ratusza


  • Rada Miejska w Nowej Rudzie

Nowa Ruda ma status gminy miejskiej. Mieszkańcy miasta wybierają do swojej rady miasta 21 radnych w wyborach co 4 lata, w 21 okręgach wyborczych[36]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest ratusz, znajdujący się na rynku[37].


  • Burmistrzowie Nowej Rudy (od 1990)[38]:

    • 1990–1994: Stanisław Łukasik[39]

    • 1994–1998: Andrzej Cyman

    • 1998–2002: Marek Bawecki

    • od 2002: Tomasz Jacek Kiliński



Mieszkańcy Nowej Rudy wybierają parlamentarzystów do Sejmu z okręgu wyborczego Wałbrzych, a do Senatu z okręgu wyborczego dzierżoniowsko-kłodzko-ząbkowickiego, zaś posłów do Parlamentu Europejskiego z dolnośląsko-opolskiego okręgu wyborczego z siedzibą we Wrocławiu. W mieście znajduje się biuro poselskie Moniki Wielichowskiej z PO oraz biuro senatorskie Aleksandra Szweda (PIS).


W Nowej Rudzie znajduje się także siedziba gminy wiejskiej Nowa Ruda. Swoją siedzibę ma tutaj również Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Kłodzku[40].



Osoby związane z miastem |






aktorzy:




  • January Brunov (ur. 1964), polski aktor


  • Zdzisław Leśniak (1930–2002), polski aktor


  • Krzysztof Tyniec (ur. 1956), polski aktor filmowy i teatralny, konferansjer


  • Robert Więckiewicz (ur. 1967), polski aktor filmowy


duchowni:




  • Stanisław Orzechowski (ur. 1939), prałat, duszpasterz


  • Joachim Reinelt (ur. 1936), biskup Drezna i Miśni


  • Marian Kopko (ur. 1951), prałat, duszpasterz „S”, kustosz sanktuarium w Krzeszowie


naukowcy



  • Witold Roter (1932–2015), profesor matematyki

osoby historyczne:




  • Joseph Ebers (1845–1923), architekt


  • Franz Eckert (1852–1916), kompozytor, m.in. hymnu Japonii i Korei[26]


  • Paul Elsner (1865–1933), nauczyciel, muzyk i kompozytor


  • Carl Ferche (1853–1940), popularyzator turystyki, honorowy obywatel miasta


  • Fritz Jung (1903–1981), naukowiec, prof. na Uniwersytecie Gutenberga[26]


  • Robert Karger (1874–1946), poeta piszący w dialekcie kłodzkim


  • Friedrich Kayssler (1874–1945), aktor, pisarz i kompozytor[26]


  • Friedrich Wilhelm Otte (1898–1944), generał-major Wehrmachtu


  • Józef Sokol[41] (1898–1974), płk, dowódca 3 Batalionu Strzelców Karpackich


  • Ernst Seger (1865–1939), rzeźbiarz


  • Joseph Wittig (1879–1949), profesor teologii, filozof


politycy:




  • Teresa Bazała (ur. 1955), posłanka, nauczyciel


  • Julian Golak (ur. 1957), wydawca, samorządowiec, opozycjonista w okresie PRL



politycy (c.d.):




  • Krystyna Herman (ur. 1951), posłanka


  • Grzegorz Kołacz (ur. 1966), polityk,


  • Ryszard Jastrzębski (ur. 1956), poseł


  • Mieczysław Szyszka (ur. 1961), polityk, senator


  • Jacek Uczkiewicz (ur. 1950), poseł, b. wiceminister finansów


  • Monika Wielichowska (ur. 1973), posłanka


sportowcy:




  • Jan Jankiewicz (ur. 1955), kolarz


  • Manfred Matuszewski (ur. 1941), kolarz


  • Tadeusz Nowak (ur. 1948), piłkarz, początkowo w „Górniku” Słupiec


  • Dorota Nowak-Idzi (ur. 1966), pięcioboistka, multimedalistka


sprawiedliwi:




  • Helena Grzegorczyk (1918–1985), Sprawiedliwa wśród Narodów Świata


  • Władysław Grzegorczyk (1905–1981), Sprawiedliwy wśród Narodów Świata


  • Jadwiga Zofia Szostakiewicz (1894–1970), Sprawiedliwa wśród Narodów Świata


  • Janina Teresa Szostakiewicz (1925–2004), Sprawiedliwa wśród Narodów Świata


twórcy:




  • Przemysław Dominas (ur. 1975), autor książek o historii kolei


  • Edyta Geppert (ur. 1953), piosenkarka[26]


  • Anna German (1936–1982), piosenkarka i kompozytorka


  • Jaga Hupało (ur. 1966), kreatorka wizerunku


  • Zygmunt Krukowski (1951–2013), poeta, tłumacz, dramaturg


  • Tomasz Leśniowski (ur. 1968), poeta, animator społeczno-kulturalny


  • Karol Maliszewski (ur. 1960), poeta, prozaik, krytyk literacki


  • Juliusz Multarzyński (ur. 1948), artysta fotografik


  • Olga Tokarczuk (ur. 1962), pisarka






Edyta Geppert



Media |




  • „Gazeta Noworudzka” – tygodnik

  • „Kurier Noworudzko-Radkowski” – informator samorządowy

  • NowaRuda24.pl – informacje i wydarzenia

  • Nowa-Ruda.com – informacje kulturalne z Nowej Rudy i okolic

  • nowaruda.info – informacje i wydarzenia

  • „Noworudzianin” – tygodnik

  • Telewizja Sudecka

  • „Wiadomości Gospodarcze”




Zobacz też |



  • Gmina Nowa Ruda

  • Obniżenie Noworudzkie

  • Powiat noworudzki

  • Związek Miast Polskich



Przypisy |




  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Nowa_Ruda, w oparciu o dane GUS.


  2. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 54–55.


  3. (XIV w., przebudowany 1700-1730 według projektu arch. Andrei Carove).


  4. abcdefghijklmnopqrstuvw Andrzej Behan: Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny. Nowa Ruda: Wydawnictwo „Maria”, 2007, s. 21 do 36. ISBN 83-60478-08-2.


  5. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946(M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).


  6. Georg I von Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  7. Georg II. von Ratienitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  8. Jakob von Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  9. Heinrich, count Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  10. Johann Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-13].


  11. Tobias, count Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-13].


  12. Hans Bernhard, count Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-13].


  13. Bernhard III von Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-13].


  14. Raymund Erdmann Anton Freiherr Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  15. Johann Joseph I. Freiherr Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  16. Anna von Salburg. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  17. Michael Raymund Freiherr Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  18. Friedrich Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  19. Johann Joseph II., count Stillfried und Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-14].


  20. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 79–80. [dostęp 2 sierpnia 2012].


  21. Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 266–270.


  22. Na austro-węgierskiej mapie sztabowej.


  23. Miejskie Jednostki Organizacyjne


  24. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-10] .


  25. Usługi inseminacyjne, Nowa Ruda. [zarchiwizowane z tego adresu].


  26. abcde Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 282, 283. ISBN 83-85773-12-6.


  27. Technoinkubator Nowa Ruda. [dostęp 2015-01-24].


  28. Przerażający raport ws. Jakości powietrza. Polskie miasta na czele listy. 2016-05-14.


  29. Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa. 


  30. conadrogach.pl. [dostęp 2017-02-25].


  31. European Climate Assessment & Dataset. [dostęp 2014-08-27].


  32. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].


  33. Rocznik Demograficzny 2011 Stan na 31 XII 2010.


  34. Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].


  35. ab Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Nowej Rudzie, 22 marca 2007.


  36. Dane PKW z wyborów z 2014. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].


  37. [1] [dostęp 2010-04-21].


  38. Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J. Laski i M. Kowalcze, t. 1-4, Kłodzko 2009-2011.


  39. Agnieszka Klarman: Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2014-10-01].


  40. Dane zaczerpnięte z oficjalnej strony internetowej kłodzkiego sądu [on-line] [dostęp 2011-11-19].


  41. Uczestnik bitwy o Monte Cassino.



Bibliografia |



  • Behan Andrzej: Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2007, ​ISBN 83-60478-08-2​.

  • Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Kolebka i rozwój przestrzenny miasta Nowa Ruda, Cz. 1, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, ​ISBN 83-88842-66-8​.

  • Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto pracujące, Cz. 3, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, ​ISBN 83-88842-66-8​ (całość)

  • Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto walczące, Cz. 4, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, ​ISBN 83-88842-66-8​ (całość), 83-88842-90-0 (cz. 4)

  • Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Rozśpiewane miasto, Cz. 5, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2006, ​ISBN 83-88842-66-8​ (całość), 83-88842-99-4 (cz. 5)


  • Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, T. 11, pod red. M. Staffy, Wrocław, Wyd. I-Bis 1995, s. 259–283.



Linki zewnętrzne |




  • Neurode w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa 1886.

  • Portal informacyjny i Radio internetowe NowaRuda24.pl

  • Aglomeracja Wałbrzyska


  • Joseph Wittig, Chronik der Stadt Neurode, Neurode 1937.
















Popular posts from this blog

Арзамасский приборостроительный завод

Zurdera